تمرین جوانان رکابزن تبریزی پشت کوه/ حمایت نکردن به بهانه خطرساز بودن!

به گزارش خبرنگار مهر در تبریز، گروهی 100 نفره از جوانان پرانرژی و ماجراجوی تبریزی پس از آنکه از حمایت دست اندرکاران ورزش استان ناامید شدند، دور هم جمع شده و با ایجاد امکانات اولیه، رشته دوچرخه سواری "دانهیل" را در این شهر راه اندازی کرده اند. با اینحال برخی هستند که دلخوشی این جوانان را برنتافته و مشکلات فراوانی برای آنها بوجود آورده اند.

دانهیل چیست؟

احمد برزگر سرپرست این گروه با بیان اینکه ورزش دوچرخه سواری از رشته های مختلفی تشکیل شده است، گفت: دوچرخه سواری کوهستان بخشی از ورزش دوچرخه سواری است که خود به دو رشته "دانهیل" و "کراس کانتری" تقسیم می شود.

وی دانهیل را دوچرخه سواری ماجراجویانه در مناطق کوهستانی تعریف کرده و افزود: در رشته دانهیل اصل بر مهارت و قابلیت کنترل دوچرخه در سرازیری ها و مسیرهای دشوار کوهستانی است.

برزگر با یادآوری اینکه در دانهیل، توانائی کنترل دوچرخه در سرازیری ها و مسیرهای دشوار شرط اول است، اظهار داشت: رشته دانهیل مسیری فقط سرازیری است که طی آن سکوهای پرش، ‌انواع صخره ها و پیچ های ناگهانی تعبیه شده است.

این دوچرخه سوار ماجراجوی کوهستان با تاکید بر اینکه "دانهیل" مهارت کنترل دوچرخه سوار را ارزیابی می کند، تصریح کرد: در مسابقات این رشته مسیری انتخاب می شود که اختلاف ارتفاعی در حدود 300 تا 700 متر داشته و دوچرخه سوار برای طی این مسیر به زمانی بیشتر از 15 دقیقه نیاز نداشته باشد.

تبریز کوهستانی، دانهیل را بر نمی تابد!

درحالی که دانهیل یکی از جذاب ترین و مهیج ترین رشته های ورزشی مورد علاقه جوانان بوده و دارای مسابقات رسمی کشوری، آسیایی و جهانی است، مسئولان ورزشی آذربایجان شرقی با این بهانه که این رشته خطرآفرین است از حمایت علاقمندان رشته مذکور امتناع می کنند!

احمد برزگر، سرپرست گروه جوانان دانهیل سوار تبریزی با بیان اینکه برای جلب حمایت رسمی، از دو سال قبل بین دستگاه های ورزشی استان سرگردانند، افزود: به نظر می رسد مسئولان با این بهانه که این ورزش خطرآفرین بوده و نیازی به حمایت از آن نیست از پذیرفتن مسئولیت حمایت های قانونی شانه خالی می کنند.

وی در عین حال یادآور شد: به دلیل وجود لباس ها و تجهیزات حفاظتی مدرن و در صورت وجود مربیان حرفه ای و پیست استاندارد، میزان خطرات و آسیبهای این رشته بیشتر از مسابقات موتور کراس یا حتی صدمات فوتبال نخواهد بود.

این دانهیل سوار تبریزی با بیان اینکه اغلب مسئولان به پذیرش رشته های جدید ورزشی تمایلی نداشته و تنها به جنبه های منفی فکر می کنند، یادآور شد: ورزش هایی مانند اسکیت سواری نیز تقریبا چنین سرگذشتی داشته اما با گذشت زمان و علاقه وافر جوانان به این رشته، کم کم به طور رسمی درآمده است.

برزگر نبود رشته دانهیل در منطقه ای کوهستانی مانند تبریز را باعث تعجب دانست و افزود: می دانیم مسئولان محلی زمانی به فکر حمایت از این رشته می افتند که شهرهای دیگر کشور خیلی از ما جلو زده باشند. البته هم اکنون نیز شهرهائی چون اصفهان و تهران و ... از ما خیلی جلوترند.

پیست دست ساز را هم بر نمی تابند

با وجود عدم حمایت مسئولان اما این گروه از جوانان دانهیل سوار نا امید نشده و در منطقه کوه عینالی تبریز، با هزینه و ابتکار خود پیستی ویژه راه اندازی کرده اند.

احمد برزگر سرپرست گروه دانهیل سوار عینالی تبریز در خصوص تاسیس این پیست گفت: از یک سال و نیم گذشته به فکر تاسیس پیست با هزینه شخصی خود افتادیم اما در هیچ مکانی اجازه ساخت چنین پیستی داده نشد.

