دکتر داوری: تحمل فکری من از سنت غنی ما نشأت می‌گیرد

به گزارش خبرنگار مهر، دکتر رضا داوری اردکانی آخرین سخنران نشست عصر دیروز بود که سخنان خود را این چنین آغاز کرد: چند ماه پیش در مجلسی که از یکی از استادان معماری نامدار تجلیل می‌شد ایشان در همان مجلس دارفانی را وداع گفت. من الان معنی این واقعه را می‌فهمم. بودن در چنین مجلسی و شنیدن چنین حرفهایی از حد من زیاد است. من یک روستایی ساده هستم که با کتاب انس پیدا کردم که البته این شرف کمی نیست چرا که من همچون یک طلبه ساده فلسفه هستم. من حرفهای کسانی را که در این جلسه سخن گفتند باور می‌کنم و شاید اگر باور نکنم جسارت کرده‌ام.

وی افزود: من 57 سال معلمی کردم و حدود 50 سال هم قلم زدم و کاری که کرده‌ام از روی اعتقاد بوده و با اعتقاد بوده است. از این جهت تقاضای بیهوده نمی‌کنم. حقیقتاً آنچه شنیده‌ام احسان بوده است. احسان به معلمی که 57 سال معلمی کرده، احسان به کسی که قلم زده و بدون غرض بوده است. من اگر کاری را رها کنم جز به مطالعه و فلسفه نمی‌پردازم. البته اصلاً توقع این قدر قدردانی را نداشتم  و لایقش هم نیستم. این مجلس، مجلس قدردانی از کسی است که سالها آمده معلمی کرده و در معلمی‌اش غل و غش نداشته است.

داوری گفت: یکی از همکاران من که در کلاسهایم بوده گفته است دو چیز از داوری یاد گرفته؛ یکی اینکه افلاطون گاوبندی داشته و دیگری اینکه ارسطو حسود بوده و دیگر چیزی از من یاد نگرفته است. من نمی‌دانم کجا این تعلیمات را داشتم و کجا افاقه کردم ولی به هر حال آن آقا این طور گرفته و این طور دریافت کرده است. نمی‌خواهم بگویم من چیزی داشتم، من چیزی نداشتم ولی می‌خواستم معلم باشم.

استاد فلسفه دانشگاه تهران تصریح کرد: آقای دکتر محقق فرمودند که من تحمل می‌کنم چرا تحمل نکنم؟ شما آمدید اینجا به من اظهار لطف کردید بگذارید دیگری هم قهری داشته باشد. اگر قهر نبود و همه لطف شما بود می‌بایست در افلاک سیر بکنم. ما یک سنت داریم که سنت بزرگی است و این سنت است که به ما تحمل کردن می‌آموزد. یکی هم گفته است فلانی بی‌سواد است، فلانی معلم بدی است، فلانی کار برای مزد می‌کند. همه برای مزد کار می کنند. پاره‌ای از این افراد اما هیچ وقت ملاحظه هیچ کس را در نوشتن فلسفه نکردند. ادب کردند، رعایت کردند اما در فلسفه ملاحظه کسی را نکردند. من می‌خواستم یک سخنرانی دو ساعته بکنم و بگویم که چه کار کرده‌ام و چه کارها که نکرده‌ام و در این پایان عمر چه کار می‌خواهم بکنم.

از سخنرانان دیگر این نشست دکتر مصلح بود که در مورد استاد خود دکتر داوری گفت: دکتر داوری از برجسته‌ترین و ممتازترین فیلسوفان انقلاب اسلامی هستند. همین برداشت دکتر داوری پس از انقلاب اسلامی باعث شده که دکتر داوری هماهنگ‌ترین فیلسوف با انقلاب اسلامی باشد. در این میان من درخواستی از دکتر داوری دارم و آن نوشتن خاطراتشان در 50 سال گذشته است.

سخنران بعدی علی‌اکبر صادقی رشاد بود. وی با اشاره به مشی و منش و شخصیت داوری گفت: وی اندیشمند و حکیم است. من در طول همکاری از رفتار ایشان بیش از کلاس درس آموخته‌ام. ایشان همیشه می‌گویند من طلبه فلسفه‌ام. این جمله هم حکایت از تواضع ایشان دارد و هم اصالت فکری.

در این نشست دکتر خرمشاد معاون فرهنگی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری  و همچنین دکتر سعید آبادی دبیر کمیسیون ملی یونسکو نیز حضور داشتند.

در پایان این مراسم، هدایایی از طرف مراکز مختلف فرهنگی و فلسفی به دکتر رضا داوری اردکانی اهدا شدند.