نقش علّی در کارکردگرایی

فردی ممکن است تأکید کند که ساعت باید شی­ء دست­ساز باشد: یک شی­ء طبیعی که زمان را اندازه­گیری می­کند یک ساعت به حساب نمی­آید. این پیچیدگی را به کناری می­نهیم.

مثال کیفیت یک ساعت بودن و کیفیات کارکردی توصیف­کننده هنگامی­که از سوی اشیایی بر حسب توضیحات نقش­شان اخذ می‌شوند و نشان آن کیفیات کارکردی را به وجود می­آورند به­نوعی دست­ساز یا "ساختنی" هستند. اما به کیفیت بیولوژیک چشم بودن عطف­توجه نشان دهید.

 در یک تقریب ابتدایی ، چشم یک ساختار است که اطلاعات دربارۀ اشیا را از اشعۀ نوری منظم بازتابی به­وسیلۀ آن اشیا جدا می­کند. چشم­ها می­توانند از اشیای زیادی ساخته شوند و معمولاً ساخته نیز می­شوند و اشکال بسیار زیادی و متفاوتی را شامل می­شوند. چشم مرکب یک زنبور عسل از چشم یک اسب متفاوت است و چشم اسب هم با چشم انسان فرق می­کند.

ما ممکن است هنوز چشم­ها را در روبات­ها یا در موجودات موجود در جاهای دیگر هستی متفاوت­تر تصور کنیم. چیزی که یک چشم است و چیزی که کیفیت چشم بودن را واجد است در نظامی که بدان تعلق دارد نقش بخصوصی را برعهده می­گیرد. اجازه بدهید این­گونه فرض کنیم که آن اطلاعات اشعۀ نور را جدا می­کند و دسترسی آن را برای نظامی که در ذیل آن به فعالیت مشغول است مقدور و میسور می­سازد.

می­توانیم بگوییم یک شی­ء کیفیتی کارکردی به جهت اشغال نقشی مخصوص داراست. اما "اشغال نقشی خاص" به چه معناست؟ کارکردگرایان مایلند فکر کنند که این نقشها به صورت علّی وجود دارند. اگر شی­ء به انحای مشخصی به ورودی­های علّی پاسخ دهد و پاسخ­های مشخصی به­وجود آورد می­گوییم آن شی­ء یک نقش خاصی را داراست. قلب ساختاری است که خون را در بدن به جریان می­اندازد. یک شی­ء که قابلیت قلب بودن را واجد است این نقش را به صورت علّی کسب می­کند. قلب­ها نظیر چشم­ها ممکن است کاملاً نوع­های متفاوتی را در برگیرند. به جهت آن­که قلب­های مصنوعی هم وجود دارند یک قلب نیاز ندارد به هیچ وجه هویتی بیولوژیک باشد.

هرچند که قلب شما یک شی­ء مادی است اگر ما نگاه کارکردگرایانه را بپذیریم کیفیت قلب بودن یک کیفیت مادی نیست. این کیفیت قلب شماست که ساختار مادی خاصی را داراست و این ساختار است که برای نقشی مشخص در عمل نظام گردش خون شما مناسب است. ساختار مادی قلب، که نمونه­ای از کیفیات مادی سر راست است، کیفیت کارکردی قلب بودن را تحقق می­بخشد.آن ساختار این کیفیت کارکردی را تحقق می­بخشد چون داشتن آن کیفیت شی­ء را با نوع درستی از نقش علّی تأیید می­کند.

به ماشین های رایانه­ای بر گردیم. ما می­توانیم ببینیم که عمل­های محاسباتی با جعبه­ها یا گره­های اشکال فوق نشان داده شوند. هر جعبه یا گره نشان دهندۀ کارکردی است که انواع خاصی را ورودی مدنظر می­گیرد و انواع مشخصی از خروجی را ارائه می­کند. وسیله­ای که این کارکردها را تحقق می­بخشد بدان جهت این کار را صورت می­دهد چون نوعی درستی از ساختار علّی را واجد است؛ این [وسیله] آن ساختار را به جهت نهاد و نظم اجزای مادی­اش داراست.