به گزارش خبرنگار مهر در اهواز، برخی سوء مدیریتها در انجام طرح بازسازی مناطق جنگ زده، گماردن برخی مدیران ضعیف بعد از پایان جنگ در شهرهای جنگی، عدم توجه به بازگرداندن این شهرها به وضعیت سابق خود در بخشهای مختلف صنعتی، اجتماعی، فرهنگی و تجارتی، به حساب آوردن این شهرها به عنوان مناطق جنگی حتی پس از پایان جنگ و بی رغبتی سرمایه گذاران به سرمایه گذاری در این شهرها به همین دلیل و سرازیر شدن نیروهای غیربومی برای اشتغال و تنگ تر شدن جای نیروهای بومی این شهر در مشاغل مختلف از جمله مشکلاتی است که این شهرها را کماکمان گرفتار کرده است.
عدم اصلاح چهره تخریب شده شهری، تکمیل نشدن طرح های مربوط به بازسازی زیر ساختها که باعث سخت تر شدن شرایط زندگی در شهرهای جنگی شده و همچنین نبود فرصت های شغلی برای جوانان مهمترین پیامدهای مشکلات پیش گفته است که باعث شد پس از امضای قطعنامه آتش بس بین دو طرف جنگ و فراهم شدن امکان بازگشت مردم به خانه و شهر، بسیاری از مردم رغبت چندانی برای بازگشت به شهر خویش نداشته باشند و ترجیح دادند در همان شهرهایی که بعد از وقوع جنگ به آنجا مهاجرت کرده بودند بمانند.
کسانیکه هم که بازگشته بودند آنقدر با مشکلات ریز و درشت در شهرهای خود مواجه شدند که خواسته یا ناخواسته زمینه ساز عدم حضور سایر مردم مهاجرین به شهرهای خود شدند و اینگونه شد که اکنون در بسیاری از شهرهای ایران می توان نمونه از افراد و خانواده هایی که بعد از جنگ به شهر و دیار خویش بازنگشته اند را مشاهده کرد.
رئیس مجمع نمایندگان خوزستان در مجلس شورای اسلامی در این خصوص به خبرنگار مهر در اهواز گفت: مشکلات عدیده زندگی در شهرهای جنگی پس از پایان جنگ باعث شد بسیاری از مردم به شهر و خانه خود بازنگردند و طبق آمار موجود 50 درصد مردمی که با شروع جنگ به شهرهای دیگر مهاجرت کردند به شهرهای جنگ زده بازنگشتند.
مصطفی مطور زاده دلیل عدم بازگشت این مردم به شهر خود را دلایل متفاوتی می داند که از جلمه آنها به ناموفق بودن طرح بازسازی شهرهای جنگ زده اشاره می کند.
وی تاکید کرد: مناطق جنگ زده به خصوص شهرهای آبادان و خرمشهر هیچگاه به جایگاه قبل از جنگ خود بازنگشتند به همین دلیل مردم رغبتی برای بازگشت به شهر خویش ندارند.
ورود به ناحق نیروهای غیربومی
مطورزاده عنوان کرد: شما نگاه کنید پالایشگاه آبادان و بندر تجاری خرمشهر هنوز به جایگاه سابق خود بازنگشتند و بسیار کمتر از ظرفیت خود کار می کنند به همین دلیل فرصت های شغلی در این شهرها بسیار کمتر شده و بخش عظیمی از کارکنان این دو بخش برای ادامه کار خود فراخوانده نشدند و در شهرهای محل مهاجرت خود شاغل شدند.
وی خاطرنشان کرد: ضمن اینکه هرج و مرج ناشی از جنگ باعث شد که بسیاری از مشاغل این دو بخش مهم صنعتی و تجاری به ناحق در اختیار غیر بومی ها قرار بگیرد. چنین وضعیتی در تمام بخش ها و سازمان ها شهرهای جنگ زده نیز دیده می شود.
خرمشهر تنها یک بیمارستان دارد
وی تصریح کرد: قبل از جنگ در شهر آبادان چهار بیمارستان مجهز همانند بیمارستان 1000 تختخوابی شرکت نفت، شهید طالقانی، 5 مهر و شهید بهشتی و در خرمشهر پنج بیمارستان شامل دو بیمارستان خصوصی، دو بیمارستان خصوصی و یک بیمارستان نظامی فعالیت می کردند که این شهرها را تبدیل به قطب پزشکی کشور کرده بود ولی اکنون وضعیت به هیچ وجه اینچنین نیست.
