به گزارش خبرگزاری مهر، مهندس مریم مهری مجری طرح با بیان اینکه میزان ذخیره هیدروژن به صورت اتمی در این ترکیب از میزان هیدروژن مایع هم حجم آن بیشتر است، گفت: هیدروژن سوخت مناسبی است اما ذخیره کردن آن به لحاظ اشغال حجم زیاد و نیز خطرات ناشی از اشتعال و انفجار دارای مشکلات زیادی است. از این رو یکی از روشهای ذخیره هیدروژن بکارگیری ترکیب جاذب هیدروژن است که در بین نانو مواد منیزیم و برخی از ترکیبات آن بیشترین میزان ظرفیت پذیرش هیدروژن دارا هستند.
وی ترکیب بین فلزی Mg2Ni را از جمله مواد جاذب هیدروژن دانست و افزود: این ترکیب ظرفیت جذب هیدروژن به میزان 6/3 درصد وزنی خود را دارد. این ماده در ساخت الکترود آند باتریهای قابل شارژ استفاده شده و همچنین در مخازن هیدروژن نیز قابل استفاده هستند. هیدروژن به صورت محلول جامد در داخل این ترکیب ذخیره می شود.
مهری ادامه داد: ساخت این ترکیب با استفاده از روشهای ذوب و ریخته گری به دلیل تفاوت نقاط ذوب و فشار بخار عناصر آن دارای مشکلات زیادی است که باعث عدم یکنواختی آن می‌شوند و درنتیجه ظرفیت پذیرش هیدروژن در آن را کاهش می دهند.
وی آلیاژسازی مکانیکی را روشی مناسب برای تهیه ترکیبات بین فلزی دانست و اظهار داشت: به علت کاهش اندازه دانه ها و افزایش سطح در معرض واکنش در نانو بلور‌های Mg2Ni، سینتیک جذب بهبود می یابد و ظرفیت دشارژ بالاترمی رود و زمان فعال سازی نیز کاهش می یابد. همچنین از عناصر آلیاژی مانند "نیوبیم" برای بهبود خواص جذب و دفع هیدروژن استفاده شده است.
مجری طرح با اشاره به این مطلب که ساخت ترکیب بین فلزی Mg2Ni به روش آلیاژ سازی مکانیکی، آسیاب با اتمسفر گاز خنثی و از نوع گلوله ای سیاره ای به دلیل انرژی بالای آن استفاده شده است، خاطرنشان کرد: برای بررسی خواص الکتروشیمیایی پودرهای به دست آمده یک پیل الکتروشیمیایی با 3 الکترود به کار گرفته شد و ساختمان بلوری این پودرها نیز به وسیله پراش سنج پرتو ایکس (XRD) و مورفولوژی مخلوط پودری با استفاده از میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) بررسی شده است.
نظر شما