به گزارش خبرنگار مهر در گرگان، میلاد بهرامی در این زمینه به خبرنگاران افزود: این در حالی است که پارک ملی گلستان به دلیل شرایط خاص اقلیمی از پوشش گیاهاهی متنوعی برخوردار است و وجود مناطق استپ تا جنگلهای انبوه و گیاهان کوه پایه ای این پارک را به ذخیرگاه محیط زیست مبدل کرده است و باید تلاش بیشتری در صیانت از آن شود.
وی اظهار داشت: دیدگاههای تنگ نظرانه نسبت به پارکهای ملی در بخشهای دیگر دستگاه های اجرایی، ضعف پایه های علمی، ضعف ارتباطات بین مردم و موسسات مختلف از دیگر تهدیدهای فراروی پارکهای ملی است.
وی خاطرنشان کرد: سیاستها و ارزشیابی های نادرست از پارکهای ملی، وجود سلاحهای غیرمجاز و نگرش و مدیریت انتزاعی نسبت به حفاظت پارک ملی نیز از دیگر تهدیدهای فراروی است.
سیاستهای کهنه و منسوخ در مورد پارکهای ملی باید حذف شوند
به گفته بهرامی، پارکهای ملی به مدیریتهای عملی نیاز دارند و باید سیاستهای کهنه و منسوخ شده را کنار گذاشت.
این کارشناس محیط زیست بیان داشت: پارکهای ملی به زحمت توانستند به اهداف از پیش تعیین شده نائل شوند که این مهم معلول تفکر و نگرش دولتها، مردم و دست اندرکاران حفاظت و توسعه است که به شکل فعالیتهای مخرب در پارکهای ملی گاه و بی گاه خود را نشان می دهد.
به گزارش خبرنگار مهر در گرگان، پارک ملی گلستان نه تنها به دلیل اینکه یکی از زیستگاههای حیات وحش است بلکه به خاطر حفظ بخش قابل توجهی از تنوع زیستی کشور دارای اهمیت و جایگاه ویژه ای است.
این پارک طبیعی و ملی با وسعت بیش از 91 هزار و 890 هکتار در شرق جنگلهای خزری شمال در استان گلستان واقع شده است و نخستین پارک ملی در ایران بوده که عنوان پارک ملی را به خود اختصاص داده است.
یک هشتم گونه های گیاهی، یک سوم گونه های پردندگان، بیش از نیمی از گونه های پستانداران و شمار زیادی از گونه های جانوری و وحوش کشور در این پارک ملی و بین المللی زیست و زادآوری می کنند.
این پارک ملی در 19 مرداد 1336 به نام منطقه حفاظت شده "آلمه وایشکی" تحت حفاظت کانون شکار قرار گرفت و در 22 فروردین 1343 به پارک وحش نامگذاری شد.
همچنین در سال 1353 پس از اصلاح قانون شکار و صید، عنوان پارک وحش به پارک ملی تغییر داده شد و به دلیل موقعیت ممتاز این پارک و جاذبه های فراوان زیستی، پارک ملی گلستان در سال 1977 از سوی سازمان یونسکو عنوان "ذخیره گاه کره مسکون" را به خود گرفت.
نظر شما