به گزارش خبرگزاری مهر، این ساختار 6 ضلعی از زمانی که فضاپیمای ویه جر در دهه 1980 آن را کشف کرد به صورت علامت سئوالی بزرگ در ذهن دانشمندان باقی مانده است. کاسینی از سال 2006 تا کنون با استفاده از طیف سنج خود به رصد این 6 ضلعی مرموز در نور مادون قرمز و نور مرئی پرداخته است اما تمامی تصاویر به ثبت رسیده نسبت به تصویر اخیر از وضوح بسیار پایین تری برخوردار بودند.
دانشمندان گمان می بردند این ساختار6 ضلعی مسیر فورانهای گازی یا تندبادهای اتمسفری است اما اینکه چه عاملی می تواند گاز یا جریان هوا را در چنین ساختار سخت و زاویه داری هدایت کند به شکل سئوالی بی پاسخ باقی مانده بود.
تصویر اخیری که توسط کاسینی به ثبت رسیده است تابش موجهایی را از گوشه های 6 ضلعی نمایان کرده و ساختارهای چند دیواره ای را در هر یک از ضلعهای 6 ضلعی نشان می دهد.
یکی از بیگانه ترین ویژگی های این 6 ضلعی نقطه ای بزرگ در میان این ساختار است که به گفته دانشمندان این نقطه می تواند با نقطه ای که در خارج از 6 ضلعی قرار داشته و در سال 1991 به تدریج ناپدید شده است در ارتباط باشد. این همان سالی است که زحل با توجه به مدت طولانی سالهایش، وارد شب قطبی زمستانی شد. هر یک سال در زحل برابر 29 سال در زمین است.
بر اساس گزارش پاپ ساینس، تصویر آخر کاسینی در پی فرصتی به ثبت رسید که پس از پدیده اعتدال شب و روز این سیاره در آگوست 2009 به دست آمد. این پدیده نشانه آغاز بهار شمالی در این سیاره است.
نظر شما