فیلمساز صاحبنام ژاپنی درگذشت

به گزارش خبرنگار مهر، اسوشیتدپرس اعلام کرد ایچیکاوا در فیلم‌های خود تکنیک‌های هنری را با نگاهی انسانی تلفیق می‌کرد.

تادائو ساتو منتقد سرشناس ژاپنی درباره او گفت: "ایچیکاوا قطعا به همراه آکی‌را کوروساوا یکی از بزرگترین فیلمسازان سینمای ژاپن است. او نه تنها آثار هنری، بلکه فیلم‌های ملودرام، مستند، معمایی و ... می‌ساخت و تکنیک به کار رفته در تمام این آثار بر جدیت کار او دلالت دارد. حتی فیلم‌های سرگرم‌کننده او نیز کلاس داشت."

کن ایچیکاوا

ایچاکاوا 20 نوامبر 1915 به دنیا آمد و تا پیش از تشکیل کمپانی فیلمسازی تاهو در اوایل دهه 1940، مدتی در یک استودیو فیلمسازی به عنوان دستیار کارگردان فعالیت می‌کرد. او در 1946 اولین فیلم خود را در تاهو ساخت که یک نمایش عروسکی به نام "دختری در معبد دوجو" نام داشت.

او در تاهو با ناتو وادا آشنا شد که مترجم استودیو بود. آنها پس از آنکه ایچیکاوا اولین فیلم خود را ساخت با هم ازدواج کردند و از آن پس وادا به عنوان فیلمنامه‌نویس با او کار می‌کرد. نخستین همکاری ایچیکاوا و وادا در 1949 با دو فیلم "طراحی یک انسان" و "دلبستگی بی پایان" رقم خورد.

ایچیکاوا تحسین‌شده‌ترین فیلم‌های خود را در فاصله سال‌های 1950 تا 1965 با همکاری وادا کارگردانی کرد. وادا در این مدت 34 فیلمنامه برای او نوشت که بیشتر آنها اقتباس بودند. ایچیکاوا در این دوران با دو فیلم ضدجنگ "چنگ برمه‌ای" که سال 1957 نامزد اسکار بهترین فیلم غیرانگلیسی زبان بود و "آتش های دشت" همین طور فیلم "انتقام یک بازیگر" در سطح بین‌المللی به شهرت رسید.

"چنگ برمه‌ای" که بر مبنای یک رمان ساخته شد، داستان یک سرباز ژاپنی در پایان جنگ جهانی دوم است که تحت تاثیر مرگ همقطاران خود در جنگ، راهب می‌شود و اجساد مردگان را دفن می‌کند. ساتو گفت: "انسان‌گرایی اساس تمام فیلم های ایچیکاوا بود. او بر این باور بود که باید نشان داد خوبی در همه آدم‌ها هست، اما نشان دادن این مسئله در یک فیلم جنگی منحصر به فرد بود."

ایچیکاوا با فیلم مستند "المپیاد توکیو" درباره مسابقات المپیک 1964 ژاپن که در بخش خارج از مسابقه جشنواره کن پخش شد بسیار مورد توجه قرار گرفت. ساتو درباره این فیلم گفت: "قهرمانان ورزشی در این فیلم نه به عنوان نمادهای ملی بلکه به شکل آدم‌هایی نشان داده می شوند که از کار خود لذت می‌برند. او در فیلم خود بازنده‌ها را نیز نشان می‌دهد و این مغایر با آن چیزی بود که تماشاگران از فیلمی درباره مسابقات المپیک انتظار داشتند."

همکاری موثر ایچیکاوا و وادا با "المپیاد توکیو" به پایان رسید و از آن زمان به بعد مسیر کاری فیلمساز ژاپنی کاملا تغییر کرد. به اعتقاد بسیاری از منتقدان فیلم‌هایی که ایچیکاوا از اواسط دهه 1960 تا پایان دوران کاری خود ساخت، جز چند استثنا در سطحی پایین‌تر از فیلم‌های قبلی او قابل ارزیابی هستند.

پوستر فیلم "چنگ برمه‌ای"

مشخصه آثار فیلمساز فقید ژاپنی فضای تلخ و حزن انگیز است که با بارقه‌هایی از انسانیت همراه می‌شود. ایچیکاوا آخرین فیلم خود را سال 2006 ساخت که بازسازی یکی از فیلم‌های خودش به نام "خانواده اینوگامی" بود.

"پل ژاپن" 1956، "مردان توهوکو" 1957، "وصیت‌نامه یک زن" 1960، "تنها در اقیانوس آرام" 1963، "من یک گربه هستم" 1975، "جزیره شیطان" 1978 و "پرنسسی از ماه" 1987 از دیگر فیلم‌های ایچیکاوا است که به عنوان کارگردان حدود 90 فیلم در کارنامه دارد.

او سال 1960 برای فیلم "وسوسه غریب" برنده جایزه هیئت داوران جشنواره فیلم کن شد و در 1960 برای فیلم "آتش‌های دشت" جایزه جشنواره فیلم لوکارنو را برد، ضمن اینکه در سال 2001 جایزه یک عمر دستاورد هنری جشنواره فیلم مونترال را دریافت کرد.