«لبیک یا حسین» با نوای کودکان

کودکی ام یادم می آید . ماه محرم که فرا میرسید ، مادرم پیراهن سیاه تنم می کرد. مادرم یادم میداد، وقت رفع عطش ذکر «سلام بر لب عطشان حسین» فراموشم نشود. مادرم قنداقه مرا با دستانش رو به آسمان می برد و با اشکهای روی گونه هایش مرا فدایی حسین و علی اصغرش می کرد. از همان کودکی عشق تو بهانه ای در دلم شد، تا همیشه صدایت کنم «یا حسین»