خبرگزاری مهر - گروه دین واندیشه: حسینی در یادداشتی درباره این کتاب گفته است: درباره اهمیت این اثر به ذکر این نکته اکتفا می کنم که این مجموعه به نوعی گزیده خود ویتگنشتاین است و یادداشتهایی را در بر دارد که از نظر وی ارزشی خاص داشتند.
اگر بیشتر درباره این کتاب می خواهید بدانید در مقدمه ای که توسط گ.ا.م اسنکوم و گ.ه-.فون رایت (ویراستاران کتاب) نوشته شده می خوانیم: "مجموعه ای که در اینجا منتشر می شود به خود ویتگنشتاین باز می گردد. او قطعه های گوناگون را از نوشته های ماشین شده بریده ودر جعبه ای با عنوان Zettel حفظ کرده بود. از بیشتر آن کارهای اصلی مفصل هنوز نسخه هایی موجود است. با این حال تعدادی از این پدیده ها از نوشته های ماشین شده ای هستند که دیگر نمی توان نشانی از آنها به دست داد. احتمالاً به این علت که ویتگنشتاین آنها را به غیر از پدیده های حفظ شده از بین برده است. در جعبه ها قطعه های دست نوشتی هم بود که ظاهراً تکلمه هایی هستند بر موضوعاتی که در دیگر برگه ها به آنها پرداخته شده است ".
لودویگ ویتگنشتاین در طول حیاتش تنها موفق به نشررساله منطقی – فلسفی خود در سال 1922 شد. ویتگنشتاین معتقد بود که رساله‌هایش آخرین راه‌حل مسائل فلسفی خواهد بود اما پس از پذیرفته شدن این اثر به‌عنوان رساله قابل ارائه برای دریافت دکترایش از دانشگاه کمبریج دوره دیگری از زندگی وی آغاز شد. او از همان سال – 1922- مطالعاتش را برای رد نتایج کتاب «رساله منطقی – فلسفی» آغاز کرد و اندیشه‌هایش را در این زمینه در اثر بعدی خود تحت عنوان پژوهش‌های فلسفی ارائه داد. انتشار این اثر سال‌ها بعد از مرگ ویتگنشتاین تحسین و تصدیق بسیاری از اندیشمندان و صاحب‌نظران حوزه فلسفه را به همراه داشت.
به این ترتیب ویتگنشتاین را می‌توان از جمله فیلسوفانی دانست که در اندیشه‌های فلسفی انقلاب‌ها ایجاد کرده است. او در رساله فلسفی – منطقی (ویتگنشتاین متقدم) معتقد بود که مقصود فلسفه، توضیح اندیشه است و در اثر دیگر خود؛ یعنی پژوهش‌های فلسفی (ویتگنشتاین متاخر) این دیدگاه را دنبال می‌کرد که فلسفه ابزاری برای غلبه بر سرگردانی بشر از طریق زبان است.
نظر شما