نمی‌توانم داستان کوتاه بنویسم

به گزارش خبرنگار مهر، جدیدترین کتاب کازوئو ایشی‌گورو تحت عنوان "قطعات رویایی" منتشر شد و وی به این مناسبت به گفتگویی مبسوط با روزنامه گاردین پرداخت.

وی در این مجموعه داستان بار دیگر به  مقوله موسیقی پرداخته است. مهمترین داستان این مجموعه که عنوان کتاب نیز از آن گرفته شده به روایت زنی کافه‌دار می‌پردازد که دانش خوبی در زمینه موسیقی دارد. وی یک ویولونیست جوان مجارستانی را در کافه‌اش به کار می‌گیرد و همچنین به او فنون حرفه ای موسیقی را می‌آموزد.

ایشی‌گورو در مورد توجه دیگربارش به موسیقی - پس از رمان "تسلی ناپذیر"- گفت: داستانهای این مجموعه موضوعاتی هستند که در طول 30 ‌سال گذشته مورد توجه‌ام بوده‌اند. علاقه من به موسیقی نیز نکته‌ای نیست که بر کسی پوشیده باشد.

وی افزود: به همین علت وقتی کار را شروع کردم، در واقع تمامش کردم. یعنی زمان زیادی برای نوشتن ان صرف نشد چرا که این کارها در گذر زمان خلق شده‌ بودند.

این نویسنده که از 6 سالگی به همراه والدینش در انگلستان زندگی می‌کند، پیش از این تنها یک مجموعه داستان منتشر کرده بود. وی در پاسخ به این پرسش که "چرا به داستان کوتاه توجه کمی دارد" گفت: من هرگز خود را یک نویسنده داستانهای کوتاه به حساب نمی‌آورم. طرحهایی در ذهن داشتم که نمی‌توانستند رمان شوند و به همین دلیل آنها را در قالب روایتهای کوتاه منتشر کردم.

پنج داستان مجموعه "قطعات رویایی" علاوه بر اشتراک موضوعی از نظر روایی نیز به هم مرتبط هستند. با این همه ایشی‌گورو این کتاب را رمان نمی‌داند. وی افزود نوشتن داستان کوتاه کار بسیار دشواری است. من نیز برای نوشتن این کتاب از دانش موسیقیایی‌ام استفاده کردم.

ایشی‌گورو تا کنون 6 رمان منتشر کرده است. نخستین رمان وی که تحت عنوان "منظره پریده رنگ تپه‌ها" توسط امیر امجد به فارسی ترجمه شده جایزه بهترین رمان نویس بریتانیا در سال 1983را برای وی در کنار مارتین ایمیس و ایان مک‌ایان به همراه آورد.

دومین کتاب وی با عنوان "هنرمند معلق" برنده جایزه ویتبرد شد و سومین کتابش تحت عنوان "بازمانده روز" توسط نجف ‌دریابندری به فارسی ترجمه و سبب شد تا داوران بوکر او را برگزینند.

"تسلی ناپذیر" با ترجمه سهیل سمی، "وقتی یتیم بودیم" با  ترجمه مژده دقیقی و "هرگز ترکم نکن" با چند ترجمه ، از جمله ترجمه سهیل سمی و مهدی غبرایی از دیگر آثار ایشی‌گورو به شمار می‌آیند.