صوفی در گفتگو با مهر: تولید و پخش برنامه‌های رادیو دیجیتالی می‌شود/ رادیو جایگزین ندارد

* خبرگزاری مهر ـ گروه فرهنگ و هنر: شما در سالهای گذشته و پیش از منصوب شدن به معاونت صدا، معاونت برنامه‌ریزی و نظارت، ریاست مرکز موسیقی و سرود سازمان صدا و سیما و مدیریت کل صدا و سیمای مرکز همدان را تجربه کرده بودید. با چه دیدگاهی به رادیو آمدید و آیا تصور می‌کردید روز معاونت صدا را به عهده بگیرید؟

ـ محمدحسین صوفی، معاون صدا: همه چیز در عالم خلقت امکان دارد و طبیعی است کسی که وارد یک عرصه می‌شود، متناسب با تجربیات و علایقی که دارد، تکالیفی به عهده او گذاشته می‌شود. او باید بپذیرد و بر اساس تکلیف عمل کند. من هم دقیقا جزو آن دسته از افراد هستم که سعی‌ کرده‌ام بر اساس مأموریت و تکلیفی که بر عهده‌ام گذاشته می‌شود سمت‌ها را بپذیرم.

* با توجه به اینکه سمتهای متفاوت را تجربه کرده بودید فکر می‌کردید روزی معاونت صدا را به عهده بگیرید؟

ـ من در بخشهای مختلف از جمله ارشاد، صدا و سیما و سینمای جوان فعالیت کردم. بنابراین فکر می‌کردم روزی هم معاونت صدا را به عهده بگیرم.

* اشاره کردید هر فردی را بر اساس علایق و تجربیات کسب شده در سمت‌های مختلف منصوب می‌کنند. علاقه شخصی خودتان به رادیو چه قدر بود و قبل از منصوب شدن به معاونت صدا تا چه حد مخاطب رادیو بودید؟

ـ مسلماً در جایگاههای مختلف میزان شنیدن و دیدن برنامه‌های رادیو تلویزیون متفاوت است. زمانی که مدیر کل صدا و سیمای همدان بودم برنامه‌های رادیویی و تلویزیونی همدان را از منظر یک مسئول می‌شنیدم و می‌دیدم و ارزیابی می‌کردم. علاوه بر آن به دیدن و شنیدن برنامه‌های شبکه‌های سراسری و استانی هم برای استفاده و لذت بردن و هم برای کسب تجربه توجه می‌کردم.

وقتی به مرکز موسیقی و سرود صدا و سیما رفتم با نگاه دیگری برنامه‌ها را می‌دیدم و می‌شنیدم و در حوزه معاونت برنامه‌ریزی و نظارت هم با یک نگاه دیگر. در معاونت صدا هم از یک زوایه دیگر برنامه‌های رادیو را می‌شنوم. در واقع به عنوان کسی که مسئول تولید و پخش بیش از 80 هزار ساعت برنامه سالانه از شبکه‌های بیست گانه صدا جمهوری اسلامی ایران است، نگاه می‌کنم. بنابراین در هر زمان باید متناسب با جایگاه مسئولیت برنامه را تحلیل و ارزیابی کرد.

* از زمان مدیریت کل صدا و سیما مرکز همدان تا به الان که معاونت صدا را به عهده دارید، فکر می‌کنید چه قدر نگاه‌تان به شنیدن یک برنامه رادیویی تغییر کرده و رشد داشته است؟

ـ من نمی‌توانم درباره خودم قضاوت کنم و بگویم چه قدر نگاهم رشد کرده است. در حال حاضر مسئول 20 شبکه رادیویی با ماموریت و وظایف مختلف هستم. ما شبکه‌های تخصصی رادیویی همچون رادیو سلامت، رادیو تجارت، رادیو معارف، رادیوهای اختصاصی شامل رادیو جوان و رادیو خانواده و شبکه‌های عمومی همچون رادیو ایران داریم. بنابراین باید یک شناخت عمیق از برنامه‌سازی و مدیریت بر امر رسانه رادیو در معاونت صدا وجود داشته باشد تا هدایت و راهبری حدود 20 شبکه و 80 هزار ساعت برنامه سالانه در شرایط مختلف با موضوعات و مناسبات مختلف به نحو مطلوب انجام شود.

