پوتین یا مدودف؛ کدامیک روسیه را رهبری می کنند

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از نیویورک تایمز، معمولا گفته می شود که پوتین روسیه را رهبری می کند و مدودف، چهره آن است و همه اعلامیه ها و عملکردها از قبل طراحی شده است تا خارجی ها را به گمراهی بکشانند. این سهل انگاریست. اگرچه پوتین هنوز هم یکی از سران کلیدی روسیه است، اما مدودف بدون تردید خود را رئیس جمهور واقعی می شمارد.

این روزنامه در ادامه می نویسد: اما مهمتر از همه آن است که برخی از مشاورانی که از دوران رئیس جمهور قبلی در تیم مدودف باقی مانده اند، درکنار افزایش نفوذ و اقتدار وی، تجدید ارزیابی در منافع شخصی خویش را آغاز نموده اند. این مسئله به نوبه خود به رئیس جمهور قدرت تکمیلی می بخشد.

به نوشته این روزنامه، طبقه سیاسی روسیه این کلمات استالین را به خوبی به یاد دارند که "کادر همه چیز را حل می کند" و بیش از گذشته مسئله اینکه چه کسی به چه تیمی وابسته است، مطرح می شود.

در این مقاله به گزارش جدید مرکز تحلیلی اشاره شده که توسط مدودف اداره می شود و در آن برای ایجاد "حکومتی موازی" (که رهبری آن بر عهده مدودف باشد) جهت مدرنیزه کردن روسیه به همراه "بروکراسی معمولی" (که پوتین مسئولیت آن را بر عهده دارد) اشاره شده است. 

به گفته "یوری یورگنس" رئیس این مرکزتحلیلی، مدرنیزه کردن "در شرایط سلطه رجال پوتینی غیر ممکن است". در این میان دیگر اعضای جبهه مدودف رنجش خود را پنهان نمی کنند که یک سال و نیم است که پوتین هنوز هم به مدودف اجازه نداده تا به طور کامل کشور را اداره کند.

در ادامه این مقاله می خوانیم: ازسوی دیگر جبهه پوتین هم از رفتار خودسرانه طرفداران مدودف به خشم آمده است. آنها ادعا می کنند که مدودف باید با محدودیت های زمانی حکومتی خویش کنار آید که در میان رجال حاکم نفاقی ایجاد نشود.

این مسئله که مدودف دائما فساد مالی، ضعف اقتصادی کشور و کمبودها در سیستم سیاسی روسیه را مورد انتقاد قرار می دهد، باعث نگرانی جبهه پوتین شده که عملا پیشرفت های پوتین در پست ریاست جمهوری را تحت سئوال قرار می دهد. به همین خاطر است که تلاش هایی صورت می گیرد تا به مردم روسیه و کل جهان نشان داده شود که نخست وزیر هنوز هم وزنه ای سنگین محسوب می شود. از جمله می توان به سخنان پوتین در خصوص زودهنگام بودن تحریمات علیه ایران و ایرادات مدودف در خصوص امکان اعمال تحریمات اشاره نمود..

در این مقاله تاکید شده که به هر حال این حقیقت که مسکو هم صحبتی سرسخت است که ممکن است سخت تر هم شود، به این معنا نیست که همکاری با آن امکان پذیر نباشد. درحاشیه مسائل مهم امنیت بین المللی از جمله ایران، افغانستان و امنیت انرژی، دشوار ی ها و عدم موفقیت های مربوط به روسیه نباید بهانه ای برای امتناع از چنین همکاری باشد.