منابع داخلي كاخ سفيد بر سر دفاع از شارون مشاجره مي كنند

به گزارش خبرگزاري مهر و به نقل از مجله نيوزويك، پيش از اين گفته مي شد كه راه صلح خاورميانه از ميان بغداد مي گذرد، اما هم اكنون جهان عرب با دو اشغال روبروست: يكي از سوي اسراييل و يكي از سوي آمريكا.
تصاوير همه شبيه و بي تفاوت هستند. چهارشنبه گذشته، در حالي كه مردم بي سلاح فلسطين در اعتراض به خراب شدن خانه هايشان درغزه به تظاهرات كردند، تانك ها  و هليكوپترهاي اسراييلي آنان را هدف  قرار دادند و 8 تن از آنان را  كه  بيشتر كودك بودند كشتند و لحظاتي نگذشت كه تصاوير چنين رفتاري در همه دنيا منتشر شد. از سوي ديگر در عراق نيز هليكوپترهاي آمريكايي يك جشن عروسي را بمباران و ادعا كردند كه هدف حمله،  مخفي گاه آشوبگران بوده است و در نهايت تعداد زيادي از بي گناهان به خاك و خون كشيده شدند.
براي جهان عرب، اين دو صحنه شبيه به هم از ارتش هاي اشغالگر نشاندهنده  سياست هاي خرابكارانه اي است كه عمدتا از سوي آمريكا هدايت مي شود.  جهاد الخازن ستون نويس روزنامه الحيات  نوشت : هر روز ما شاهد چنين صحنه هاي موازي هستيم كه از سوي اسراييل و آمريكا صورت مي گيرد و گويي صلح خاورميانه خواهان كشته شدن اعراب است.
براندازي صدام  در سال گذشته اين اميدواري را پيش آورد كه در خاورميانه صلح ايجاد خواهد شد. نومحافظه كاران دردولت آمريكا معتقدند كه آمريكا هر چه بيشتر قدرت خود را به اعراب نشان دهد، مي تواند احترام بيشتري براي خود كسب كند و اسراييل هم با رفتن صدام بهتر مي تواند با فلسطينيان به صلح برسد. اما اين در حالي است كه امروز نه تنها خشونت د رخاورميانه لبريز شده است بلكه چهره آمريكا نيز در ذهن اعراب به شدت تخريب شده است.
هم اكنون، كه آمريكا درصدد است سياست هاي خود در عراق را تاحدي تغيير دهد و نرمتر به اوضاع نگاه كند، درخواست مي شود كه براي كشمكش اسراييل و فلسطين نيز راه چاره اي انديشيده شود. بسياري از ديپلمات هاي آمريكايي به ويژه آنان كه طرفدار اعراب هستند ، سياست هاي آمريكا در خاورميانه را تقبيح مي كنند و همواره اظهار نگراني مي كنند كه اين سياست ها از سوي ايدئولوژيست هاي جهان رد شود. براي مثال در ماه آوريل 53 تن از منابع رسمي اسبق امريكا كاخ سفيد را متهم كردند كه اعتبار آمريكا را در جهان عرب از بين برده است و ديپلمات ها و سربازان خود را به دليل پشتيباني بي حد از شارون به خطر انداخته است. آنان كه در نامه هاي اين اعتراض خود را اعلام كرده اند، افزودند: با بسته شدن درهاي گفتگو با فلسطين و احتمال تشكيل دولتي فلسطيني ثابت شد كه آمريكا شريك مناسبي براي ايجاد صلح در جهان نيست. در حالي كه اگر سياست هاي سنتي آمريكا حفظ مي شد،اعتبار ما نزد اروپا، خاورميانه و حتي عراق همچنان باقي مي ماند.
مخالفان دولت بوش هم اكنون ضمن آنكه با سياست هاي بوش مخالفت مي كنند طرفدار تشكيل يك دولت فلسطيني هستند. حملات خونين اسراييل به غزه و بي تفاوتي كاخ سفيد نسبت به آن انتقادهاي زيادي را  درجهان  و حتي در داخل دولت وي بر ضد چنين سياست بي تفاوتي برانگيخت. حتي با اوج گرفتن حملات در غزه، بوش دركميته روابط اسراييل و آمريكا اعلام كرد كه اسراييل يك دوست و يك دموكرات است كه حق دارد براي دفاع از خودش در برابر تروريسم هر آنچه را لازم مي داند، انجام دهد. چنين سياست گذاري هايي خشم جهانيان را برانگيخت.