*به شناخت خود از رادیو چه نمره‌ای می‌د‌هید؟

ـ نمره بالا می‌دهم.

* مثلاً از 100 چه نمره‌ای می‌دهید؟

ـ نمره 100 می‌دهم. من کارم را از برنامه‌سازی شروع کردم، کار در یک  استان را تجربه کرده‌ام. در حوزه برنامه‌ریزی و نظارت سازمان مسئولیت برنامه‌ریزی کلان سازمان صدا و سیما را در یک مقطع حساس بر عهده داشتم. علاوه بر آن تعامل خوب و سازنده‌ای با همکاران و برنامه‌سازان داشتنم.

* وقتی فردی نمره 100 به خود می‌دهد، نباید اشتباهی در کار داشته باشد. بنابراین شما فکر می‌کنید هرگز تصمیم اشتباهی در معاونت صدا نخواهید گرفت؟

ـ تنها معصوم اشتباه نمی‌کند، اما آنچه اهمیت دارد این است که ما خوب برنامه‌ریزی، اجرا و آینده‌نگری داشته باشیم. بنابراین با آینده‌نگری صحیح و برنامه‌ریزی خوب حتماً برنامه‌ها خوب اجرا می‌شود. ضمن اینکه انتظارات باید متناسب با امکانات، تجهیزات و نیروی انسانی باشد.

* اشاره کردید خودتان روزی برنامه‌ساز بودید، اما چرا اخیراً در یک برنامه، برنامه‌سازان رادیو را با عنوان کارمندان رادیو توصیف کردید. آیا یک برنامه‌ساز رادیو هم ردیف یک کارمند قرار می‌گیرد؟

ـ در جمعی یکی از همکاران به من گفت شما به ما گفتید کارمندان رادیو هستیم. من هم پاسخ دادم من این لفظ را برای فرد دیگری به کار بردم.

* اما شما در گفتگو با خبرنگار مهر درباره پذیرش استعفای شهرام گیل‌آبادی مدیر سابق مرکز هنرهای نمایشی رادیو از او به عنوان کارمند رادیو نام بردید و در مراسم معارفه محمود زنده‌نام مدیر جدید مرکز هنرهای نمایشی رادیو نیز برنامه‌سازان رادیو را کارمندان رادیو توصیف کردید؟

ـ این خبر اشتباه منتشر شد، چون من در پاسخ به آن هنرمند گرامی که در آن مراسم منتقد بود چرا لفظ کارمند را برای برنامه ‌ساز استفاده کردم گفتم شما این واژه را بد متوجه شدید. این واژه در گفتگویی در جای خودش و برای فرد دیگری استفاده شد. من معمولاً از واژه همکار استفاده می‌کنم. واژه همکار گستره وسیعی از کارمند یا غیر کارمند را در برمی‌گیرد.

از سوی دیگر به کار بردن لفظ همکار در یک سازمان چه اشکالی دارد؟ چرا فکر می‌کنیم اگر به برنامه‌ساز که کارمند رسمی یا پیمانی سازمان است، اگر بگوییم کارمند، اشکال دارد؟ به لحاظ مقرارت حقوقی حاکم بر سازمان ما هر فردی که در جایی اشتغال دارد، او کارمند تلقی می‌شود.

این کارمند ممکن است استاد دانشگاه، مدیر یا هنرمند باشد. از سوی دیگر آدمها در جایگاههای مختلف نامهای مختلف دارند. ممکن است یک خلبان در جایگاه خود خلبان باشد، اما وقتی به پزشک مراجعه می‌کند دیگر بیمار است. وقتی به اداره و سازمانی مراجعه می‌کند ارباب رجوع است. بنابر این باید دید که ما واژگان و الفاظ را در چه جایگاهی به کار می‌بریم. در هر صورت برای من کارمندان، همکاران و هنرمندان رادیو دوستانی صمیمی، خوش ذوق و خلاق هستند.

