داوود غفارزادگان نویسنده و منتقد ادبی در گفتگو با خبرنگار مهر برترین آثار ادبی سال 87 را به شرح زیر اعلام کرد: ادبیات مذهبی: کتاب "آه". این کتاب از جمله آثار کلاسیک است که شیخ عباس قمی با عنوان" نفس المهموم" نوشته است. این کتاب با ترجمه یاسین حجازی و با عنوان "آه" روانه بازار شده است. تدوین چندان خوب نبود اما حجازی خیلی خوب توانسته این کتاب را ویرایش کند. در واقع او با پیرایش مطالب کتاب را کولاژ کرده و بین روایت توالی زمانی ایجاد کرده است.
ادبیات دفاع مقدس: در این بخش "بیوتن" امیرخانی رمان موفقی بود. اگر چه ماجرای رمان خارج از مرزهای ایران می‌گذرد اما به شکلی نگاه نویسنده معطوف به ارزشهای هشت سال جنگ تحمیلی است. با خواندن این کتاب از یکسو جسارت نویسنده در روایت و از سوی دیگر پاکیزگی زبان و نثر امروزی آن را پسندیدم. کتاب خاطرات "دا" در بخش زندگینامه داستانی کتاب برجسته و خوبی است. استقبال از این اثر به دلیل اینکه خواندنی است تا کنون چشمگیر بوده است.
ادبیات روانکاوانه : رمان "مفید آقا" نوشته علی کربلایی لو. نویسنده در این رمان رویکردی خاصی دارد و به اعتقاد من انتشار این اثر صدای تازه‌ای در ادبیات داستانی ایران بود.
ادبیات طنز: "بائودولینو" نوشته امبرتواکو. این کتاب که با ترجمه رضا علیزاده منتشر شده است از جمله آثار ترجمه‌ای موفق است. این اثر رگه‌هایی از طنز در میان روایت دارد و نگاه طنزآمیز نویسنده در روایت داستان جذاب است.
ادبیات کودک و نوجوان: "لالایی برای دختر مرده" نوشته حمید رضا شاه‌آبادی: انتشار این کتاب اتفاق خوبی در حوزه ادبیات کودک و نوجوان بود، نویسنده برخلاف نویسندگان این حوزه مخاطب کودک را دست کم نگرفته است و از طرف دیگر این داستان به لحاظ تکنیک فنی و زبانی قابل تامل دارد.
نظر شما