به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابط عمومی این نمایشگاه، مهدیه ابوالحسن گفت: مدتی است که تصمیم گرفته‌ام، برپایی نمایشگاه در فضایی خارج از گالری را تجربه کنم و از این رو پس از بررسی‌های متعدد تصمیم گرفتم که نمایشگاه یک روزه «مکان، لامکان» را در فضای نیروگاه زرگان اهواز برپا کنم که پس از پیگیری‌های لازم این رویداد هنری به نمایشگاه گردانی صادق خلیفه روز ۲۱ اردیبهشت ماه در تعمیرگاه نیروگاه زرگان اهواز برگزار شد.
در این نمایشگاه مجموعه ۲۰ اثر که شامل چیدمان، مجسمه و طراحی و کاغذ سازی بود به نمایش درآمد.
وی درباره عنوان و وجه اشتراک آثارش با فضای نیروگاه گفت: تا زمانیکه یک اثر هنری در ذهن زیست می‌کند، در لامکان است و چنانچه خلق شود، مکانی را به وجود می‌آورد. ادامه حیات در دنیای ماده، وابسته به قرارگیری در مکانی است که با ماهیت خود هم‌ارتعاش باشد. کارخانه‌ها، زخم‌هایی هستند که ما لاجرم بر تن زمین می زنیم تا به حیات خود ادامه دهیم. همنشینی زخم‌ها و زیست اثر و فضا در یک نقطه، به من این امکان را داد که بیشترین همزادپنداری را با این مکان ببینم. در این نمایشگاه، من مکان و لامکان ذهن و اثر را در ارتعاشی همسو جمع کرده‌ام.
ابوالحسن همچنین درباره نمایشگاه گذار گفت: نمایشگاه گذار پنجمین نمایشگاه انفرادی ام است و با این نمایشگاه همان گونه که از عنوانش برمی آید از یک مرحله کارم عبور کرده‌ام و در این نمایشگاه من مجموعه‌ای از آثار اخیرم که شامل طراحی، مجسمه، کاغذ سازی است را به نمایش گذاشته‌ام. نمایشگاه بدون مکان، بدون زمان و نمایشگاه گذار هر دو از رویدادهایی هستند که برگزاری آن توسط گالری سرادی پور رقم خورده است.
در بخشی از استیمنت این نمایشگاه آمده است: آن بخش‌هایی که تراشیده، سوزانده، کنده و دور ریخته شده‌اند همان چیزی است که در آثار من از دیده نهان اما در درون ما نهفته است. این بخش‌ها به‌سانِ زخم‌هایی‌اند که با گذر زمان التیام یافته‌اند و من فقط آن‌ها را رو به آینه گشوده‌ام. زیرا زمان بر آینه اثر نمی‌گذارد. آینه همانا «دگر جا» یی است خارج از مفهومِ زمان. دگر جایی که تو در آن «هستی» و درعین‌حال «نیستی». چنین زخم‌هایی تنها با یادآوری شأن فراموش می‌شوند.
آنچه در آثار من نمایان می‌شود حجمی است که از زخمه‌های ویرانی‌ها بقا یافته است. هر اثر نشانی از انسانی است که از بقایایِ زخم‌ها نیرو می‌گیرد و تنها خاکسترِ آن به یادمان می‌آورد که چیزی زمانی وجود داشته بی آن‌که باقی‌مانده‌ای از خود بر جای بگذارد. با گذر هر لحظه چیزی در ما می‌میرد و زخم‌ها و تکرار آن‌ها در لایه‌ها و آینه‌ها در آثار من گواهی بر تجربۀ خاکسترها هستند. تجربۀ خاکسترها نه‌فقط تجربه‌ایست از فراموشی، بلکه تجربه‌ایست از فراموش‌کردنِ خودِ فراموشی، تجربه‌ایست از فراموش‌کردنِ آن چیزی که هیچ باقی‌مانده‌ای ندارد. لایه‌های زمان همچون آینه وفادار است چنانکه فقط به شما حقیقت را آشکار می‌کند. تصویری که در آینه آثار من می‌بینید بقایایِ زخم‌های ماست؛ زخم‌هایی که حتی گذر زمان آن‌ها را از میان نمی‌بَرَد و همواره می‌تواند درمقامِ آغازی دوباره باشد.
مهدیه ابوالحسن، طراح، مجسمه ساز متولد ۱۳۵۹؛ تهران است. او تاکنون در ولتا آرت بازل سوئیس در آرت فر آنکارا ۲۰۱۹ آثارش به نمایش درآمده است. او تاکنون پنج نمایشگاه انفرادی در گالری شوادون، نیروگاه اهواز، گالری سرادی‌پور و طراحان آزاد داشته است و در بیش از ۲۰ رویداد گروهی حضور داشته است.
گالری شوادون درخوزستان شوشتر، خیابان عبدالله بانو واقع شده است.