* دکتر خجسته معاون سابق صدا همیشه رادیو را آسمان پرستاره توصیف می‌کرد. شما توصیف‌تان از رادیو و بچه‌های رادیو چیست؟

ـ من هم همین واژه را به کار می‌برم. در رادیو مجموعه‌ای از نیروهای کارآمد، خلاق و مبتکر وجود دارد. معمولاً آثار تولید شده فاخر است و آقای خجسته لفظ درستی به کار بردند که رادیو آسمانی پر ستاره است. همه دوستان و همکاران خوب رادیو در عرصه فرهنگ و پیام رسانی تلألو و درخشش قابل تحسین دارند. این به خاطر این است که ما در رادیو مجموعه‌ای از هنرمندان فرهیخته، با سواد، مبتکر و خلاق داریم.

* آیا این توصیف را برای بچه‌های سیما نیز به کار می‌برید؟

ـ در سازمان صدا و سیما مجموعه‌ای از نیروهای فکری، خلاق و مبتکر وجود دارد. حتماً نیروهای سیما هم دارای این ویژگی هستند. فقط تفاوت صدا و سیما در این است که تمام برنامه‌های رادیو از سوی برنامه‌سازان مستقر در رادیو تولید می‌شود، اما در سیما برنامه هم از سوی برنامه‌سازان مستقر در معاونت سیما و هم نیروهای بیرونی تولید می‌شود.

* رادیو وارد 69 سالگی شد. راز ماندگاری این رسانه را در طول این سال‌ها با وجود رسانه‌های قدرتمند در چه می‌بینید و چه افقی را برای این رسانه پیش‌بینی می‌کنید؟

ـ اولا این قدرت رادیو است که این قدمت را پشت سر می‌گذارد و وارد دهه 80 می‌شود. رسانه‌ها متنوع و هر یک ویژگی خود را دارند. وجود این ویژگی‌ها منجر به تفاوت در کارکرد، نقش و تاثیر می‌شود. همین تفاوت‌ در ویژگی‌ها و کارکردها به رسانه‌ای‌ اجازه می‌دهد برای مدت‌های طولانی باقی بماند و رسانه‌های دیگر را از صحنه حذف کند.

ریشه این مسئله را باید در تنوع نیاز انسان به رسانه‌ها جستجو کرد. افراد به رسانه‌های متعدد و متفاوت نیاز دارند و انسان  دوست دارد بخواند، بشنود و تماشا کند. همه این موارد برای کسب آگاهی، افزایش اطلاعات، تفریح و آموزش است. نیازهای مختلف باعث می‌شود ما رسانه‌های متفاوت را طلب کنیم.

رادیو رسانه‌ای قدرتمند برای پاسخگویی به انواع نیازهای ارتباطی بشر است، به ویژه نقش این رسانه در اطلاع‌رسانی، انتشار آگاهی‌های عمومی، پخش موسیقی و ایجاد فرصت‌های تفریحی و پر کردن اوقات فراغت خیلی چشمگیرتر و بیشتر از گذشته شده است. همین نیاز و ظرفیت پاسخگویی در رادیو است که منجر به بقای رادیو شده است.

مطمئن باشید اگر تلویزیون یا اینترنت می‌توانست همین نقش را ایفا کند و به اندازه رادیو در دسترس و هم اقتصادی بود، حتماً می‌توانستیم بگوییم عصر رادیو پایان یافته و تلویزیون یا اینترنت جای او را گرفته، اما تجربه حکم می‌کند تلویزیون و اینترنت واجد همه خصوصیات رادیو نیست و نمی‌تواند جایگزین رادیو باشد. به همین دلیل رادیو تا به حال پر قدرت بوده و در سپهر رسانه‌ای کشور و جهان باقی خواهد ماند.

* فکر می‌کنید رادیو تا چه زمانی در سپهر رسانه باقی می‌ماند؟

ـ تا هر زمان که بشر به رسانه نیاز داشته باشد، رسانه رادیو هم هست.

* به نظر شما الان رادیو چه جایگاهی میان مخاطبان دارد؟

ـ رادیو جایگاه والایی در بین مخاطبان دارد. قشر فرهیخته و دانشگاهی کشور معمولاً با رادیو مأنوس هستند. منظورم این نیست که رادیو میان مخاطبان عام جایگاهی ندارد، بلکه این رسانه با قشر فرهیخته هم ارتباط برقرار کرده و جایگاه خوبی دارد.

