پیونگ یانگ آخر دنیا نیست / می دانم کره ایها چطور فکر می کنند

به گزارش خبرگزاری مهر، افشین قطبی سومین مربی ایران از روز بازی با عربستان تا به حال است. بسیاری به او امیدوارند چون با نام های بزرگ کار کرده و در دو جام جهانی حضور داشته است. او با بحث آنالیز ویدئو بازیها وارد کره شد و در سال 2007 توانست تا سمت کمک مربی بالا بیاید. در کره جنوبی مردم او را دوست دارند چون بخشی از موفقیت بزرگ سال 2002 بوده است. کره ای ها می گویند او ما را یاد خاطرات خوبی می اندازد. قطبی تلاش می کند تا همین ذهنیت را این بار در مقام سرمربی در ایران بسازد.
مصاحبه او را با بخش فارسی پایگاه خبری کنفدراسیون فوتبال آُیا که قبل از سفر به چین انجام شده می خوانید:

AFC : شما وقتی به ایران فراخوانده شدید که فوتبال با  ناامیدی همراه بود. برای تغییر این شرایط چه برنامه ای دارید؟

قطبی: سعی کردم حس اتحاد بوجود بیاورم. سعی کردم به همه مربیان بازیکنان، طرفداران و باشگاه احترام ویژه ای نشان بدهم. ما به حمایت همه احتیاج داریم و باید نزدیکتر باشیم. الان هم تلاش می کنم همه احساس کنند یک تیم دارند. یک تیم که متعلق به خود آنهاست.

* البته افشین قطبی محبوبیت قابل ملاحظه ای در بخشی از طرفداران هم دارد. اما یک شکست در کره شمالی می تواند همه چیز را عوض کند. آماده روزی هستید که طرفداران از شما رو گردان شوند؟

- ما باید از لحاظ ذهنی آماده باشیم. ما فقط مربی و بازیکن نیستیم. منظورم رسانه ها و طرفداران و اهالی فوتبال هم هست. گرفتن حداقل شش امتیاز ضروری است. ما 270 دقیقه بازی داریم نه فقط 90 دقیقه برابر کره شمالی. کار ما در پیونگ یانگ تمام نمی شود. آنجا آخر جهان نیست و این دیدار مرگ و زندگی نخواهد بود پس بازی ادامه خواهد داشت و باید ظرفیت خود را بالا نگه داریم.

* البته این داستان می تواند به پلی آف هم بکشد. 
- من امیدوارم کار را در همین گروه تمام کنیم. اما خودمان را برای هر دو بازی در پلی آف هم آماده کرده ایم و نگرانی نداریم. من هم ازبکستان را می شناسم که ممکن است تیم سوم گروه یک شود و هم نیوزلند را. با تمریناتی که در تهران داشتیم من خیلی امیدوارم و ذهنیت مثبتی دارم.

* واگر در هر صورت ایران به جام جهانی نرسید در ایران خواهید ماند؟
- من تا روزی که فدراسیون فوتبال و میلیون ها طرفدار بخواهند در خدمت تیم ملی خواهم بود. کار در فوتبال ایران برایم افتخار است.

* ادامه همکاری شما بطور رسمی منوط به چه چیزی شده؟                                                                                                                          - من و فدراسیون فوتبال ایران خیلی سریع به توافق رسیدیم. البته فکر آینده را هم کرده ام. قرار است وقتی بازیهای انتخابی تمام شد بنشینیم و با فدراسیون صحبت کنیم و شاید تا یکسال دیگر همکاری را تمدید کنیم.

* یکی از دلایل امید طرفداران به شما تجربه کار با مربیان بزرگ است. می شود بگویید گاس هیدینگ در تیم کره جنوبی بطور خاص چه تاثیری روی شما داشته؟
- او در شرایط سختی کره جنوبی را در سال 2002 به مقام چهارم جام جهانی رساند. تمرکز هیدینگ در کار فقط روی کارهای تاکتیکی نیست. او در آن زمان ایده ایجاد گروه های قوی پزشکی، فنی و رسانه را به تیم ملی آورد. هیدینگ هوش بالایی دارد و از هر فرصت برای پیشبرد کارها استفاده می کند حتی سر صبحانه و شام. نکته اصلی کار او ایجاد فضای مثبت در تیم است تا تمرکز همه روی برنامه ها باشد. هیدینگ می داند چگونه اتمسفر خوبی درست کند.

