به گزارش خبرنگار مهر، قویدل در یادداشتش آورده: نفیر خسته دیزل با پژواک بوقی پر صلابت که زمین را به لرزه در آورده بود خبر ازخروج هیولای سیاه از دهانه تونل در مهی غلیظ داد و سخت ترین صحنه های فیلم "ترن" فیلمبرداری شد، نفس‌های حبس شده در سینه افراد پشت دوربین به یکباره رها و صدای کف زدن در فضا پیچید.
خسرو با نگاهی پرکشش، جذاب و سرشار از شعف و تحسین در حالی که اشک در چشمانش حلقه زده بود به طرفم آمد مرا در آغوش کشید و ابراز خرسندی کرد. چند روزی گذشت و روزهای سخت کاری را پشت سر می‌گذاشتیم خسرو می‌دانست برای ادامه کار در انتظار بارش برف از آسمانی گرفته چون دلم لحظات را سپری می کنم پس بار دیگر آغوش گرمش را حس کردم. با لبخند و لحنی صمیمی در کلامش صبوری و قوت قلبی آرام کننده را به من هدیه کرد و تا روزهای پایانی کار همدلی و همیاری خود را از من دریغ نکرد.
جامعه ایران دینی سنگین به هنرمندان شفیق، بیرنگ و ریا و زلالی چون تو دارد و اکنون با صدای بلند فکر می کنم که خسرو جان هرگز جایت را کسی نخواهد گرفت . روحت شاد و یادت گرامی باد.