* در گذشته رادیو تمام افراد خانواده را دور هم جمع می‌کرد تا پای برنامه‌ها بنشیند، ولی الان چرا تنهایی افراد را پر نمی‌کند؟

ـ رسانه‌های متنوع در زمان‌های مختلف باعث می‌شوند گرایش به یک رسانه تعریف خاص داشته باشد. در دهه 60 معمولاً شبکه‌های رادیو عمومی بود. طبیعی بود حرف‌ها و پیام‌هایی که برای اقشار مختلف تولید می‌کردند، عمومی باشد، اما در حال حاضر ما رادیوهای تخصصی و اختصاصی هم داریم.

همچنین برخی کارکردها به رسانه‌های دیگر واگذار شده تا خانواده‌ها کنار هم بنشینند و برنامه را ببینند. در گذشته این نقش را رادیو به عهده داشت و خانواده‌ها دور هم جمع می‌شدند. در حال حاضر رادیو وارد حریم خصوصی افراد شده و برای خودش مخاطب جدید تعریف می‌کند تا در حوزه جدید بتواند مخاطب را جذب کند. امروز هر کس متناسب با ذائقه و پیامی که می‌خواهد دریافت کند، شبکه رادیویی را انتخاب و گوش می‌دهد.

* شما تا چه حد خود را رادیویی می‌بینید؟

ـ خیلی زیاد. هم به لحاظ مسئولیت و هم علاقه برنامه‌های رادیو را گوش می‌دهم.

* در مدتی که به معاونت صدا منصوب شدید، چه قدر بیننده تلویزیون و چه قدر شنونده برنامه‌های رادیو بوده‌اید؟

ـ خیلی کم تلویزیون نگاه می‌کنم، چون تکلیف می‌دانم همه وقتم را صرف شنیدن رادیو یا برای رادیو کار کنم. از زمانی که معاونت صدا را به عهده گرفتم، سعی کرده‌ام تمام وقتم را صرف فعالیت‌های رادیو چه در حوزه برنامه ریزی، نظارت، تأمین امکانات و حل مشکلات رادیو کنم.

*اگر روزی پست معاونت سیما را بگیرید، آیا علایق شما تغییر می‌کند و از رادیو فاصله می‌گیرد؟

ـ بله همین طور می‌شود. هرچند امیدوارم این اتفاق نیفتد. من علاقمند هستم در رادیو کار کنم.

* اگر امروز به شما پیشنهاد سمت معاونت سیما شود، ترجیح می‌دهید در معاونت صدا بمانید یا به سیما بروید؟ 

ـ چو فردا شود، فکر فردا کنیم. من در بخشهای مختلف صدا و سیما تجارب مختلف کسب کرده‌ام. وقتی در همدان بودم، شبکه رادیویی و تلویزیونی همدان را راه‌اندازی کردم، اما از زمانی که وارد رادیو شدم شناختم نسبت به کارکرد، تأثیرگذاری رادیو، خدمات و زحماتی که همکاران ما در رادیو ارائه می‌کنند، خیلی بیشتر شده است.

* با برنامه‌سازان چه قدر تعامل دارید؟

ـ جلسات زیادی برگزار می‌کنیم و تعامل خوبی شکل می‌گیرد. من پر کار و سختکوش هستم و در این مدت با خیلی از برنامه ‌سازان چه گروهی و چه فردی جلسه داشته‌ام. در بازدید از بخشهای مختلف معاونت صدا چه در تهران، قم و کرج و ... با قشرهای مختلف برنامه‌سازان (تهیه‌کنندگان، پیشکسوت‌ها، همکاران فنی، مدیران گروه‌ها، نویسندگان و...) جلسات متعدد داشتم و نتایج این جلسات بسیار خوب بود. آنها با نظرات من آشنا شدند و هم من با تواناییها و دغدغه‌های آنها شناخت پیدا کردم.

* اما احساس می‌شود بعد از آمدن شما به معاونت صدا تعداد برنامه‌های انتقادی رادیو کم شده و این رسانه دچار لکنت زبان شده است.

ـ بیشتر توضیح دهید.

