رد پای برخی اعراب در فاجعه غزه / مرگ تدریجی یک میلیون انسان

این سؤال مطرح است که آیا برخی رژیمهای عربی در محاصره ظالمانه غزه دست دارند؟

شبکه الجزیره یک نظرسنجی از شهروندان عرب انجام داده که نتیجه آن حیرت آور در عین حال تاسف بار است؛ بیش از 95 درصد شهروندان عرب در این نظرسنجی برخی رژیمهای عربی را همدست صهیونیستها در محاصره نوار غزه دانسته اند و این تایید دیگری بر این حقیقت تلخ است که فجایع هولناک انسانی که در نوارغزه روی می دهد با مشارکت همکیشان مردم این منطقه صورت می گیرد.

مصر با استقرار هزاران نیروی امنیتی و مسلح در مرز با نوار غزه، گذرگاه رفح را همگام با رژیم اسرائیل در بستن همه گذرگاههای نوار غزه، بسته است. مصر از ورود هیئتهای امدادرسانی و نهادهای جامعه مدنی از کشورهای دیگر از راه گذرگاه رفح مخالفت می کند؛ معنای این اقدامات چیست؟

از رژیم صهیونیستی که به وحشیگری و زورگویی معروف است و حتی یهودیان از این رژیم بیزاری جسته اند توقعی نمی رود اما چرا مصر که ادعا می کند از حامیان اصلی ملت فلسطین است، در محاصره نوار غزه با اسرائیل همسو شده و با استقرار گسترده نظامیان و نیروهای امنیتی خود در گذرگاه مرزی رفح، آن را بسته است و اجازه نمی دهد تا مردم بیمار و حجاج فلسطینی از این گذرگاه عبور کنند.

وقتی حکومت مصر بر خلاف اراده مردم خود گاز، این سرمایه ملی را به بهای اندک در اختیار اشغالگران قدس قرار می دهد و از ورود مردم بیمار و محتاج غزه به داخل مصر برای درمان و رفع گرسنگی جلوگیری می کند؛ چه می توان گفت جز اینکه حکومت مصر هم در گرسنه نگه داشتن و وقوع یک فاجعه هولناک بشری درغزه با صهیونیستهای بی رحم همدست شده است.

چندی پیش هم کنفرانسی تحت عنوان گفتگوی ادیان در مقر سازمان ملل متحد با تبلیغات گسترده و با حضور دهها نفر از مقامها و رهبران جهان برگزار شد، اما وقتی شیمون پرز رئیس رژیم صهیونیستی در این کنفرانس حضور یافت و حتی در کنار برخی سران عرب در میهمانی بان کی مون شرکت کرد، برای جهان اسلام محرز شد که برخی رهبران عرب با دعوت از رئیس رژیم جنایتکار صهیونیستی در کنفرانس به اصطلاح گفتگوی ادیان در رنجها و مصائب بیشمار ملت مظلوم فلسطین شریک هستند.

اسماعیل هنیه نخست وزیر دولت مردمی حماس گفته است برخی مقامهای تشکیلات خودگردان فلسطین در این محاصره که وارد هفته چهارم خود شده، دست دارند.

لین باسکوا معاون دبیرکل سازمان ملل متحد در امور بشردوستانه در گزارشی به شورای امنیت، درخواست دبیرکل سازمان ملل از اسرائیل برای بازگشایی گذرگاههای غزه و تسهیل ورود کمکهای بشردوستانه را ارائه کرد.

فاجعه انسانی در غزه

مردم مظلوم نوار غزه هم اکنون به سبب بسته شدن تمام گذرگاهها و محاصره کامل این منطقه از سوی رژیم صهیونیستی، ازکار افتادن تنها نیروگاه اصلی غزه به سبب نبود سوخت و کمبود شدید مواد غذایی و دارویی در بدترین شرایط ممکن و در آستانه یک فاجعه انسانی قرار دارند.
 
این در حالی است که ساکنان نوار غزه برای گرم کردن خود با توجه به در پیش بودن فصل سرما، به سبب کمبود شدید سوخت به استفاده از هیزم و وسایل قدیمی و شیوه های قدیمی برای گذران زندگی خود روی آورده اند.

