به گزارش خبرنگار مهر، نگاهی به اظهار نظر این روزهای برخی اهالی فوتبال نشان می دهد آنچه در این رشته پرحاشیه و جنجالی اهمیت چندانی ندارد و صرفا در حد " شعار " است، احترام گذاشتن به یکدیگر است.
این اتفاق تلخ و ناشایست در شرایطی در فوتبال ایران رخ می دهد که مرور اظهار نظرهای بازیکنان و مربیان فوتبال در کشورهای خارجی تفاوتی کاملا معنادار با اظهارات داخلی کشور ما دارد. این نشان می دهد که بازیکنان، مربیان و حتی مدیران و البته برخی رسانه های ما تا رسیدن و یادگرفتن اخلاق حرفه ای و اظهار نظر " زیبا " و " خوب " فاصله زیادی دارند و تنها نکات منفی و تاریک یکدیگر را به رخ می کشند.
درگیری لفظی امیرقلعه نویی و امیررضا واعظ آشتیانی که از پایان فصل هشتم رقابتهای لیگ برتر آغاز شده بود این روزها کار را تا جایی پیش برده است که هر دو طرف از یکدیگر به مراجع قضایی شکایت کرده اند.
اتهاماتی که این دو به یکدیگر وارد کرده اند - جدا از اینکه حق با کدامشان است - عایدی جز از بین رفتن احترام ها در فوتبال ندارد و مشخص نیست بازیکنانی که زیر نظر این دو کار می کنند چطور می خواهند یاد بگیرند که باید به دیگران احترام بگذارند. آیا این بازیکنان از این پس می توانند به حرف ها و نصیحت های این دو گوش بدهند و آنها را " الگویی " مناسب برای پرهیز از توهین به دیگران قرار دهند؟
البته " بد لفظی " های فوتبال ایران تنها به امیرقلعه نویی و واعظ آشتیانی برنمی گردد و این روزها علی کریمی و محمود خوردبین هم در رسانه ها برای یکدیگر " کری " می خوانند که می خواهند علیه طرف مقابل افشاگری کنند و حرف هایی بزنند که البته مشخص نیست واقعیت داشته باشد یا نه!
همه این اتفاقات در حالی رخ می دهد که قرار است لیگ نهم با شعار " احترام " آغاز شود و تا پایان هم با همین شعار ادامه داشته باشد. اما ظاهرا سالی که نکوست از بهارش پیداست و از همین اولین هفته لیگ شاهد درگیری های لفظی افرادی هستیم که خود باید خویشتندار باشند و الگویی شایسته برای جوانان!
مشخص نیست با این حجم درگیری لفظی و الفاظی که آشتیانی و قلعه نویی در مورد یکدیگر به کار می برند اگر دیدار استقلال و سپاهان با حضور تماشاگران برگزار می شد چه الفاظی در ورزشگاه طنین انداز! می شد و چه " نقل و نبات " هایی که از دهان تماشاگران بیرون نمی آمد.
اگر این دیدار با حضور تماشاگران برگزار می شد و با حضور احتمالی بیش از 50 هزار نفر کار به درگیری و اتفاقات ناخوشایند دیگر می افتاد، آیا کسی مسئولیت اتفاقات احتمالی را برعهده می گرفت یا مثل بقیه موارد به باد فراموشی سپرده می شد؟
کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال و مسئولانی که منشور اخلاقی را برای این فوتبال در نظر گرفته اند باید قبل از اینکه این موارد به تمامی فوتبال تعمیم پیدا کند، فکری کنند و چاره ای بیندیشند تا منشور اخلاقی تنها در مورد مربیان و بازیکنان اعمال نشود و مدیران و حتی برخی رسانه ها را هم شامل شود.
انتشار این درگیری ها در برخی رسانه ها نه تنها زیبنده روزنامه های ورزشی نیست، بلکه این فرصت را در اختیار برخی اهالی فوتبال قرار می دهد که روزنامه ها و رسانه های ورزشی را پایگاهی برای رسیدن به اهداف و تسویه حساب های شخصی شان قرار دهند. اما در نهایت بدنامی این الفاظ زشت و اتهامات پیرامون آن برای روزنامه های ورزشی باقی خواهد ماند.
نظر شما