* مثلا برنامه‌های چالشی گفتگو محور کم شده است. دیگر گزارشگران یا مجریان رادیو در گفتگو با مسئولان با لحن انتقادی صحبت نمی‌کنند و مباحث را به چالش نمی‌کشند.

ـ شما باید مصداقی صحبت کنید. این مطالبی که می‌گویید کلی است. من علاقمند هستم در یک جلسه‌ای مصداقی صحبت کنیم. مثلاً بگویید در یک بازده زمانی برنامه‌ای پخش می‌شد و حالا در این بازده زمانی همان برنامه پخش نمی‌شود.

* مثلاً چرا دیگر برنامه‌هایی چالشی همچون "ساعت 25" در رادیو جوان تهیه و پخش نمی‌شود؟

ـ واقعاً این گونه نیست. ممکن است نام برنامه عوض شده باشد، اما محتوا تغییر نکرده است. در ضمن من به نقد و انتقاد علاقمند هستم و همه مسئولان صدا و سیما به نقد کردن اعتقاد دارند. آقای مهندس ضرغامی در چند جلسه از جمله در برنامه افق رسانه از همه خواستند سازمان صدا و سیما را بی‌رحمانه نقد کنید. بنابراین وقتی رسانه‌ای مدیرانش اعتقاد به نقد و انتقاد دارند، حتماً فضای نقد را در برنامه‌هایشان ایجاد می‌کنند و در رادیو هم همین طور است.

اما نقد با تخریب افراد و دستگاه‌ها فرق می‌کند. برنامه‌سازان و مدیران بخش‌های مختلف رادیو هیچکدام در جلسه‌ها گله‌ نمی‌کنند که فضای نقد جمع شده است. ما 80 هزار ساعت برنامه در طول سال تولید و پخش می‌کنیم یعنی به طور متوسط در طول روز در شبکه‌های مختلف رادیویی 300 ساعت برنامه پخش می‌شود. حتماً کسی که بخواهد ارزیابی داشته باشد باید 300 ساعت را از 20 شبکه بشنود. تمام برنامه‌های گفتگومحور رادیو چالشی است.

* ما شاهد برنامه گفتگومحور در شبکه‌های مختلف رادیویی هستیم. با توجه به اینکه رادیو گفتگو شبکه‌ای تخصصی گفتگو محور است، فکر می‌کنید توانسته به اهداف خود برسد؟

ـ رادیو گفتگو برای قشر فرهیخته جامعه است. اکثر مباحث این شبکه تخصصی و حرفه‌ای است. این شبکه خیلی عمیق، جدی و چالشی به همه مباحث می‌پردازد و به نظرم به اهداف و مأموریت‌هایش رسیده است. در ضمن رادیو گفتگو، رادیوی نوپا و تجربه‌ای جدید برای سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران است.

* چرا اخیرًا در این شبکه برنامه‌های مناسبتی تهیه می‌شود، در حالی که قبلاً این طور نبود؟

ـ رسانه باید همه نوع برنامه را تولید کند. آیا برنامه‌هایی با محوریت انتخابات نباید از این شبکه پخش شود؟ در این شبکه هم باید برنامه‌های مناسبتی پخش شود.

* در طول روز چقدر شنونده رادیو هستید؟

ـ خیلی رادیو گوش می‌دهم.

* مثلاً چند ساعت؟

ـ نمی‌توانم ساعت بگویم، اما خیلی می‌شنوم. موظف هستم نسبت به همه برنامه‌ها که با موضوعات مختلف برای اقشار مختلف و در ساعات مختلف تولید و پخش می‌شود، شناخت کافی پیدا کنم. بنابراین برای خود برنامه‌ریزی کرده‌ام که در هر ساعت چه برنامه‌‌‌ای را از یک شبکه گوش دهم. روزهای جمعه که به نوعی تعطیل است - البته کسانی که در رسانه کار می‌کنند، واقعاً تعطیل نیستند و کمتر ارباب رجوع و جلسات و تلفن و دارندـ  به برنامه‌های شبکه‌های مختلف رادیو گوش می‌دهم.

من از منظر یک مسئول ارزیاب و منتقد برنامه‌ها را می‌شنوم و بلافاصله نظرات خودم را چه تقدیر و چه نقد را به مدیران مربوطه منعکس کنم.

