رامين ناصر نصير: شخصيت هاي تلويزيوني فاقد روح و سرزندگي اند

رامين ناصير نصير بازيگر عرصه تلويزيون و سينما در گفت و گو با خبرنگار هنري "مهر" ضمن اعلام اين مطلب گفت:  طي چند سال اخير وضعيت بازيگري هم در عرصه سينما و هم در برنامه هاي تلويزيوني دچار افت كيفيت شده است، به اين جهت كه در سينما هم با آنكه بازيگري تا حدودي  جدي گرفته مي شود، اما به خاطر رويكرد موضوعي كه طي اين سال ها در فيلم هاي توليد شده در كشور ما به وجود آمده است و بيشتر سينماگران تمايل به استفاده از موضوع هاي وابسته به جوانان و به نوعي عشق و عاشقي هاي سطحي  و گيشه پسند را پيدا كرده اند، تيپ، چهره و حتي رنگ چشم بازيگران اولويت اصلي انتخاب بازيگر شده است. 
وي افزود:  البته اين گونه انتخاب بازيگر خيلي ايراد ندارد. چون به هر حال بسياري از نقش ها وابستگي خاص به چهره،  و به طور كلي مشخصات ظاهري بازيگر دارند. اما اشكال اينجا است كه جلوه هاي ظاهري بازيگر تبديل به اولويت اول مي شود و عنصر نقش پردازي  به كل فراموش مي گردد. اين موضوع تاثير مستقيمي بر سطح كيفي بازيگري خواهد گذاشت و بدون ترديد آن را دچار نزول خواهد كرد.
بازيگر مجموعه تلويزيوني «در كنار هم» در ادامه به وضعيت بازيگري در تلويزيون اشاره كرد و خاطر نشان ساخت:  در آثار تلويزيوني موضوع  تا حدودي متفاوت است. در مجموعه ها و برنامه هاي اين رسانه  به علت بودجه محدودي كه در اختيار تهيه كنندگان قرار مي گيرد، دست اندر كاران توليد ترجيح مي دهند از بازيگراني استفاده كنند كه تجربه كمتري دراين عرصه دارند و مي خواهند مطرح شوند. از اين رو دستمزد بسيار كمي به آن ها داده مي شود. اما در نهايت اين بي تجربگي و عدم توانايي لازم در ارايه نقش،  به كيفيت اثر لطمه جدي مي زند.
ناصرنصيردر اين باره  كه گاه بازيگران شناخته شده و تواناي سينما در تلويزيون آثار به نسبت ضعيف تري از خود به نمايش مي گذارند، توضيح داد:  شايد دليل اين امر را بايد در دقت نظر زيادي جستجو كرد كه براي ساخت يك فيلم سينمايي به كار برده مي شود. يعني وقتي يك فيلم 90 تا 110 دقيقه اي بيش از دو ماه براي فيلمبرداري زمان مي برد، طبيعي است كه همه عوامل از جمله بازيگران، با فراغ بال بيشتري به نقش بيانديشند و زواياي آن را خوب بشناسند و با مجالي كه در خصوص تكرار و روتوش دوباره و چند باره نقش وجود دارد، نقش را به خوبي ايفا كنند. اما در مورد كارهاي تلويزيوني اين موضوع برعكس است. چون فرصت كوتاه توليد و فشار كار زيادي كه بربازيگر تحميل مي شود او را به دقت نظر كمتري وادارمي سازد.
وي همچنين يادآور شد: بازيگري كه در سينما تربيت خاصي براي ارايه نقش پيدا كرده است، استفاده خاصي از بدن، بيان و ميميك مي كند كه با ارايه آن در تلويزيون كاملا" متفاوت است. اين تفاوت اجراي نقش در تلويزيون با سينما و نيز تاكيد بر اين نكته كه بسياري از ريزه كاري ها و دقايق در كادر تلويزيون ديده نمي شود ( به عكس سينما كه همه چيز بر پرده سينما نمايان و مشخص است) باعث مي شود بازيگري كه در سينما نقش هاي خوبي را ايفا كرده است، در تلويزيون با سطح نازل تري از كار او مواجه باشيم.
بازيگر مجموعه تلويزيوني «كنكوري ها» درباره اينكه آيا متن خوب تاثير بيشتري بر اجراي نقش يك بازيگر مي گذارد يا كارگرداني مسلط و مناسب، اظهار داشت: همه عوامل بر سر توليد يك اثر تصويري بايد دست به دست هم بدهند تا مجموعه به طور منظم و هماهنگ حركت كنند. نمي توان هر يك از اين عوامل و عناصر را   به طور جداگانه بررسي كرد و نقش آن را برجسته نمود. چون به همان اندازه كه متن خوب يا كارگرداني حرفه اي بر روي فعاليت يك بازيگر تاثير مي گذارد، تصويربرداري دقيق و حساب شده، گريم متناسب با نقش يا طراحي خوب لباس و صحنه هم به همان اندازه اثر گذار است.