یوسف علیخانی در گفتگو با خبرنگار مهر گفت: تعداد جوایز ادبی در کشور ما بسیار محدود است و هریک از این جوایز سلیقه گروهی خاص را پوشش می دهد. البته تعداد نویسندگان ایرانی نیز بسیار محدود است. از این رو بیشتر این نویسنده ها در یک دوره کتاب دارند و در دوره بعد نامشان جزو داورها است.
وی تصریح کرد: البته با این نظر موافق نیستم که بیشتر داوران جوایز با هم مشترک هستند. چون اختلاف نظر آنقدر در حوزه ادبیات زیاد وجود دارد که داوران جوایز مختلف همدیگر را قبول نداشته باشند چه برسد که در کنار همدیگر قرار بگیرند و جایزه ای را داوری کنند.
نویسنده مجموعه داستان "قدم به خیر مادر بزرگ من بود" یادآور شد: مثلا داوران جوایز دولتی با داوران جوایز مستقل یکی نیستند. این اتفاق در میان جوایز ادبی مستقل نیز می افتد.
علیخانی معتقد است که اگر داوران چند جایزه هم مشترک باشند این موضوع را نمی توان عیب جشنواره و جوایز ادبی دانست، چرا که تعداد نویسندگان ما بسیار کم است و از این تعداد نویسنده و با کتابهایی که انتخاب می شوند بیش از این نمی توان انتظار داشت.
این نویسنده معتقد است باید شرایطی بوجود آید که کتابها راحت منتشر شوند و بر اساس داشته ها جوایز برگزار شود.
وی با انتقاد از جوایزی که در سالهای اخیر به هر بهانه ای فعالیت خود را متوقف کرده اند گفت: بهتر بود این جوایز به جای اینکه تعداد کم کتابهای منتشر شده را بهانه کنند به کار خود ادامه بدهند تا با تعدد جوایز که به وجود می آید انتخابهای جدیدی را پیش روی داشته باشیم.
علیخانی در پایان ابراز کرد: امیدوارم تعداد جوایز ادبی در سالها افزایش پیدا کنند تا تمام صداهایی که تا کنون در فضای ادبی ما به دلیل مغایر بودن با نظر داوران موجود در نطفه خفه شده اند به گوش مخاطبان برسد.
نظر شما