خبرگزاری مهر ـ فرهنگ و ادب: علایی در این اثر سعی کرده تا با جستجوی دو سویه در مضامین و نیز قالبهای شعری بویژه غزل سه دهه اخیر، تصویری جامع و مبسوط از شعر انقلاب اسلامی ارئه دهد.
از دیگر ویژگیهای این کتاب آن است که شعر انقلاب و جنگ را بر اساس موضوعهای مختلف و انوع قالبهای شعری تحلیل می‌کند نه بر اساس اسامی شاعرانی که درباره انقلاب و جنگ شعر سروده‌اند.
نویسنده این کتاب معتقد است که جریان‌شناسی، نوعی گزارش و کارنامه ادبی است که بیشتر تحولات ادبی را مد نظر قرار می‌دهد، بنابراین شاعرانی که حتی در ذهن مخاطبان شعر جایگاهی ندارند ولی آثار متفاوتی می‌آفرینند در جریان‌شناسی جایگاه ویژه‌ای دارند .
در ادامه علائی به دنبال پاسخ به این پرسش است که آیا شعر انقلاب و جنگ تحمیلی، شعر دولتی محسوب می‌شود. وی در رد ادعای برخی از روشنفکران مبنی بردولتی بودن شعرهای جنگ و انقلاب نوشته است: ادبیات دولتی به ادبیاتی گفته می‌شود که تحت سیطره و فرمان حکومت مرکزی باشد و خواسته وعلایق آنها را بازگو کند در حالیکه شعر انقلاب و جنگ دقیقا آمال و آرزوهای مردمی‌است که اتفاقا حکومت نیز در جهت همان آمال حرکت می‌کند.
وی در ادامه آورده است: عنوان ادبیات مردمی بیشتر برازنده این نوع ادبی است چرا که هیچ مفهومی در این شعر بیان نمی‌شود که با حقوق مردم و اندیشه‌های آنها در تضاد باشد.
این کتاب که در چهار بخش تدوین شده و در ابتدا به ویژگیها و انواع قالبهای شعر فارسی می‌پردازد و سپس با جریان‌شناسی شعر انقلاب و دفاع مقدس، اشعار مذهبی و انقلابی آثار شاعرانی چون سید حسن‌حسینی، قیصر امین پور، سلمان هراتی، عبدالجبار کاکایی، سهیل محمودی، علیرضا قزوه را بررسی می‌کند.
کتاب "جریان شناسی شعر انقلاب اسلامی" با شمارگان 2000 نسخه در 414 صفحه از سوی انتشارات مرکز اسناد و انقلاب اسلامی منتشر شده است.
نظر شما