دکتر مهدی مطهرنیا، استاد دانشگاه و کارشناس مسائل بین الملل در گفتگو با خبرنگار مهر درباره درخواست ایران برای عضویت در شورای امنیت سازمان ملل متحد که اخیرا از جانب منوچهر متکی مطرح شده است، اظهار داشت: در این که نفس عضویت یا حضور در مجامع بین المللی مثبت بوده و به پیشبرد اهداف کشورها کمک می کند شکی نیست.
وی با اشاره به سخنرانی اخیر دکتر احمدی نژاد در مجمع عمومی سازمان ملل متحد، افزود: طرح درخواست عضویت در شورای امنیت از سوی جمهوری اسلامی ایران به عنوان کشوری که به ویژه در دولت نهم اساسا ساختار سازمان ملل متحد را به چالش کشیده و بنیان شورای امنیت را بر اساس نوعی آپارتاید سیاسی تفسیر می کند، بیانگر نوعی پارادوکس میان دو عرصه نظر و عمل است.
این استاد دانشگاه ادامه داد: پارادوکس مذکور به این معناست که شما از سویی اصول شورای امنیت و سازوکارهای کنونی در آن را مورد انتقاد شدید قرار می دهید و بر بی اعتبار بودن تصمیمات آن تاکید می ورزید و از دیگر سو عضویت در مجموعه ای که از بنیان های اصلی استحکام نظام سلطه است به عنوان یک درخواست جدی مطرح می کنید.
مطهرنیا هم چنین گفت: شاید در پاسخ به انتقاد مذکور این پاسخ مطرح شود که ایران قصد دارد به عنوان یک عضو ناظر و تاثیرگذار در شورای امنیت عمل کند اما سئوال دیگری که در این چارچوب مطرح خواهد شد این است که آیا اعضای غیردائم یا ناظر در چنین مجامعی از جایگاه تاثیرگذار خاصی برخوردار هستند؟
وی در ادامه اظهار داشت: در این که باید از تمام فرصت های پیش رو و موجود در عرصه روابط بین الملل برای تحقق منافع ملی تلاش کرد، هیچ شکی نیست اما در عین حال باید مراقب باشیم که نوع رفتارهای ما با جهت گیری و مواضع اعلام مان در یک چارچوب متناقض نما قرار نگیرد.
این استاد دانشگاه خاطرنشان کرد: البته از منظر پراگماتیستی و رئالیسیتی هرگونه بهره برداری از سازمان های بین المللی در راستای اهداف مشروع، مشروع است اما حقیقت آن است که از منظر اصالت های اسلامی هدف وسیله را توجیح نمی کند و اینجا باید پرسید که آیا چنان چه وسیله ای چون شورای امنیت، دارای انتقاداتی جدی باشد که مشروعیت آن را زیر سئوال می برد، باز هم می توان از آن برای بهره برداری و یا تحقق اهداف مشروع خود استفاده نمود یا خیر؟
نظر شما