مسئولان ذیربط در نوار غزه درباره عواقب شرب آبهای چاهها در نوار ساحلی به سبب احتمال آلوده بودن آن در پی کاهش ذخیره محلول کلر و تمام شدن تجهیزات تصفیه آب و قطع جریان برق هشدار داده اند.

با ادامه محاصره ظالمانه این منطقه و مانع تراشی صهیونیستها در برابر ورود مواد غذایی و دارویی و سوخت که مردم غزه در حال حاضر به شدت به آن نیاز دارند، به گفته یک مسئول بهداشتی در این منطقه، یک میلیون و نیم انسان در معرض مرگ تدریجی قرار گرفته اند.

رد پای برخی کشورهای عربی در محاصره غزه

این سؤال مطرح است که چرا حسنی مبارک رئیس جمهوری مصر درباره فجایعی که در غزه به سبب محاصره آن در حال وقوع است، سکوت کرده است؛ چرا همگام با رژیم اسرائیل گذرگاه رفح را بسته است؟ آیا این مسئله با امنیت ملی مصر ارتباط دارد؟ یا نکند که سرنوشت مصر با سرنوشت صهیونیستها گره خورده است.

تظاهرات گسترده اخیر مردم مصر بر ضد محاصره غزه که اگر مداخله نیروهای ضد شورش حکومت مبارک نبود، چه بسا آنها سفارت رژیم صهیونیستی را به اشغال خود در می آوردند، نشان داد که مردم مصر با سیاست رهبران خود در بستن گذرگاه رفح و همسویی با اشغالگران قدس به شدت مخالف هستند.

شهروندان عرب در تماس با شبکه الجزیره تاکید کرده اند علاوه بر مصر و برخی کشورهای عربی دیگر، در این محاصره، تشکیلات خودگردان هم دست دارد و هدف آن بسیار روشن است؛ تحریک و شوراندن مردم غزه بر ضد جنبش مقاومت حماس.

یک شهروند عرب در گفتگو با این شبکه گفته است همه می دانند آنچه به تشکیلات خودگردان موسوم است نه تنها با صهیونیستها همدست است، بلکه خط مقدم جنگ دشمن اسرائیلی بر ضد ملت فلسطین است.

نکته عجیب و تاسف بار درباره دولت انتصابی ابومازن در کرانه باختری است این است که از جامعه بین المللی خواسته است بر رژیم صهیونیستی برای پایان دادن به محاصره تحمیلی بر غزه فشار وارد کنند؛ چرا از کشورهای عربی درخواست نمی کند بر رژیم صهیونیستی فشار وارد کنند و از آنها نمی خواهد خود به طور مستقیم از راه ارسال کمکهای بشردوستانه از راه دریا، حلقه محاصره غزه را در هم بشکنند.

هر چند وزیران امور خارجه کشورهای عربی شامگاه چهارشنبه ششم آذر در مقر اتحادیه عرب در قاهره، درباره ارسال فوری کمکهای غذایی و دارویی به نوار غزه به توافق رسیدند به اینکه عمرو موسی دبیرکل اتحادیه عرب با مقامهای مصری در این زمینه هماهنگی کند، اما آنها هیچ تصمیم جدی برای شکستن حلقه محاصره ظالمانه نوار غزه نگرفتند و تصمیم برای ارسال مواد غذایی هم صرفا به خاطر کم کردن حجم گسترده فشارها و اعتراضات افکارعمومی جهان عرب نسبت به بی تفاوتی، سهل انگاری و حتی دست داشتن برخی حکام عرب در محاصره این منطقه اتخاذ شده است.

نکته قابل توجه این است که وزیران خارجه عرب تنها پس از گذشت روزهای طولانی از محاصره نوار غزه تنها به صدور  یک بیانیه برای ارسال فوری مواد غذایی و دارویی اکتفا کردند و البته یکی از شاهان عرب گفته است هزینه های درمان بیماران فلسطینی را می پردازد، اما این حاکم عرب نگفته است چگونه با وجود بسته بودن همه گذرگاهها، امکان خروج بیماران وجود دارد؟ شاید او این مشکل را می تواند از راههای دیگر حل کند.