وی با بیان اینکه یکی از مسئولان سازمان عون بن علی، منطقه ای از دامنه کوه عینالی را برای احداث این پیست در اختیار ما قرار داد، اظهار داشت: با هزینه شخصی خودمان لودر و لوازم ساختمانی تهیه کرده و به همت همین بچه ها مسیر حاضر برای تمرین بچه ها آماده شد.

سرپرست دانهیل سواران عینالی تبریز در عین حال با اظهار تاسف از رفتار برخی افراد گفت:‌ عده ای جمع شدن چند جوان در این منطقه و پرداختن به ورزش مورد علاقه شان را برنتافته و هربار پیست دست ساز ما را تخریب می کنند!

برزگر هزینه آماده سازی این مسیر را اعلام نکرد اما گفت: ما هیچ انتظار مالی و مادی از مسئولان نداریم فقط می خواهیم این جوانان علاقمند را مورد حمایت معنوی و قانونی خود قرار دهند.

عدم تامین سلامت و امنیت؛ دردسرهای پیست غیراستاندارد

بهزاد حسینی، دانهیل سوار 22 ساله عینالی تبریز در خصوص این پیست گفت: از آنجا که این پیست دست ساز است استاندارد نبوده و نکات ایمنی در آن رعایت نشده است.

وی با بیان اینکه درصورت حمایت های لازم از این گروه، تبریز نیز صاحب یک پیست استاندارد می شد، افزود: هر هفته چندین زخمی و شکستن دست و پای جوانان، حاصل عدم حمایت از دوچرخه سواران این رشته است.

احمد برزگر سرپرست این گروه نیز که تاچند ماه پیش به دلیل یک سانحه در این پیست، مدتی در کما به سر برده است، گفت: نمی دانم، شاید وقتی حادثه جبران ناپذیری برای یکی از جوانان منطقه نیفتد توجه مسئولان به این مکان جلب نخواهد شد.

وی با بیان اینکه خواست این گروه رسمیت یافتن این رشته از ورزش دوچرخه سواری در تبریز است، گفت: درصورت حمایت های معنوی بسیاری از مشکلات این پیست حل و فصل خواهد شد.

برزگر یادآور شد: این گروه حاضر است با هزینه خود پیست را استانداردسازی کرده و حتی اسپانسرهای لازم را برای برگزاری مسابقات فراهم کند اما تا حمایت معنوی نشود مشکلاتی چون تخریب پیست توسط افراد متفرقه و نیز بیمه حوادث ورزشی و تامین سلامت ورزشکاران حل و فصل نخواهد شد.

نبود مربی و تمرین با سی دی!

رشته ای همچون دانهیل با ویژگی های ویژه خود برای طی کردن مسیرهای خطرناک کوهستان، به طور قطع نیازمند فراگیری تکنیک ها و مهارت های پیچیده ای است که بدون مربیان حرفه ای تقریبا غیرممکن است.

بهزاد حسینی در پاسخ به اینکه فنون دانهیل را چگونه فرا می گیرند، گفت: مربی حرفه ای نداریم و تنها با استفاده از فیلم های مسابقات خارجی تکنیک های این رشته را یاد می گیریم!

وی همچنین اظهار داشت: برخی از فنون و تکنیک ها را هم دیمی یاد می گیریم که البته خطرناک و غیراستاندارد است!

این جوان ماجراجوی تبریزی با بیان اینکه نبود مربی حرفه ای یکی دیگر از مشکلات اساسی دانهیل سواران تبریزی است، افزود: درصورت حمایت از ورزشکاران این رشته در تبریز و هماهنگی با فدراسیون دوچرخه سواری می توان مربیان حرفه ای این رشته را تربیت کرد اما با وجود رسمی بودن این رشته در ایران، چنین حمایتی در تبریز وجود ندارد.

پرواضح است که گروهی از جوانان به لحاظ ویژگی های روانشناختی خود، به ورزش های مهیج و به ظاهر پرخطری چون موتور کراس، دانهیل، صخره نوردی و ... علاقمند بوده و شور و حرارت خود را با پرداختن به چنین رشته هایی فروکش می دهند. از آنجاکه ورزش سالمترین راه هدایت شور و هیجان دوران جوانی است به نظر می رسد "خطرناک" بودن نمی تواند بهانه خوبی برای جلوگیری از فعالیت دانهیل سواران تبریزی باشد.

از سوی دیگر، درصورت استانداردسازی پیست و رعایت جوانب ایمنی، خطرات چندانی متوجه دانهیل سواران نخواهد بود به ویژه اینکه این رشته در کشور رسمی بوده و مورد حمایت فدراسیون دوچرخه سواری است.

یادآور می شود، پیش از این نیز یک تیم دوچرخه سواری دانهیل از سوی باشگاه پتروشیمی تبریز مورد حمایت واقع شده اما همین تیم نیز به دلیل نبود پیست و دیدگاه منفی برخی از مسئولان، چندان توفیقی نداشته است.

عکس: علی حامد حقدوست