* هنوز با هیدینگ در تماس هستید؟ یا می توانید مشورتی از او بگیرید؟
- من تماس ام را نه فقط با هیدینگ که با بقیه همکاران سابق ام حفظ کرده ام. هنوز به ادووکات، پیم وربیک ( مربی استرالیا)، استیو سمپسون ( مربی سابق آمریکا) و دیگران ای میل می زنم و ارتباط دارم.

* یکی از مشکلات فعلی ایران گلزنی است. احتمالاً شما با همین مشکل را در کره جنوبی هم داشته اید. آنها سال هاست که گلزن خطرناک ندارند. شاید " آن" در 2002 کمی متفاوت باشد. هیدینگ چه روشی برای حل این مسئله در جام جهانی 2002 داشت؟
- این مشکل کره جنوبی تنها نیست. کره شمالی و ژاپن هم تا حدی همین مسئله را دارند. به نظرم آنها در یک سوم آخر زمین دچار استرس می شوند. از ترس اشتباه کردن در پاس ها و ضربات آخر ضعیف کار می کنند. خیلی از پاس های گل دقت شان از بین می رود.
فکر می کنم حضور مربیان خارجی سال های اخیر در ژاپن و کره جنوبی و تمرینات متفاوتشان این مشکلات را کمتر کرده است.

* مشکل فوتبال ایران نبود گلزن است یا همین مسئله روانی؟ 
- هیچکدام. مشکل گلزنی ایران میدان ندیدن گلزن های متفاوت در سال های اخیر است. به اندازه کافی گلزن فوق العاده تربیت نشده است. اما باید بگویم که کیفیت مهاجمان ایرانی با شرق آسیا خیلی فرق دارد. ایرانی ها از موقعیت صفر به گل می رسند و نبوغ خاصی دارند.

* حالا که به گذشته فکر می کنید مشکل تیم ملی در بازیهای قبلی را در چه چیز می بینید؟
- نمی خواهم درباره قبل صحبت کنم. اجازه بدهید در گذشته جا نمانیم. ایران پتانسیل بالایی دارد. ایران حتی به جام جهانی 2006 هم رسید اما بازهم حداکثر توانش را نشان نداد. بگذارید به آینده و موفقیت های بزرگتر فکر کنیم.

* شما تا پایان جام ملت های 2007 با کره بودید. این شناخت شما از آنها چه کمکی به ایران می کند؟

- من و وربیک بعد از جام جهانی 2006 بازیکنان جوانتری به تیم آوردیم تا برای بازیهای آسیایی دوحه 2006 و المپیک 2008 آماده شویم. من خودم کیم سون یو که شماره 16 می پوشد را از اف سی سئول به تیم ملی آوردم. خیلی از آنها اینک بازیکنان ثابت هستند. ما آنها را با تاکتیک های جدیدی آشنا کردیم که به عنوان برنامه های تیم کره جنوبی جا افتاده است.

* و البته از سال 1999 در آن کشور زندگی کردید. خود کره ای ها اعتراف می کنند که شما آنها را خیلی خوب می شناسید. 
- برای همین با فرهنگ و طرز تفکرشان خوب آشنا هستم. می دانم که در شرایط مختلف بازی چطور فکر می کنند و چه احساسی دارند. البته کره جنوبی شش بار مداوم است که به جام رفته و تجربه فوق العاده ای دارد. امیدوارم بازی در سئول آن قدرها مشکل نباشد و تکلیف صعود آنها تا آن روز روشن شده باشد.

* ولی این تجربه در مورد کره شمالی نزدیک به صفر است. جام جهانی فقط بخشی از خاطره آنهاست و بس. 
- برای همین زیر فشار زیادی هستند. آنها در فوتبال همان تفکرتان سنتی جنوبی ها را دارند. ما در بازیهای دوحه آنها را در یک چهارم 3-0 بردیم. فکر می کنم با خوردن یک گل در زمین خودی تمرکزشان مختل شود. می دانم که آنها در پیونگ یانگ اگر یک گل عقب بیفتند چه حالی پیدا می کنند. مقابل تماشاگرانی که دارند. امیدوارم بتوانیم زودتر گل اول را بزنیم.