جزئیات مستند پرونده 2 ساله بیکاری/ کاهش 600 هزار شاغل در پایتخت

به گزارش خبرنگار مهر، بررسی آمار رسمی مربوط به وضعیت اشتغال و بیکاری کشور در دو سال 89 و 90 نشان می دهد که تعداد شاغلان کشور از 20 میلیون و 656 هزار و 693 نفر سال 89 به 20 میلیون و 510 هزار و 25 نفر در سال 90 رسیده که این میزان نشان دهنده کاهش 146هزار و 668 نفری اشتغال از سال 89 تا 90 است که احتمالا این آمار به جمع بیکاران کشور پیوسته اند.

بر پایه این گزارش، در حالی که از جمعیت شاغل سال 90 کشور کاسته شده است، آمارها جمعیت فعال کشور در سال 90 را به نسبت 23 میلیون و 875 هزار و 23 نفر سال 89، 23 میلیون و 387 هزار و 633 نفر نشان می دهد که کاهش جمعیت فعال در فاصله سال های 89 و 90 به روایت آمارها، 487 هزار و 390 نفر است.

کاهش 487هزار نفر جمعیت فعال

اغلب کارشناسان بازار کار و فعالان حوزه اشتغال، کاهش تعداد جمعیت فعال کشور را ریزش نیروی کار و اخراج افراد از بنگاه ها و واحدهای تولیدی و به عبارتی تعدیل نیرو معنا می کنند، اما  برخی مقامات دولتی می گویند ممکن است بخشی از جمعیت فعال تصمیم بگیرد برای مدتی از جستجوی شغل به دلیل ادامه تحصیل انصراف دهد و یا در مورد زنان انصراف کلی از ورود به بازار کار اتفاق بیافتد.

باید گفت در حالی که دولت در سال های اخیر تبلیغات فراوانی را در زمینه ایجاد میلیون ها فرصت شغلی جدید در کشور داشته است و این آمارها به 2.5 میلیون فرصت شغلی در یکسال نیز رسیده، اما تعداد بیکاران کشور در فاصله سال 89 تا 90 از 3 میلیون و 218 هزار و 329 نفر به 2 میلیون و 877 هزار و 608 نفر رسیده که این آمار رسمی تنها نشان دهنده کاهش 340 هزار و 721 نفر بیکار است!

هرچند مقامات دولتی به تازگی عنوان کردند که بخش بیشتر مشاغل میلیونی سال های اخیر که به عنوان عملکرد دولت در حوزه بازار کار مطرح است مربوط به حفظ اشتغال موجود و یا جا به جایی نیروها در بازار کار است؛ اما با این حال، 340 هزار کاهش تعداد بیکاران نمی تواند مستندات کافی در نشان دادن تزریق میلیون ها فرصت شغلی جدید به بازار کار در اختیار قرار دهد.

دلایل دولت برای نامحسوس بودن فعالیت‌های اشتغال‌زایی

یکی از دلایل عمده دولتی ها در قابل ردیابی نبودن اشتغال زایی میلیونی در بازار کار مربوط به این است که آنها معتقدند سالیانه حدود 1 میلیون و 200 هزار متقاضی جدید وارد بازار کار کشور می شود که این میزان به آمارهای بیکاران می افزاید و برای اینکه تاثیر واقعی اقدامات دولت در این حوزه مشاهده شود، سیاست های اشتغال زایی باید چند سال پیاپی دنبال شود.

همچنین باقی ماندن متولدین دهه 60 و وفور تقاضا برای کار از سوی کارجویان دهه شصتی به عنوان دیگر دیلی دولتی ها در این حوزه مطرح و قابل توجه است. با این حال افزایش دوباره تعداد بیکاران از 2 میلیون و 800 هزار نفر سال 90 به بیش از 3 میلیون نفر در بهار سال جاری؛ قابل تامل و نشان از ادامه بحران بیکاری جوانان است.

بررسی جداول آماری و مستندات استان ها در دو سال 89 و 90 نشان می دهد که تجمع اصلی بیکاران کشور در سال 89 مربوط به استان های اصفهان با 259 هزار 893 نفر بیکار، تهران با 679 هزار و 891 نفر، خراسان رضوی 216 هزار و 948 نفر، خوزستان با 203 هزار و 130 نفر و فارس با 297 هزار و 613 نفر بوده است.

تجمع بیکاران در کجاست؟

مقایسه وضعیت استان های بیکار از سال 89 به 90 نیز نشان می دهد که تغییراتی در وضعیت تعداد بیکاران استان ها ایجاد شده و در اصفهان تعداد بیکاران با اندکی کاهش به 221 هزار و 28 نفر رسیده و در تهران نیز با کاهش بهتری به 447 هزار و 510 نفر رسید، ولی در استان فارس هنوز هم تعداد بیکاران بالا است و در پایان سال 90 به 272 هزار و 702 نفر رسید.

استان های ایلام با 27 هزار و 962 نفر بیکار در سال 89 به همراه استان های خراسان جنوبی با 18 هزار و 231 نفر، خراسان شمالی با 16 هزار و 680 نفر، سمنان با 20 هزار و 652 نفر، کهکیلویه و بویراحمد با 20 هزار و 469 نفر و یزد با 29 هزار و 102 نفر بیکار؛ بهترین وضعیت را در جدول بیکاران استان های کشور داشته اند.

این وضعیت در سال 90 نشان می دهد که در این سال نیز استان ایلام با 27 هزار و 636 نفر بیکار، بوشهر با 28 هزار و 786 نفر، خراسان جنوبی 16 هزار و 873 نفر، زنجان با 28 هزار و 684 نفر، سمنان با 17 هزار و 53 نفر، کهکیلویه و بویراحمد 22 هزار و 274 نفر و یزد با 18 هزار و 82 نفر بیکار؛ بهترین وضعیت را در بین 31 استان کشور داشته اند.

جدول 2 ساله بیکاری و اشتغال کل کشور