به گزارش خبرگزاری مهر، منظومه "علی‌نامه" با مقدمه دکتر محمدرضا شفیعی‌کدکنی و دکتر محمود امیدسالار توسط مرکز پژوهشی میراث مکتوب و با همکاری کتابخانه، موزه و مرکز اسناد مجلس شورای اسلامی و کتابخانه تخصصی تاریخ اسلام و ایران و مؤسسه مطالعات اسماعیلیه چاپ شده است.
علی نامه در سال 482 ﻫجری قمری از سراینده‌ای متخلّص به ربیع در اعتراض به "شاهنامه" فردوسی است که نسخه برگردان(فاکسیمیله) آن به قطع اصل نسخه خطی موجود در کتابخانه موزه قونیه (ترکیه) منتشر شده است.
تاریخ کتابت این اثر نشان می‌دهد که حدود صد سال بعد از سرایش شاهنامه فردوسی سروده شده است. نسخه اصلی این منظومه را مجتبی مینوی به صورت میکروفیلم از قونیه به ایران آورد. سراینده منظومه علی نامه، یک ایرانی گمنام اهل توس و متخلص به "ربیع" بوده که این اثر را در قرن پنجم هجری و در نوعی اعتراض به شاهنامه فردوسی سروده است.
زمانی که شاهنامه سروده شد عده‌ای از شعرای همعصر فردوسی زبان به اعتراض گشودند و به گونه‌ای با متهم کردن فردوسی به پول پرستی معتقد بودند وی شاهنامه را با هدف دریافت صله از سلطان محمود غزنوی سروده است. "ربیع" نیز در ابتدای منظومه علی نامه با اشاره به انگیزه‌اش از سرون آن آورده است: "وقتی که پیامبر اکرم (ص) و امام علی (ع) با دلاوری در جنگهای صدر اسلام حماسه آفریدند بهتر بود فردوسی شاهنامه را درباره جنگهای این دو شخصیت بزرگ اسلام می‌سرود نه درباره رستم و سهراب که افسانه هستند."
ربیع در این منظومه خطاب به فردوسی می‌گوید "تو که شیعه هستی بعید بود نسبت به پیامبر (ص) و ائمه (ع) بی تفاوت باشی".
وی این منظومه را در بحر متقارب یعنی همان وزن حماسی و به زبان فارسی سروده است. این منظومه دغدغه‌های شیعیان را نشان می‌دهد که می‌خواستند در زمان خلافت عباسیان حضور معنوی خود را اعلام کنند.
نظر شما