مطورزاده تاکید کرد: وضعیت بیمارستانهای آبادان به شدت تنزل یافته و بسیاری از امکانات روز را ندارند. در خرمشهر وضع به مراتب بدتر است چرا که تنها بیمارستان ولی عصر در حال حاضر فعال است که آن هم جوابگوی خیل عظیم مراجعان نیست.
باقی ماندن دو سینما از 23 سینما در آبادان و خرمشهر
نماینده مردم خرمشهر در مجلس به تنزل جایگاه فرهنگی این دو شهر در مقایسه با قبل از آغاز جنگ اشاره کرد و گفت: قبل از آغاز جنگ در شهر آبادان 17 سالن در خرمشهر 6 سالن سینما فعالیت می کردند که فیلمهای روز را همزمان با تهران برای شهروندان اکران می کردند ولی در حال حاضر در خرمشهر یک سالن سینما وجود دارد که در اکثر روزها جشنهای مختلف مثل عروسی در آن برگزار می شود و در آبادان یک سینما فعالیت می کند که آن هم متعلق به وزارت نفت است.
مطورزاده به وضعیت حمل و نقل در شهرهای جنگی اشاره کرد و گفت: راه آهن خرمشهر بعد علت عدم بازسازی و راکد بودن فعالیتهای بندر خرمشره جایگاه خود را از دست داده و فرودگاه بین المللی آبادان که دومین فرودگاه کشور بعد از مهرآباد تهران است هنوز به علت بی توجهیهای بعد از جنگ به کلی راکد است و حتی یک سوم فعالیت گذشته خود را ندارد.
مخروبه و متروکه ماندن 30 درصد خرمشهر
رئیس مجمع نمایندگان خوزستان در مجلس شورای اسلامی تاکید کرد: وضعیت شهری مناطق جنگ زده هنوز به جایگاه سابق خود بازنگشته و با گذشت 20 سال از پایان جنگ هنوز 30 درصد شهر خرمشهر را ساختمانهای مخروبه یا زمینهای متروکه ناشی از جنگ تشکیل می دهد. در آبادان و سایر مناطق جنگی نیز وضعیت اینچنین است و رغبتی برای مردم نمی ماند که به شهر خود بازگردند.
وی با اشاره به اینکه مسائل پیش گفته به علاوه بسیاری از معضلات مثل گرد و غبار، عدم وجود فرصتهای شغلی و نبود آب شرب مطلوب و با کیفیت باعث شده ساکنان اصلی مناطق جنگی به شهرهای خود بازنگردند، گفت: بسیاری از این افراد بسیار علاقه مند به بازگشت هستند و می خواهند این فاصله و دوری چندین ساله تا شهر و کاشانه اصلی خود تمام شود ولی مشکلات سدی بزرگ در برابر دور هم جمع شدن خانواده های قدیمی در محله های خود است.
نماینده مردم خرمشهر اظهار داشت: شهرهای آبادان و خرمشهر و در کل استان خوزستان در طول جنگ در خط مقدم دفاع از خاک و وطن قرار گرفتند و برخلاف سایر شهرهای ایران که در این زمان به برکت پیروزی انقلاب اسلامی راه پیشرفت و توسعه را به سرعت طی می کردند صدمات فراوانی متحمل شدند بنابراین اکنون روا نیست که این شهر با زخم های ناشی از جنگ پس از 20 سال به حال خود رها شوند چرا که مردم این مناطق اکنون انتظار دارند دولت ها برای حل مشکلاتشان قدم های محکم تری بردارند و این انتظار، خواسته بیهوده ای نیست چرا که حق این مردم نجیب و رنج دیده بیش از این است.
وی تاکید کرد: مردمی که اکنون در شهرهای جنگی ساکن هستند مردمی هستند که 10 سال به خاطر جنگ بی خانمانی کشیده اند و اکنون حق دارند که دولت برای آنها بیش از سایر شهرهای ایران اعتبار اختصاص دهد و برای عمران و آبادی این مناطق همت کند.
نظر شما