به گزارش خبرگزاری مهر، "دیوید میلی باند" در تحلیل خود که در هفته نامه تایم منتشر شده می نویسد: ابعاد پیروزی احزاب دست راستی در سراسر اروپا در تمام دوران دموکراسی در این قاره بی سابقه است. در بریتانیا، فرانسه، ایتالیا، آلمان، هلند و سوئد که در طول تاریخ معاصر منطقه اصلی نفوذ احزاب سوسیال دموکرات (چپگرا) بوده اند اکنون احزاب دست راستی قدرت را در دست دارند. از دوران جنگ اول جهانی تاکنون چنین حدی از قدرت گرفتن دست راستیها بی سابقه بوده است.
وی معتقد است که احزاب چپگرا معمولا دولتهای نیرومندی را تشکیل می دهند، ولی توجه چندانی به مجامع و ساختارهای مدنی ندارند.
میلی باند می نویسد : احزاب راست یا چپ افراطی بخشی از آرای سوسیال دموکراتها (چپهای میانه) را به خود جلب کرده اند. به نظر می رسد که در مواردی که برای جوامع و اقشار کم درآمد و کارگران مهم هستد، مثل مسئله مهاجرت، امتیازات منطقه ای و محلی یا حقوق و مزایای کار رای دهندگان تا حد زیادی اعتماد خود را به چپ میانه از دست داده و حتی این احزاب را خاطی و مقصر می دانند.
دیوید میلی باند می‌افزاید که رای دهندگان سیال از لایه هایی با درآمد متوسط که معمولا خانواده هایی جوان هستند، بیش از گذشته به سمت احزاب دست راستی گرایش پیدا می کنند. برای مثال، در انتخابات سال ۲۰۱۰ در سوئد فقط ۲۰ درصد از ساکنان شهر استکهلم یعنی فقط نیمی از اعضای اتحادیه های کارگری به حزب سوسیال دموکرات رای دادند.
به اعتقاد وزیر خارجه سابق انگلیس، دلیل اصلی این وضعیت دو محور مهم از سیاست دولت چپگرای سوئد بود یعنی مالیات و حجم هزینه های دولتی. این اقشار در مجموع زندگی راحتی دارند و حاضر نیستند برای بهبود خدمات اجتماعی کشور مالیات بیشتری بپردازند.
اما عوامل اقتصادی به تنهایی تعیین کننده نیستند و موضوعات سیاسی نیز در روند تضعیف احزاب چپگرا نقش مهمی ایفا می کنند. در سال ۱۹۹۹ در سیزده کشور از مجموع ۱۵ کشور عضو اتحادیه اروپا در آن زمان قدرت در دست احزاب سوسیال دموکرات و چپ میانه بود. در آن دوره احزاب دست راستی مجبور شدند خود را بازسازی کرده و تجدید قوا کنند. این احزاب با قاطعیت جنبه های منفی سیاست‌های خود را زدوده و در چهارچوب آن چیزی که اکنون به "محافظه کاری دلسوزانه" شهرت پیدا کرده سعی کردند مسائلی مثل محیط زیست، حقوق همجنسگرایان و کمکهای بین‌المللی به جهان سوم را به شکل مثبت و فعال در دستور کار خود قرار دهند.
به نوشته میلی باند، این تغییر استراتژی احزاب دست راستی باعث شده که چپگراها در موضع ضعف قرار بگیرند. در گذشته احزاب سوسیال دموکرات و چپگرا بر اساس برنامه‌هایی که هدف آن حفاظت از حقوق مردم عادی در برابر عوارض منفی جهانی شدن اقتصاد بود به پیروزی می رسیدند.
یک محور مهم از این برنامه خدمات و حقوق اجتماعی و رفاهی مثل حقوق بیکاری سخاوتمندانه بود. ولی اکنون به نظر می رسد که اکثر کسانی که شاغل هستند این حد از خدمات اجتماعی و حقوق بیکاری را عاملی برای تشویق بیکاری قلمداد کرده و آنهایی که بیکارند آن را روشی موثر برای گذراندن زندگی و بازگشت به کار نمی دانند.
نظر شما