مقامهای عربی پس از چند هفته در حالی در قاهره گردهم جمع شدند که جمعیتها و مسئولان نهادهای مدنی اروپا، بارها برای کمک به مردم غزه با وجود خطرات فراوان از راه دریا به این منطقه رفتند و با مردم مظلوم آن ابراز همبستگی کردند.
 
حسن هانی زاده کارشناس مسائل خاورمیانه درباره نقش برخی رژیمهای عربی در محاصره نوار غزه می گوید : محاصره ظالمانه غزه از سوی رژیم صهیونیستی که منجربه شهادت دهها کودک فلسطینی شد در واقع نتیجه سیاستهای سازشکارانه اعراب با این رژیم است.

در حالی که رژیم اسرائیل نزدیک به 18 ماه به حملات وحشیانه خود علیه مردم بی دفاع غزه ادامه می دهد؛ سران سازشکار عرب تحت عنوان گفتگوی ادیان با جنایتکارترین ومنفورترین شخصیت صهیونیست یعنی شیمون پرز به گفتگو می نشینند.

این گفتگوهای غیرقابل توجیه به تضعیف موضع حماس در برابر اسرائیل منجر شد، زیرا این رژیم همواره تلاش کرده تا حماس را از صحنه مبارزاتی و سیاسی فلسطین خارج کند.

به گفته هانی زاده، ننگ سران کشورهای عربی همین بس که سیلوان شالوم وزیر امور خارجه سابق اسرائیل قبلا اعلام کرده بود که درخواست برقراری رابطه از سوی کشورهای عربی به اسرائیل آنقدر زیاد است که این رژیم فرصت کافی برای رسیدگی به این درخواستها را ندارد.

غزه با جمعیتی حدود 5/1 میلیون نفر بر اثر محاصره اقتصادی در آستانه یک فاجعه انسانی قرار دارد و دولت مصر از گشایش گذرگاه رفح که این کشور را به غزه متصل می کند، طفره می رود.

این وضع در شرایطی صورت می گیرد که سران احزاب لیکود، کادیما و کار رژیم صهیونیستی در یک مسابقه غیر اخلاقی و ضد انسانی برای به دست گرفتن قدرت و پیروزی در انتخابات آینده کنیست (پارلمان) تلاش می کنند تا از رهگذر کشتار مردم غزه قدرت خود را به اثبات برسانند.

به گفته این کارشناس، تشکیلات خودگردان فلسطین به رهبری ابومازن نیز به موازات اقدامات ضد انسانی رهبران رژیم صهیونیستی نه تنها کمکی به حل بحران غزه نمی کند، بلکه به تشدید محاصره شهر غزه دامن می زند.

در چنین شرایطی حماس تنها باید به سازوکارهای بومی خود متکی باشد، زیرا نباید انتظارکمکی از رهبران عرب و جامعه جهانی داشته باشد.
 
در پایان باید تاکید کرد هر چند مردم مظلوم نوار غزه به سبب تشدید محاصره، روزهای بسیار سخت و نفسگیری  را پشت سر می گذارند و متاسفانه همکیشان آنها یعنی برخی حکام عرب هم در این محاصره دست دارند؛ اما آنها می دانند که تنها با مقاومت و ایستادگی و بیزاری جستن از سازشکاران و قرار گرفتن در کنار مقاومت می توانند حقوق مشروع و غصب شده خود را باز پس گیرند چرا که حجم جنایات اولمرت و باراک وزیر جنگ رژیم صهیونیستی هر اندازه که باشد به اندازه اقدامات آریل شارون جنایتکار که در کشتن انسانها، نابودی تاسیسات و منازل و از بین بردن درختان و مزارع نوار غزه، گوی سبقت را از تمام مقامهای صهیونیست ربود، نخواهد بود که با آن همه جنایت، مجبور به عقب نشینی خفت بار از نوار غزه شد و امروز در حالت کما قرار دارد، بنابراین اولمرت و باراک و دیگر مقامهای صهیونیست باید از بلایی که بر سر شارون آمد، درس عبرت بگیرند و بدانند هر اندازه که محاصره نوار غزه را تشدید کنند، اراده شکست ناپذیری مردم مظلوم این منطقه هم مستحکم تر خواهد شد.