تفألی به حافظ

بیستم مهر ماه، روز بزرگداشت حافظ ،خواجه شمس الدین محمد شیرازی شاعر و حافظ قرآن، متخلص به حافظ و معروف به لسان الغیب از بزرگترین شاعران غزل سرای ایران و جهان به شمار می رود.

تفألی به حافظ

خرم آن روز کز این منزل ویران بروم/ راحت جان طلبم و از پی جانان بروم

ای هُدهُد صبا، به سبا می‌فرستمت / بنگر که از کجا به کجا می‌فرستمت

دریاست مجلس او دریاب وقت و در یاب / هان ای زیان رسیده وقت تجارت آمد

یار مفروش به دنیا که بسی سود نکرد / آن که یوسف به زر ناسره بفروخته بود

یا رب این نوگل خندان که سپردی به منش / می‌سپارم به تو از چشم حسود چمنش

مقیم بر سر راهش نشسته‌ام چون گرد / بدان هوس که بدین رهگذار بازآید

جنگ هفتاد و دو ملت همه را عذر بنه / چون ندیدند حقیقت ره افسانه زدند

بر سَر ِ آنم که گر ز دست برآید / دست به کاری زنم که غصه سر آید

دست از طلب ندارم تا کام من برآید / یا تن رسد به جانان یا جان ز تن برآید

از دشمنان برند شکایت به دوستان / چون دوست دشمنست شکایت کجا بریم(سعدی)

سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند / همدم گل نمی‌شود یاد سمن نمی‌کند

خلوت‌گزیده را به تماشا چه حاجت است؟ / چون کوی دوست هست، به صحرا چه حاجت است؟

بیا و کشتی ما در شط شراب انداز / خروش و ولوله در جان شیخ و شاب انداز

زلف آشفته و خوی کرده و خندان لب و مست/ پیرهن چاک و غزل خوان و صراحی در دست

خیال روی تو چون بگذرد به گلشن چشم/ دل از پی نظر آید به سوی روزن چشم

ای صبا نکهتی از کوی فلانی به من آر / زار و بیمار غمم راحت جانی به من آر

مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد/ هدهد خوش خبر از طرف سبا بازآمد

ما بی غمان مست دل از دست داده‌ایم / همراز عشق و همنفس جام باده‌ایم

بر آن چشم سیه صد آفرین باد / که در عاشق کشی سحرآفرین است

زان یار دلنوازم شکریست با شکایت / گر نکته دان عشقی بشنو تو این حکایت

به خنده گفت که حافظ خدای را مپسند / که بوسه تو رخ ماه را بیالاید

عمریست تا ز زلف تو بویی شنیده‌ام / زان بوی در مشام دل من هنوز بوست

هرگز نمیرد آن که دلش زنده شد به عشق / ثبت است بر جریده عالم دوام ما

دارم از زلف سیاهش گله چندان که مپرس که چنان ز او شده‌ام بی‌سر و سامان که مپرس

زاهد ار رندی حافظ نکند فهم چه شد / دیو بگریزد از آن قوم که قران خوانند

خوش خبر باشی ای نسیم شمال / که به ما میرسد زمان وصال

برچسب‌ها

حافظ شیرازی