در سال‌های اوج سینمای کودک کودکان و نوجوانان مهمترین قشر سینمارو بودند و همان زمان مدارس برنامه‌هایی ویژه برای حضور کودکان در سینماها داشتند. هر چند سینما رفتن کودکان و نوجوانان از سوی مدارس در کنار برنامه سینما رفتن خانواده بود، اما همین تاکید روی تماشای فیلم در سالن موجب می‌شد رفتن به سینما به عنوان برنامه تفریحی برای کودکان جا بیفتد.
در آن شرایط کودک و نوجوان از هر دو جنبه محیط خانواده و مدرسه در جریان سینما قرار می‌گرفتند و همین امکان نزدیکی آنان را با سینما فراهم می‌کرد؛ مسئله‌ای که جای خالی آن این روزها به شدت احساس می‌شود. در مرور دلایل رها شدن این جریان فرهنگساز، هر دو بخش مسئول یعنی هم مدیران سینمایی و هم مسئولان وزارت آموزش و پرورش مقصر به نظر می‌رسند.
در سال‌هایی که سینماگران فعال در عرصه سینمای کودک تلاش می‌کردند خلاء این عرصه را با کشاندن تماشاگران به سالن‌های سینما جبران کنند، موسسه آبی توسعه سینمای کودک راه‌اندازی شد. یکی از اهداف این موسسه و متولیان سینمای کودک رسیدن به توافق با وزارت آموزش و پرورش برای ایجاد زمینه همکاری و حضور دانش‌آموزان در سالن‌های سینما بود.
این طرح در مقاطع مختلف به عنوان یکی از جدیترین راهکارها برای آنکه سینمای کودک باز هم صاحب مخاطب شود معرفی شد، اما هیچگاه به مرحله عمل نرسید. چون نه وزارت آموزش و پرورش اهمیت این مسئله را دریافت و درصدد ایجاد زمینه تحقق آن برآمد و نه مسئولان سینمایی آن را در درازمدت پیگیری کردند.
با بسته شدن پرونده این طرح و سیر نزولی که سینمای کودک و نوجوان ایران در پیش رو دارد، روز به روز فاصله کودکان ایرانی با سینمای کشور بیشتر می‌شود و حتی اگر این فاصله به واسطه دیدن فیلم‌های بزرگسالان در سالن سینما پر شود، چندان ثمربخش نخواهد بود.
از همین رو باید در انتظار نسلی بود که سینمای ایران را به درستی نمی‌شناسد، چون از کودکی دیدن فیلم در سالن‌های نمایش برای آنان قابل درک نبوده است. همین گروه هستند که به دیدن انیمیشن‌های خارجی در خانه روی می‌آورند و در نهایت تمام گفته‌های مسئولان در مورد نهادینه کردن سینمای ملی در کشور زیر سئوال می‌رود.
در چنین شرایطی توافق مدیران سینما و مسئولان آموزش و پرورش برای حضور دانش‌آموزان در سینما می‌تواند عمده مشکلات موجود را برطرف کند. در این صورت سینمای کودک مخاطب خواهد داشت و سینماگران به بهانه بی‌مخاطب بودن این آثار از آن فاصله نمی‌گیرند. کودکان و نوجوانان نیز سینما رفتن را به عنوان یک تفریح درک و به آن عادت می‌کنند.
نظر شما