به گزارش خبرنگار اجتماعي خبرگزاري مهر در ادامه اين پژوهش آمده است: در ايران هزينه مستقيم تمام شده براي بيماران مبتلا به ديابت نوع اول در ماه حدود 15 هزار تومان براي هر فرد ديابتي است كه البته اين مقدار هزينه در صورتي كه بيماري مبتلا به ديابت قابل كنترل باشد، در غير اين صورت بين 500 تا هزار درصد افزايش هزينه خواهد داشت يعني اين ميزان به 100 هزار تومان در ماه مي رسد.
در بخش ديگري از اين پژوهش با تاكيد بر اينكه اين هزينه ها فقط به درمان مستقيم بيماران مربوط مي شود و شامل هزينه هاي غير مستقيم نمي شود، آمده است: براي ديابت نوع دوم اين هزينه نزديك به 20 هزار تومان در ماه براي هر فرد ديابتي است اما با توجه به اينكه بيش از 60 تا 70 درصد بيماران مبتلا به ديابت به كنترل بيماري خود نمي پردازند، هزار درصد افزايش خواهد يافت.
در ادامه اين پژوهش آمده است: نزديك به سه ميليون بيمار ديابتي نوع دوم وجود دارد كه اگر هزينه ساليانه اين تعداد از بيماران حتي با كنترل مطلوب اين بيماري، در مجموع 60 ميليارد تومان است.
بر اساس اين گزارش با كنترل مكرر قند خون توسط بيمار به وسيله دستگاه گلوكومتر و تغيير شيوه زندگي نظير تغيير عادات تغذيه اي و ورزش، تزريقات مكرر انسولين در بيماران نيازمند به تزريق انسولين و همچنين ارتباط با متخصصان ديابت، خون به صورت ايده آل كنترل مي شود اما هزينه هاي درماني نزديك به دو برابر افزايش خواهد يافت با وجود آن آمار ها نشان داده است درمان فشرده در كوتاه مدت در عين پرخرج بودن، در نهايت به عوارض كمتر بستريهاي بيمارستاني منجر مي شود كه در اين صورت مقرون به صرفه تر است بنابراين در بسياري از كشورهاي پيشرفته بر روي درمان فشرده و كنترل ايده آل ديابت سرمايه گذاري مي كنند.
نظر شما