* به عنوان یک مخاطب برنامه‌های کدام یک از شبکه‌های رادیویی را بیشتر علاقمند هستید؟

ـ من برنامه‌ها را از دید یک مسئول و ارزیاب می‌شنوم. بنابراین دیگر نمی‌توانم به عنوان مخاطب بی‌طرف برنامه را بشنوم.

*به نظر شما رادیو در ایران چه ویژگی نسبت به رادیو در کشورهای دیگر دارد؟

ـ رادیو در ایران گسترده و متنوع است. شبکه‌های مختلف با موضوعات متنوع در زمینه‌های مختلف برنامه‌سازی می‌کنند. ما نیروی انسانی بالقوه و فعال در رادیو داریم که از نظر علمی و تجربی سطح بالایی دارند، حتی می‌توانیم در زمینه آموزش و انتقال تجربه به دیگر کشورها کمک کنیم.

به لحاظ تکنولوژی هم رادیو در ایران جایگاه خوبی دارد و تمام استودیوهای ما دیجیتالی شدند و بیش از 90 درصد تولیدات ما دیجیتالی است و ظرف دو تا سه ماه آینده نوارهای ریل جمع آوری می‌شود. حداکثر تا پایان تابستان سال جاری تولید و پخش  همه برنامه‌ها دیجیتالی می‌شود که این مسئله منوط به تکمیل تجهیزات و آموزش نیروی انسانی دارد.

از مدت‌ها پیش آموزش نیروهای جوان و پیشکسوت با تکنولوژی جدید شروع شده و ادامه دارد. امیدوارم تا پایان نیمه اول امسال تولید دیجیتالی برنامه‌ها انجام شود.

*این روزها شنیده می‌شود فهرستی از موسیقی‌های قابل پخش تهیه و به تهیه‌کنندگان ارائه شده است. در این فهرست پخش برخی ترانه‌ها از جمله محمد اصفهانی ممنوع شده، در حالی که این ترانه‌ها در زمانی که شما ریاست مرکز موسیقی و سرود سازمان صدا و سیما را به عهده داشتید، مجوز گرفته بودند. چرا همیشه موسیقی بلاتکلیف است؟ 

ـ اینکه موسیقی در یک زمانی مجوز داشته و نداشته را باید بر اساس فهرست صحبت کرد. از سوی دیگر سیاست‌گذاری در امر موسیقی با شورای موسیقی و مرکز موسیقی است. بنابراین آنها هستند که سیاست‌های پخش یا غیر قابل پخش بودن یک اثر موسیقیایی را تشخیص می‌دهند. ما تابع سیاست‌های مرکز موسیقی هستیم.

ما فهرستی به تهیه‌کنندگان نداده‌ایم. تهیه‌کنندگان معمولاً با مشورت با مدیران گروه‌ها و مدیران شبکه می‌دانند چه ترانه‌هایی قابل پخش و چه ترانه‌هایی غیر قابل پخش است. در حال حاضر فهرست آثار قابل پخش موسیقی خیلی زیاد و بیش از 30 تا 40 هزار قطعه آثار موسیقی است. ممکن است برخی مواقع بگویند یک یا چند قطعه موسیقی غیر قابل پخش است. این در مجموعه چند 10 هزار آثار موسیقایی که در آرشیو معاونت صدا موجود است، ناچیز است.

* ولی اخیراً تهیه‌کننده‌ای در رادیو تهران به خاطر استفاده از موسیقی که در آرشیو صدا و سیما موجود بوده و مجوز داشته، توبیخ شده است.

ـ نه، ما چنین توبیخی نداشتیم. اخیراً در رادیو تهران یکی از تهیه‌کنندگان توبیخ شده، اما برای موسیقی نبود، بلکه این توبیخ به خاطر محوریت برنامه بود. محوریت برنامه هم فوتبال بود و نه موسیقی. به هر حال سازمان صدا و سیما ضوابط و معیارهایی دارد که برنامه‌سازان باید به آن عمل کنند.

