به گزارش خبرنگار مهر، ژکان که در فیلم "سایه به سایه" با شکیبایی همکاری کرده در این یادداشت می‌نویسد: در این روز‌های غبار آلود که زندگیمان در گرد و غبار تیره و مبهمی فرو رفته و خود را از یاد برده ایم و ندانم کار و سرگردان شده ایم، ناگهان سالگرد مرگ خسرو شکیبایی مثل چشمه‌ای زلال و خنک در بیابان سراسر غبار گرفته و گرم حضور می‌یابد.
وقتی به او می‌اندیشی شور و شوق در جانت می‌دود و به یاد می‌آوری که هنرمندانی مثل خسرو از بیابان‌های بیکاری بحران و رکود عبور کرده‌اند و به یاد می‌آورم که چطور در سال‌های اول دهه 50 وضع ما که اهل تئاتر بودیم کساد و بی‌رونق و نامعلوم شد و از ناگزیری به طرف تولیدات تلویزیونی رفتیم و هنوز چند سال نگذشته بود که دوباره بیکارشدیم وخسرو چطور دوران بیکاری و این در و آن در زدن‌هایش را تا سال‌ها تحمل کرد تا با رسیدن به میان سالی استعداد او کشف شد، درام هنرمندی که باید تا میان‌سالی منتظر بماند...فکرمی‌کنم اگر او امروز در میان ما بود دوران پیری را چطور در غبار بیکاری سر می‌کرد، هنرمند محبوبی که از جنس بزرگان سینمای ایران و شایسته بیش از این‌ها بود.
نظر شما