به گزارش خبرگزاری مهر، در تازه‌ترین مطلب وبلاگ "قلم سفید" به قلم حامد وفایی درباره وضعیت امروز انجمن خوشنویسان ایران آمده است: خود انجمن خوشنویسان ایران را از سال‌ها قبل می‌شناسم؛ از آن روزی که با پدر بزرگوارم برای ثبت نام در دوره متوسط به چهارراه کالج ـ خیابان خارک رفتیم تا امروز سال‌ها می‌گذرد و آداب خطاطی به عنوان یکی از بهترین تجربیات زندگی‌ام حاصل روزهای خوش تحصیل خوشنویسی زیر نظر اساتید انجمن است که باید بعدا مفصلا درباره‌اش بنویسم.
در آن سال‌ها این شعر میرعلی هروی را حفظ کردم: پنج چیز است که تا جمع نگردد با هم/ هست خطاط شدن پیشِ خرد امر محال. دقت طبع و وقوفى ز خط و خوبى دست/ "طاقت محنت" و اسباب کتابت به کمال. ور از این پنج یکى راست قصورى حاصل/ ندهد فایده گر سعى نمایى صد سال ...
نمایی از فضای داخلی انجمن خوشنویسان ایران
چند وقت پیش که برای کاری به دفتر مرکزی انجمن رفته بودم، شنیدم انجمن خوشنویسان شعبه‌هایی در آمریکا و ژاپن دایر کرده، خیلی خوشحال شدم. اما با کمال تعجب دیدم فضای عمومی این مجموعه به عنوان تنها مرجع رسمی تعلیم خوشنویسی در ایران وضعیتی ناخوشایند دارد.
البته سال‌های قبل هم اوضاع دفتر مرکزی انجمن چندان تعریفی نداشت و شاید اگر نفس هنر مقدس خوشنویسی، خوشرویی بعضی از مسئولان و انفاس اساتید عزیز نبود، این مجموعه رونق امروزش را نمی‌یافت، ولی انصافا انتظاری که حداقل از ظواهر چنین مجموعه مهمی می‌رود به مراتب بیش از این است.
در این سال‌ها هر جا عبارت انجمن خوشنویسان ایران را دیده‌ام، نام وزارت ارشاد با فونتی ریزتر زیر آن به چشم خورده است؛ شاید این عنوان تنها یادگاری سال 1329 و زمانی باشد که این مجموعه با همت بزرگانی چون زنده‌یاد سیدحسین میرخانی و دیگر اساتید چون علی‌اکبر کاوه، ابراهیم بوذری و سیدحسن میرخانی با اهتمام دکتر مهدی بیانی محقق و همکاری وزارت فرهنگ و هنر سابق راه‌اندازی شده بود.
به هر حال نمی‌دانم سر و سامان دادن به این مجموعه دوست‌داشتنی بر عهده چه نهادی است و چقدر خرج دارد. اما می‌دانم قطعا این وضعیت و تحمل این نوع از "طاقت محنت" در شان مجموعه‌ای که از سوی گردانندگان و دوستدارانش به عنوان "خانه عشق و دلدادگی" خوانده می‌شود، نیست!
نظر شما