این امر باعث می‌شود هر سال برگزاری جشنواره تئاتر بانوان با مشکلاتی مواجه شود. این نکته در برگزاری هشتمین دوره جشنواره شدت یافت و دبیر جشنواره با تأخیر معرفی و بودجه آن نیز با تأخیر پرداخت شد. مشکلات هشتمین دوره جشنواره تئاتر بانوان با حذف تماشاخانه‌های ایرانشهر از جدول برنامه‌های جشنواره افزایش پیدا کرد.
اینها از مشکلاتی است که رسانه شد و در محافل تئاتری بازتاب داشت. با وجود این نواقص جشنواره هشتم نیز آغاز به کار کرد اما نکته قابل تأمل در این دوره وعده بین‌المللی برگزار شدن دوره نهم جشنواره تئاتر بانوان است که سرپرست سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران در مراسم افتتاحیه دوره هشتم گفت.
در ایران جشنواره‌های تئاتری بعد از چند دوره برگزار شدن به سمت بین‌المللی شدن حرکت می‌کنند و این حرکت شتابزده بدون برنامه‌ریزی و آسیب‌شناسی انجام می‌شود. جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر که از معتبرترین جشنواره‌های تئاتری ایران است هنوز نتوانسته جایگاه بین‌المللی مناسب پیدا کند و اکثر گروههای معتبر بین‌المللی تمایلی برای حضور در این جشنواره ندارند.
جشنواره تئاتر رضوی که امسال بین‌المللی برگزار شد تنها میزبان دو گروه نمایشی از تاجیکستان و آذربایجان بود که بیشتر جنبه کارهای سفارشی داشت و خبری از حضور گروههای مختلف تئاتری دنیا نبود. این اتفاق‌ها بیانگر بی‌برنامه بودن گام‌های برداشته شده مدیران در جهت بین‌المللی شدن جشنواره‌های تئاتری ایران است.
گویا برگزارکنندگان جشنواره‌های تئاتر در ایران علاقه بسیاری به واژه بین‌المللی دارند و از این رو ترجیح می‌دهند این واژه به دنباله عنوان جشنواره‌ها وصل شود، ولی اینکه کارآیی لازم را در عمل داشته باشد در اولویت آخر قرار دارد. متأسفانه بحث برنامه‌ریزی در جامعه مدیریتی تئاتر تعریف مناسبی ندارد و تنها در قالب حرف و کلمات تعریف پیدا می‌کند.
برنامه‌ریزی‌هایی که در برگزاری جشنواره‌های تئاتری از جمله تئاتر بانوان می‌شود مناسب نیست و آسیب‌شناسی علمی برای برگزاری دوره‌های مختلف جشنواره‌ها انجام نمی‌شود. با این وجود و بدون برطرف کردن مشکلات موجود بر سر راه برگزاری جشنواره‌ها به صورت داخلی گام‌هایی بلند برای برگزاری جشنواره‌ها به صورت بین‌المللی برداشته می‌شود.
به زعم بسیاری از کارشناسان تئاتری بحث بین‌المللی شدن یک جشنواره زمانی باید مطرح شود که برپایی جشنواره به صورت داخلی با قدرت و کیفیت بالا همراه باشد و امکانات و شرایط برای گروههای داخلی به حدی فراهم باشد که توانایی رقابت کمی و کیفی مناسب را با گروههای خارجی داشته باشند.
همچنین جشنواره باید با یک برنامه‌ریزی مناسب در بحث بین‌المللی شدن توانایی جذب گروههای معتبر بین‌المللی را داشته باشد. در دوره‌های گذشته جشنواره تئاتر بانوان شاهد حضور کارگردان‌ها و اساتیدی از کشور‌های آسیایی و اروپایی برای برگزاری کارگاههای آموزشی و تولید کار مشترک با هنرمندان ایرانی بودیم.
اما باید توجه داشت این امر نشان‌دهنده پتانسیل بین‌المللی برگزار شدن یک جشنواره نیست. امید است جشنواره تئاتر بانوان در مرحله اول با بودجه و برنامه‌ریزی مشخص و مناسب در بخش داخلی با قوت بیشتر برگزار شود و برای بین‌المللی برگزار شدن گام‌هایی مناسب و علمی بردارد و هر چه بیشتر و بهتر به اهداف خود در عرصه بین‌المللی نیز نزدیک شود.
نظر شما