دکتر جمشیدی قنبری در گفتگو با خبرنگار مهر در خصوص تحول ستاره ای افزود: رفتارهای ستاره ها رفتار یکسانی نیست و پروستارها ابرهای عظیمی از ماده هستند که از گاز هیدروژن تشکیل شده است و میزان ذرات گرد وغبار آن زیاد نیست.
وی ادامه داد: این مجموعه های بزرگ می تواند زمینه‌ای باشد برای اینکه پیشنهاد کنیم ستاره ها چگوه شکل می گیرند.
دکتر جمشیدی گفت: این سحابی ها در واقع همان توده های عظیم گازی هستند که توقع داریم سنتزه ها از آن شکل گیرند.
رئیس انجمن نجوم ایران ادامه داد: این خوشه ها از لحاظ شکل کروی هستند و برخی نیز به دلیل پراکندگی شکل کروی ندارند، یکی از مکان های خوب برای شکل گیری ستاره ها سحابی جبار است زیرا گرد و غبار در این سحابی زیاد است.
وی افزود: سحابی هایی مانند جبار منبعی برای شکل گیری ستاره ها هستند.
جمشیدی گفت: هر سحابی به عنوان یک مجموعه مستقل محسوب می شود و جاذبه گرانش گاز اجازه نمی دهد که پراکنده شود دمای این ذرات سبب می شود که ذرات تحرک داشته باشند ولی این فضا به گونه ای نیست که بر جاذبه گرانشی غالب شود، در درون سحابی منفرد و بسته تحرک ذرات سبب بعضی تغییرات می شود و به علت منفرد بودن سحابی این سیستم هم فشار است.
رئیس دانشگاه غیر انتفاعی خیام ادامه داد: هر چه این سحابی بزرگتر شود هسته های گرانشی متفاوت در درون سحابی ساخته می شود زیرا در سحابی های بزرگ عملاً می توان توقع داشت منشا پیدایش خوشه ها ستاره ای باشند.
وی یادآور شد: ناپایداری های مختلف که در درون سحابی از جمله گرانشی و گرمایی وجود دارد سبب تشکیل ستاره ها می شود، ستاره ای در ابر عظیم شکل می گیرد و هسته گرانشی شروع به متراکم شدن می کند.
جمشیدنی گفت: انرژی پتانسیل گرانشی از طرفی با مجذور جرم توده به طور مستقیم بستگی دارد و از سویی با ابعاد جرم نسبت معکوس دارد.
دکتر قنبری گفت: این سحابی در حال انقباض دائم است و دمای آن افزایش می یابد و چند هزار سال طول می کشد تا توسط دمای داخلی، مولکولها شکسته شوند.
نظر شما