به گزارش خبرنگار مهر، در سومین روز از برگزاری چهل و یکمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر سالن چهارسوی مجموعه تئاتر شهر میزبان نمایش «آگنیتاژ» به نویسندگی رسول حق‌جو و کارگردانی حسین کارگر بود که در بخش مسابقه صحنه‌ای این رویداد حضور دارد. این اثر نمایشی که از ماهشهر در جشنواره شرکت کرده برگزیده جشنواره تئاتر منطقه ۲ بوشهر بوده و توانسته در بخش طراحی بروشور، طراحی صحنه، رتبه دوم بازیگری مرد و زن، رتبه اول نمایشنامه‌نویسی و رتبه دوم کارگردانی جوایزی را از آن خود کند.
عبدالرضا نصاری، مژده خیاط و موسی رضازاده بازیگران این اثر نمایشی هستند.
«آگنیتاژ» اثری درباره مهاجرت، رویای آزادی و رسیدن به آرزوهایی است که شخصیت اصلی نمایش در سرزمین خیالی آگنیتاژ به دنبالش می‌گردد. داود که حالا نام دیوید را برای خود انتخاب کرده برای رسیدن به آرزوهایش، خانه پدری را گرو گذاشته و حالا در کمپ مهاجران آگنیتاژ منتظر روز مصاحبه برای پذیرفته شده در این دنیای جدید است، غافل از اینکه اینجا آخر خط است و باید بین مرگ و زندگی یکی را انتخاب کند. با آمدن دریا خواهر داود به کمپ، پرده از رازهای برداشته می‌شود و قصه مهاجرت و رویای پرواز شخصیت‌ها به نقشه‌ای شوم گره می‌خورد که راه بازگشتی برایش نیست.
انتخاب موضوعی به‌روز و متناسب با خواسته‌های جوانان، پرداخت درست به جزئیات و شخصیت‌پردازی غیرکلیشه‌ای از جمله ویژگی‌های این اثر نمایشی به حساب می‌آید اما مهمترین ویژگی نمایش «آگنیتاژ» را می‌توان طراحی صحنه جذاب آن دانست که پیش از این هم در جشنواره منطقه‌ای بوشهر برگزیده شده بود؛ دکوری مکعبی شکل و دَوران که طبقه پانزدهم کمپ آگنیتاژ را به شکلی مینیمال و کاربردی به تصویر می‌کشد و چرخیدن آن در موقعیت‌های مختلف به شکلی که هر بار یک طرف دیوار اتاق رو به تماشاگران قرار می‌گیرد، داستان را از زاویه دیدهای مختلفی روایت می‌کند. علاوه بر طراحی منحصر به فرد دکور، در جزئیات و آکسسوار نیز تلاش شده تم کلی اثر که بر پایه مهاجرت و سفر استوار است، مورد توجه قرار گیرد به شکلی که عنصر چمدان در همه ابعاد اتاق قابل مشاهده است و در ابعاد بزرگ‌تر نیز انگار این اتاق کوچک چمدانی است که درش باز شده و شخصیت‌ها قرار است بخشی از داستان دردناک زندگی شان را در آن روایت کنند.
«آگنیتاژ» با قصه مهاجرت آغاز می‌شود اما در ادامه روایتی از تلاش برای بقا را در قالب داستانی از جنایت، خیانت، رفاقت و عشق به تصویر می‌کشد تا نشان دهد رسیدن به آزادی و رهایی را نمی‌تواند با پشت سر گذاشتن گذشته به دست آورد.
بعد از گذشت سه روز از برگزاری جشنواره تئاتر فجر، اجرای «آگنیتاژ» توانست شور و استقبال نسبی را به جشنواره بازگرداند. نمایش با استقبال خوبی از سوی مخاطبان روبرو شد و برعکس اجراهای دیگر که با سالن‌های نسبتاً خالی روبرو بودیم، در اجرای اول، این نمایش با ظرفیت کامل به صحنه رفت و در پایان نیز با تشویق تماشاگران روبرو شد. البته در روز دوم جشنواره نیز شاهد استقبال قابل قبول مخاطبان از نمایش «روز دهم» بودیم که در همین تالار چهارسو به صحنه رفت و میزبان وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی نیز بود.
«آگنیتاژ» از معدود آثاری بود که در طول سه روزی که از برگزاری جشنواره می‌گذرد، قبل از اجرا بروشور در اختیار مخاطبانش قرار می‌داد؛ بروشوری که شبیه به یک بلیت هواپیما و در راستای محتوای اثر طراحی شده بود. متاسفانه در طول این چند روز کمتر گروهی اقدام به چاپ بروشور برای نمایشش کرده است و همین مساله باعث می‌شود مخاطبان از اجرا فاصله بگیرند. این اتفاق در حالی رخ می‌دهد که هیچ منبعی برای کسب اطلاعات از عوامل و بازیگران و حتی خلاصه داستان نمایش‌هایی که در این دوره روی صحنه می‌روند، وجود ندارد. رسانه‌ها و مخاطبان آثار کمترین اطلاعاتی از نمایش‌های این دوره از جشنواره دارند و تنها شاید با جستجوهای طولانی در موتورهای جستجوگر بتوانند اطلاعات اندکی از نمایش‌های بخش مناطق که پیش از این جوایزی به دست آورده‌اند یا در استان‌های خود اجرای عمومی داشته‌اند به دست بیاورند.
این نکته ضعف بزرگی برای رویدادی بین‌المللی که چهل و یک دوره از آن گذشته محسوب می‌شود. اهالی رسانه حداقل در سال‌های دور که دبیرخانه اقدام به انتشار بولتن جشنواره می‌کرد، می‌توانستند نام و نشانی از آثار حاضر در جشنواره پیدا کنند اما در این دوره معضل اجراهای بی‌نام و نشان نه تنها خبرنگاران بلکه مخاطبان را هم سرگردان کرده است تا جایی که بسیاری از تماشاگران قبل و بعد از اجراهای خارجی به دنبال حداقل خلاصه داستان و اطلاعاتی از نمایش‌ها هستند که متاسفانه به جز نام نویسنده و کارگردان که نامشان در جدول آمده است چیز زیادتری دستگیرشان نمی‌شود.