در مجموع رسیدگی به تخلفات بستگی به نوع اشکال و تخلف دارد. ما به برنامه‌سازان توصیه می‌کنیم اشتباه نکنند. همان طور برنامه‌سازان از ما توقع دارد تشویق‌شان کنیم که البته امری طبیعی است، بنابراین باید بپذیرند اگر تخلفی مرتکب شدند باید با آنها برخورد شود. البته درجات آن فرق می‌کند.

* برخی رادیویی‌ها معتقدند سختگیری‌های شما نسبت به زمانی که معاونت برنامه‌ریزی و نظارت سازمان صدا و سیما را به عهده داشتید، بیشتر شده و به سختی اجازه روی آنتن ماندن برخی برنامه‌ها را می‌دهید؟

ـ سختگیری را باید تعریف کنیم. هدف ما احترام به شعور مخاطب است و اینکه او چه می‌خواهد. من تئوری که برای خودم فرض کردم، تئوری سرآمدی و تشخص است. برمی‌گردم به سئوال ابتدایی شما که پرسیدید رمز ماندگاری رادیو در چیست؟ این رمز در تشخص و سرآمدی است.

برای اینکه رادیو سرآمد شود باید کیفیت در دستور کار قرار بگیرد. اگر داشتن دقت را به سختگیری معنی کنید، به نظرم این سختگیری چیز خوبی است .

* می‌خواهم سئوالی هم درباره برگزاری دهمین جشنواره بین‌المللی رادیو بپرسم که پایان اردیبهشت امسال در تهران برگزار می‌شود. چرا بعد از منصوب شدن شما به معاونت صدا بخش داخلی که قرار بود در زیبا کنار برگزار شود و حتی قرار جایزه زیتون طلایی هم به جوایز اضافه شود، به ناگهان تغییر کرد و همه چیز حذف شد.

ـ مدیران و برنامه‌سازان به من مراجعه کردند و از جدا شدن جشنواره رادیو گلایه داشتند که بخش بین‌الملل در تهران و بخش داخلی در زیبا کنار برگزار شود. به نظرم نوعی ظلم و توهین به بچه‌های رادیو بود که بخش بین‌الملل را از بخش داخلی جدا کنیم. از سوی دیگر قرار نبود جایزه زیتون طلایی هم به بخش جوایز جشنواره اضافه شود.

* ولی ساناز حاجی‌زاده دبیر بخش داخلی جشنواره رادیو 15 دی‌ماه پارسال در گفتگو با خبرنگار مهر از اختصاص جایزه زیتون طلایی به بهترین اثر با موضوع فلسطین خبر داده بود؟

ـ از ابتدا هم قرار نبود جایزه زیتون طلایی داشته باشیم. در حال حاضر هم داوران در بخش‌های داخلی و بین‌المللی داوری خود را شروع کردند و دهمین دوره جشنواره بین‌المللی رادیو هم به قوت سال‌های گذشته برگزار می‌شود.

* زمانی که دکتر خجسته به معاونت صدا منصوب شد رادیوهای تخصصی همچون رادیو تجارت و رادیو معارف را راه‌اندازی و دیگر شبکه‌ها را تقویت کردند. مثلاً رادیو فرهنگ در آن سال‌ها فقط برنامه مجلس را پخش می‌کرد و ... در واقع این اقدامات معاون سابق صدا باعث شد رادیو دوباره زنده شود و جایگاه خوبی میان مخاطبان پیدا کند. شما قصد ندارید شبکه رادیویی راه‌اندازی کنید؟

ـ به غیر از تاسیس رادیو خانواده، فعلاً تصمیمی برای راه‌اندازی شبکه‌ای دیگر نداریم. در حال حاضر رادیو رسانه پویا و تحول‌خواه است و باید متناسب با نیاز جامعه اقدام کرد. راه توسعه شبکه‌های رادیویی بسته نیست و متناسب با نیاز، امکانات و اعتبارات تصمیم‌گیری می‌شود. هدف من همیشه توسعه ارتقای کیفی برنامه‌ها است.

*و صحبت آخر.

ـ سالروز رادیو را به همکاران رادیو، مخاطبان و اصحاب رسانه تبریک می‌گویم. ماندگاری این رسانه به حضور همکاران خلاق بستگی دارد.

*****

گفتگو: فاطمه عودباشی