بررسی آثار بحران مالی جهانی بر اقتصاد ایران

به گزارش خبرگزاری مهر، دفتر مطالعات اقتصادی این مرکز در پاسخ به درخواست غلامرضا مصباحی مقدم رئیس کمیسیون اقتصادی و حسین فدایی عضو کمیسیون اصل 90 مجلس، با اشاره به  نتایج بررسی های به عمل آمده پیرامون چگونگی تاثیر بحران مالی کنونی جهان بر اقتصاد ایران خاطرنشان کرد که تبعات احتمالی این بحران دامنگیر اقتصاد ایران نیز خواهد بود.

در همین حال، هر چند ایران روابط اقتصادی چندانی با اقتصاد جهانی ندارد، اما بحران به وجود آمده در اقتصاد جهانی از مسیرهایی از جمله قیمت نفت، بودجه کشور، واردات، نرخ ارز، بازار سرمایه، بازار پول و بازار تامین اطمینان بر اقتصاد ایران اثر خواهد گذاشت و اقتصاد کشور را دچار بحران خواهد کرد.

مرکز پژوهشهای مجلس در این بین از همه مهمتر، وابستگی شدید اقتصاد ایران و بودجه دولت به درآمدهای نفتی است، زیرا هرگونه کاهش محسوس در قیمت نفت سریعا بر فعل و انفعالات اقتصادی ایران تاثیر می گذارد و به اختلالات محسوس در انجام تعهدات دولت وضعیت مردم می انجامد.

به ویژه در سال های اخیر که دولت بودجه خود را بر اساس قیمت بالای نفت تنظیم کرده و با راهکار ساده و در عین حال پرخطری همچون تزریق پول به شریان های اقتصادی کشور به مصاف بیکاری رفته است.

بنابراین هرگونه کاهش در بهای نفت، مشکلات بعضا پردامنه ای را برای اقتصاد ایران به وجود خواهد آورد. از این رو با اتخاذ تدابیر مناسب سیاستی و اقتصادی، احتمالا کشور از این بحران، آسیب کمتری خواهد دید.

مرکز پژوهشهای مجلس در ادامه به همین منظور برخی اقدامات پیشگیرانه را می توان به شرح ذیل پیشنهاد کرد:

1- با توجه به روند کاهش قیمت نفت که تداوم آن در آینده محتمل به نظر می رسد، دولت باید بودجه واقع بینانه تری را برای سال 1388 مدنظر قرار دهد و از برداشت بی رویه از حساب ذخیره ارزی که از نقش تثبیتی این صندوق می کاهد، احتراز نمایند.

2- دولت باید با پیش بینی درست از روند تغییرات نرخ های ارز که توسط بانک مرکزی صورت می گیرد، مدیریت بهینه ای بر ذخایر ارزی کشور داشته باشد.

3- کاهش مداوم ارزش دارایی های خارجی، فرصت مطلوبی برای تبدیل بخشی از ارزهای نفتی به دارایی های ارزآور و درآمدآفرین را میسر می سازد.

مرکز پژوهشهای مجلس در پایان خاطرنشان کرد: به نظر می رسد در صورت اتخاذ سیاست های مناسبی در این خصوص بتوان بخشی از افزایش درآمدهای نفتی را که ماهیتی موقت دارند به دارایی های درآمد آفرین پایدار تبدیل و از تزریق منافع آن به اقتصاد بهره گرفت. چنین رویکردی به طریق اولی، از آثار سوء پمپاژ بی رویه ارز نفتی به اقتصاد با قدرت جذب پایین، می کاهد.