چطور دولت بوش كه با شعار دوستي بااعراب بر سر كار آمد، هم اكنون چنين موضع گيري مي نمايد. البته بخشي از چنين اعمال را مي توان به سوابق شخصي بوش ارتباط داد. بوش از سال هاي پيش يكي از تشويق كنندگان اصلي شارون بوده است. وي حتي د رمجمعي كه در سال 2001 تشكيل شد اعلام كرد كه اسراييل يكي از باشكوهترين بخش هاي تاريخ جهان را پديد آورده است و ملت ما هرگز مانع ايجاد چنين صلحي نخواهد شد. ما با اين مسئولين ايجاد صلح همكاري خواهيم كرد. سه ماه از اين ماجرا نگذشته بود كه تيم امنيت ملي آمريكا كه اليوت آبرام نيز درآن حضور داشت، از اين سياست هاي شارون دفاع كرد و سبب نزديكي بيشتر يهوديان آمريكا و مسيحيان محافظه كار شد.
 بعد از مدتي با ايجاد شدن واقعه 11 سپتامبر، بوش خود را به سياست هاي اسراييل نزديك تر حس كرد. بوش متوجه شد كه حملات انتحاري فلسطينيان دراراضي اشغالي به حملات تروريستي القاعده شباهت زيادي دارد و  از آنجا شد كه هر آنچه شارون انجام داده است براي بوش نوعي رفتار منطقي تلقي شد.
آبرام با سياست هاي افراطي كه داشت، كنترل سياست هاي خاورميانه را و از جمله جنگ عراق را به عهده گرفت. وي معتقد بود تا زماني كه مبارزه با تروريسم به نقطه اي معين نرسد، نمي توان براي آرام كردن فلسطنيان نيز اميدوار بود.  چنين سياست هايي بودكه محمود عباس را از سوي آمريكا درفلسطين بر سر كار گذاشت و فلسطين باز هم از دستيابي به يك دولت مستقل بازماند.
آبرام همچنين يكي از طراحان طرح بيرون آمدن شارون از غزه بود و در واقع وي بود كه اين طرح را از سوي بوش به شارون اراده داده بود. نيوزويك متوجه شده است كه آبرام اولين منبع رسمي آمريكايي بود كه طرح خروج از غزه شارون را شنيد و اين طرح بازهم ميان طرح هاي بوش و شارون هماهنگي ايجاد كرد. آبرام به ويليام برنز معاون منطقه اي دولت بوش  پيوست كه روند گفتگوهاي صلح را در سال 2000 دركمپ ديويد پيشنهاد كرده بود. البته پيشنهادات برنز به دليل برخي خواسته هاي عجيب اسراييل ناكام مانده به نتيجه اي نرسيده بود. به هر حال در آن زمان برنز نتوانست با اعتراض هايي كه صورت داد،  مانع از رفتارهاي شارون شود و موضوع تقريبا تاكنون مسكوت مانده است.
آبرام و ديگر دوستانش به بوش فشار آورند كه از شارون بخواهد درست كاري را انجام دهد كه خواسته آمريكا در منطقه است. يك منبع اسراييلي كه به شارون نزديك است، گفت: زماني كه وقايع ناگواري در عراق رخ داد، بيرون آمدن شارون از غژه تنها راهي بود كه براي بوش در منطقه مفيد به نظر مي رسيد. اين بار نيز نئومحافظه كاران برنده شدند. بوش نامه اي به شارون نوشت و در آن از وي خواست كه ديگر واقع گرايانه نيست كه اسراييل دركرانه باختر باقي بماند. البته شارون نتوانست آن را به خوبي به حزب خودش يعني حزب ليكود بفروشد و آنان اين طرح را رد كردند.
زماني كه اسراييل عمليات هاي امنيتي خود را در غزه آغاز كرد شكاف ميان افراطيون طرفدار شارون، كاخ سفيد و كارشناسان منطقه ايجاد شد. اسراييل استدلال مي كرد كه كشته شدن 5 اسراييلي دليل آغاز اين عمليات هاست. اما افراطيون كه اين عمل را دور از برنامه هاي خود مي دانستند با بيانيه اي كه از سوي سفير آمريكا در تل آويو منتشر كردند اظهار نااميدي واشنگتن از آن حوادث را اعلام كردند. اما زماني كه آبرام از اين بيانيه آگاه شد به گفته شاهدان با سخناني بسيار درشت و خشمگينانه با برنز سخن گفت و خواهان آن شد كه آمريكا به منافع نظامي اسراييل توجه بيشتري داشته باشد. البته در عمل آبرام پيروز شد.
برخي منابع رسمي اسراييل مي هراسند كه اوضاع آشفته عراق بار ديگر بوش را به شارون نزديكتر كند. بسياري از منابع آمريكايي نيز مي هراسند كه كشمكش هاي اسراييل و امريكا كه هر يك در كشوري جداگانه است، به هم بپيوندد و شارون كه از ديد بوش مرد صلح است با اجراي سياست هاي خونبارش  دركل منطقه، رنگ صلح را از خاورميانه پاك كند.