رضا كيانيان: دنيا براي هنرمندان تنگ است

به گزارش خبرنگار سينمايي خبرگزاري "مهر" رضا كيانيان كه در آخرين شب هفته فيلم ارامنه سخن مي گفت با بيان مطلب فوق درباره بازيگري گفت: در رماني از آقاي خسروي خوانده بودم كه حدود 2000 هزار سال قبل مطرب ها را در قبرستاني جدا از ديگران دفن مي كردند. در واقع آن زمان افرادي را كه به هر حال لحظات پرلذتي را برايشان ساخته بودند در گورستاني كه كفار را در آن دفن مي كردند جا مي دادند. آن موقع فردوسي را هم در چنين جايي به خاك سپردند. ما بازيگران از همان نسل مطرب ها هستيم؛ كساني كه اسباب شادي و لذت مردم را فراهم مي آورند. چند هفته پيش كه در مراسم تدفين مرحوم سرهنگي شركت كرده بودم در قطعه هنرمندان به قبري برخوردم كه روي آن نقش يك ويولون حك شده بود. همراه من گفت كه اين نقش باعث مي شود ديگران بگويند او آلت جرمش را نيز همراه خود برده! در جواب گفتم اگر اين فرد آمرزيده شود دليلش همين ساز است؛ چون به وسيله آن دل خيلي ها را شاد كرده است. معتقدم تمام كساني كه دل مردم را شاد مي كنند به بهشت مي روند چون جاي ديگري ندارند.
او افزود: اين كه هفته فيلم ارامنه برگزار مي شود حركت مثبتي است. اما من فرقي ميان هنرمندان ارمني و مسلمان نمي بينم. ما همه هنرمند ايراني هستيم. نكته اي كه بايد به آن اشاره كنم اين است كه همواره هنرمندان ارامنه در سينما و در كل هنر جزو اولين ها بوده اند. چرا كه براي تحصيل به خارج مي رفتند و يا زنانشان بدون حجاب مي توانستند روي صحنه بروند. سفرهاي خارجي و تحصيلات خوب آنها هنرمندان باسوادي را وارد عرصه كرده بود. من در برابر اين هنرمندان ديني دارم كه نمي دانم چطور آن را ادا كنم. چرا كه اگر اين هنرمندان نبودند معلوم نبود من به عنوان يك بازيگر كجا بودم.
كيانيان با اشاره به سينماي تجاري و هنري خاطر نشان ساخت: سينماي ما در ابتدا به هنر تكيه داشت. اما پس از مدتي روي سينماي تجاري خود تكيه كرد. الان اين دو گونه  فعال است. در سينماي تجاري مهم نيست بازيگر چقدر باسواد است. مهم اين است كه در گيشه چقدر تماشاچي را همراه مي آورد. در نتيجه كساني در سينماي تجاري موفق بودند كه فيزيك خوبي داشتند. چهره خوب نعمت خدادادي است . پس از آن بايد براي بازيگر شدن درس خواند و آموزش ديد. ما در زندگي روزمره گاه ناچار مي شويم نقش بازي كنيم. اما اين دليل نمي شود كه تصور كنيم بازيگريم. بازيگر در هر فيلم نقشي نو مي آفريند. كاري كه اگر يك ستاره سينما انجام دهد از طرف تماشاگر پس زده مي شود. برخي بازيگران تا آخر عمر فقط يك نقش را خوب بازي مي كنند. مثل مرحوم بيك ايمانوردي. او را ساموئل خاچيكيان كشف كرد. اما برخي هنرمندان تحصيل كرده چون چهره فوق العاده اي نداشتند ناچار در نقش هاي دو و سه ظاهر مي شدند.  البته در اين ميان افرادي مثل ويگن  استثنا بودند. ويگن آوازه خوان هم بود و من نمي دانم اگر آوازه خوان نبود بازيگر مي شد يا نه. 
او در ادامه به موج نوي سينماي ايران اشاره كرد وگفت: پس از شكل گيري موج نوي سينماي ايران ديگر ستاره ها كارساز نبودند. كارگردانان بايد از بازيگراني استفاده مي كردند كه بتوانند نقش هاي متفاوت را بازي كنند. پس به بازيگران تئاتر روي آوردند. اما بازيگران تئاتر پيش از موج نو به نوعي قرباني شرايط حاكم بر سينما شدند.
كيانيان بازيگران را خالق دنيايي ديگر و رويايي خواند و در پايان گفت: من در وهله اول اولين كسي هستم كه از كارم لذت مي برم. چون اين لذت را مي برم هيچ منتي هم سر تماشاچي نمي گذارم و نمي گويم براي براي او كار مي كنم. ما هنرمندان محكوم به انجام كار هنري هستيم. روزي كه ما را از اين كار منع كنند تراژدي زندگي مان شكل مي گيرد.
 هفته فيلم ارامنه كه به همت موزه سينما برگزار شده بود شب گذشته پايان يافت.