به گزارش خبرگزاری مهر، شهر ژنو سوئیس از فردا شاهد برگزاری کنفرانسی 4 روزه در باب مبارزه با نژادپرستی خواهد بود که از آن به کنفرانس دوربان 2 نام برده می شود.
وجه تسمیه این نشست که سازمان ملل برگزار کننده آن است از آن جهت است که نشست قبلی آن در سال 2001 در دوربان آفریقای جنوبی برگزار گردید و دومین نشست نیز به نام آن شهر بر روی نشست ژنو گذاشته شده است.
از زمانی که برگزاری این نشست در خبرها منتشر شد، رژیم اسرائیل و کانادا مخالفت خود را با شرکت در آن اعلام و به دیگر کشورهای غربی نیز فشار آورده تا در آن شرکت نکنند. این مسئله از آن جهت است که نشست قبلی در دوربان آفریقای جنوبی به تریبونی برای انتقاد از اسرائیل به عنوان رژیمی نژاد پرست تبدیل شد.
در نشست دوربان گروه شامل نمایندگان رسمی دولتها و نمایندگان سازمان های غیر دولتی فعال در زمینه مبارزه با نژاد پرستی و حقوق بشر در آن شرکت کرده بودند. گرچه در آن نشست در بخش نمایندگان رسمی به علت تهدید هیئت آمریکایی به سرپرستی کالین پاول وزیر خارجه وقت آمریکا به خروج از نشست قطعنامه ای تند علیه رژیم اسرائیل در متن نهایی بیانیه گنجانده نشد، اما نشست سازمان های غیر دولتی در آن سال شاهد جنجال و تبلیغات ضد صهیونیستی شدیدی علیه صهیونیستها بود.
در نشست سازمان های غیر دولتی در آن سال گروههای فعال حقوق بشر، رژیم اسرائیل را به سبب اقدامات خشونت بار و نژاد پرستانه علیه ملت فلسطین محکوم کرده و خواستاراقدام از سوی جامعه جهانی برای توقف آن شدند.
این مسئله سبب گردید تا فعالان حقوق بشر و دولتهای اسلامی چشم امید خود را به نشست ژنو بدوزند تا شاید بتوانند در نشست مذکور، هم در سطح غیر دولتی و هم در سطح دولتی، اسرائیل را به عنوان رژیمی نژاد پرست معرفی کنند.
به همین دلیل مقام های تل آویو با علم به مشکلات و چالش هایی که در این کنفرانس خواهند داشت آن را تحر یم کرده و از آمریکا، کانادا و دیگر کشورهای غربی خواستند تا آنرا تحریم کنند.
نکته ای که در این بین حائز اهمیت است رژیم اسرائیل با این ادبیات که این نشست به نشستی آنتی سیمیتیکی یا ضد یهودی تبدیل خواهد شد خواستار تحریم آن شد و در این بین به سبب نبود تعریفی دقیق و روشن از دو مفهوم "آنتی سیمیتیسم" و "ضدصهیونیسم" رژیم اسرائیل بر آن شده است تا از این خلط مبحث استفاده کرده و به دیگر کشورها هشدار دهد که هرگونه انتقاد از اسرائیل به نوعی نژادپرستی و یا همان آنتی سیمیتیزم بشمار می رود.
آنچه که روشن است مخالفت با صهیونیسم به عنوان یک مکتب سیاسی، با آنتی "سیمیتیزم" یا ضدیهودی تفاوتی آشکار دارد. ضدیت با صهیونیسم مخالفت با مکتبی است که برخی متفکرین یهودی برای آن تلاش کرده و تئودور هرتزل در اولین کنگره یهودی- صهیونیست در شهر بال سوئیس آن را تدوین کرد اما ضدیت با نژاد سامی که یهودیان هم جزیی از آن هستند پدیده زشتی است که ریشه در تاریخ اروپا دارد و جوامع اسلامی در طول تاریخ از این پدیده نژاد پرستانه مبرا بوده اند.
اما نکته مهم و حائز اهمیت این است که برخی از کشورها دقیقاً به تفاوت این دو واژه آگاهی دارند اما با علم به این، آن دو را یکسان می پندارند.آمریکا پیشتر اعلام کرده است در صورتی که لحن پیش نویس این نشست نسبت به رژیم اسرائیل تند و انتقادی باشد در آن شرکت نخواهد کرد. اعلام این موضوع از سوی واشنگتن به نظر می رسد بیانگر این واقعیت تلخ باشد که جهان غرب انتقاد از سیاست های رژیم اسرائیل را با پدیده زشت یهود ستیزی که سوغات غرب و تاریخ سیاه اروپا می باشد در هم آمیخته و بر آن است تا از این حیث بهره برداری کند.
روز گذشته ورق به گونه ای دیگر خورد. رسانه ها اعلام کردند که مسئله فلسطین و مناقشه اسرائیلی- فلسطینی که سبب بروز اختلافاتی برای تدوین پیش نویس این نشست شده بود از آن حذف شد و این مسئله نشان می دهد که تهدید کشورهای غربی برای تدوین دستور کار دلخواه برای این نشست ببار نشست و پافشاری آمریکا در این رابطه ، به ویژه حتی پس از روی کار آمدن باراک اوباما نیز نشان داد که سیاست واشنگتن در قبال تل آویو نه سیاستی وابسته به فرد بلکه بر گرفته از سیستمی است که رژیم اسرائیل را همچنان به عنوان یک شریک راهبردی و فرزند خود می داند.
اما به نظر می رسد این مسئله پایان ماجرا نیست و حداقل فرصت برای کشورهای اسلامی و آزاد اندیشان جهان برای بیان واقعیت البته در سطحی پائین تر وجود داشته باشد.
از آنجا که این نشست ها میدانی بزرگ برای "سازمان های مردم نهاد" بشمار می رود این سازمانها می توانند با رایزنی و اتخاذ موضعی هماهنگ در بیانیه خود همان راهی را بروند که در دوربان پیمودند و در بیانیه پایانی خود با محکوم کردن رژیم اسرائیل، در کاهش حداقل درد و آلام ملت فلسطین مظلوم همراه باشند.
-----------------------------------
نگارش: حسین امیری
نظر شما