حسن میرعابدینی در گفتگو با خبرنگار مهر با بیان این مطلب گفت: یکی از مهم ترین ویژگی های ابراهیمی تجربه گرایی او بود. در کارنامه این نویسنده - که پربار هم هست - با تجربه های مختلفی مواجه می شویم که حوزه های داستان، فیلمنامه، فیلمسازی، کودک و نوجوان و... را دربر می گیرد.
وی با اشاره به فعالیت این نویسنده در حوزه نقد نیز گفت: نقدهای او را که در معتبرترین مجله های ایران چاپ می شد نمی توان فراموش کرد. بعضی از نقدهای او برای اطلاع از تاریخ داستان نویسی بسیار مفید بوده و خواندنشان برای محققان ادب معاصر واجب است؛ مثل مقاله "بازدید قصه امروز" او که در پیام نوین چاپ شد.
این محقق ادبی درباره کارنامه داستانی نادر ابراهیمی خاطرنشان کرد: در این زمینه با تجربیات مختلفی از ابراهیمی - چه از نظر موضوعی و چه از منظر زبانی - مواجهیم. برخی داستانهای تعلیمی و آموزشی وی اعم از کودک و بزرگسال با الهام از سبک حکایت نویسی و همراه با ظرافتهای امروزی نوشته شده که جا دارد حتی در کتب درسی هم گنجانده شود.
میرعابدینی ادامه داد: ابراهیمی به لحاظ زیستی نیز تجربه ای غنی داشت. به هر حال نسل ابراهیمی نسلی بود که در تکاپو و جستجو بود. خیلی از مسائل برای این نسل نامکشوف مانده بود و همین ویژگی، به او و سایرین روحیه خطر کردن، آزمودن و تجربه گرایی را داده بود.
وی افزود: آزمودن تجربه نشده ها و خطرپذیر بودن شاخصه نسل ابراهیمی بود. نسل هنرمندان و نویسندگان دهه 40 بیشتر از این جهت حائز اهمیت است و درسی که نسل جوان ما باید از آنها بگیرد همین است.
این منتقد ادبی، تجربه های زیستی و ویژگی های دهه چهلی ابراهیمی را مورد تاکید قرار داد و اضافه کرد: البته ابراهیمی به دلیل همین ویژگی تجربه گرایی، نتوانست در یک زمینه خاص کارش را به اوج برساند و درواقع از این شاخه به آن شاخه پریدن های او باعث افت کارش شده بود.
حسن میرعابدینی افزود: ضعف دیگر او در داستانهای فلسفه مآبانه و آثاری بود که سعی داشت طی آنها پیامی بدهد. این داستانها متفاوت از داستانهای تعلیمی او بودند که پیشتر سخن از آن آوردیم. این قالب بیشتر به شکل جملات قصار و گزین گویه ها ظهور کرده بود که البته از یکسو مورد پسند مخاطب است ولی از سوی دیگر به ضعف داستان نویسی او منجر می شد.
وی قدرت نادر ابراهیمی را در داستانهای او کوتاه او دانست و ادامه داد: به هر حال مجموعه کارهای این نویسنده با حجمی متناسب و درخور در تاریخ ادبیات معاصر ما می ماند و جایگاه او را حفظ می کند. کارهای او به لحاظ نثر، تنوع و مضمون این ارزش را دارد که دقیق تر خوانده و بررسی شود. او فردی متفاوت از جریان رایج ادبیات امروز بود. خیلی از نویسندگان تنها از حالات و منشهای فردی خود می نویسند و باصطلاح در فضای تک ساحتی به سر می برند ولی ابراهیمی می توانست در زمینه ها و موضوعات مختلف کار کند و این تجربه کمی نیست.
نظر شما