به گزارش خبرگزاري "مهر"، متن كامل نطق پيش از دستور اكبر اعلمي نماينده تبريز بدين شرح است:
در سال 1357 ملت ايران با اتحاد و همبستگي در مقام زدودن غبارها و زنگارهاي حاكم و پاك نمودن آميزه هاي فكري بيگانگان و در سوداي دستيابي جامعه اي سالم عليه نظام بپا خواست كه در قاموس انقلاب از آن به عنوان طاغوت ياد مي شد.
به اين اعتبار ملت به حكومت و حاكماني دل بست كه قادر به محو هرگونه استبداد، خودكامگي، انحصار طلبي، فساد ستيزي، رفع تبيعيضات ناروا، پي ريزي اقتصادي صحيح و عادلانه و ايجاد رفاه و رفع فقر براي مردم بوه و توان برقراري امكانات عادلانه براي همه و تساوي عمومي در برابر قانون را دار باشند، تا از اين طريق زمينه لازم براي رشد و پرورش انسانهايي با ارزش والا ولايق جانشيني خدا در روي زمين فراهم شود.
در اين راستا گرايش غالب در گفتار سياسي آنروز معطوف به توجيه قدرت و سروري كوخ نشينان بر كاخ نشينان و بهره ورزي مستضعفان بود.
نويد چنين حكومتي همراه با رمز و رازي كه در آن روزها در كلام رهبر و بنيانگذار نظام جمهوري اسلامي وجود داشت، موجب گرديد كه به شهادت اصل اول قانون اساسي 2/98 درصد از كليه كساني كه حق راي داشتند فارغ از هر گونه پوشش و لباس، گرايش و ذائقه سياسي و تعلقات قومي و مذهبي به مختصات نظامي به شرح مندرج در قانون اساسي راي دهند.
لازمه دستيابي به نظامي كه ملت ايران در تمناي دستيابي به آن، به پاي صندوق هاي راي رفتند اين بود كه سيرت و صورت و حكومت و حاكمان تواما تغيير يابد. بديهي است كه تغيير عنوان نظام شاهنشاهي به جمهوري اسلامي و جايگزين شدن مجموعه اي از شخصيت ها و دولتمردان جديد كه پوشيدن پيراهن آستين بلند، داشتن ته ريش، استفاده از انگشتري عقيق از مشخصه هاي ظاهري اغلب آنان محسوب مي شد، به جاي شخصيت هايي كه غالبا از كروات و پاپيون و از لباس هاي شيك استفاده مي كردند، نمي توانست به عنوان تغيير در صورت حكومت و حاكمان وجه امتياز دو حكومت و دولتمردانش باشد.
بر اين اساس لازم بود كه در سيرت حكومت و حاكمان نيز تحولي اساسي متناسب با خاستگاه انقلاب پديد آيد، در غير اين صورت به قول مولانا:
نام خدا نبردن، از آن به زير لب
بهر فريب خلق، بگويي خداخدا
لاجرم انتظار مردم بر اين بود كه در كنار رهبران صديق آنروز كه نوعا در سيرت و صورت متفاوت با اسلاف خود رهبري انقلاب را عهده دار شده بودند، شخصيت هايي پرورش يابند كه به سان قديسان صدر اسلام به پاكي و درستكاري عمل كرده و از هر گونه لغزشي در امان بمانند تا در صورت عهده دار شدن مسووليتي حركتي انقلاب را از مسير آرمانهايش منحرف نسازند.
اكنون در بيست هفتمين سالگرد تولد اين نظام عليرغم وجود دستاوردهاي درخشان و قابل دفاع در كارنامه دولتمردان، با نقاط ضعف و واقعيتهاي تلخي هم به شرح زير مواجه هستيم كه حاكي از ناكامي ما در پرورش مديران مورد نياز و در نتيجه انحراف از آرمانهاي انقلاب است:
- نزديك به 5 ميليون ايراني كه غالبا كار آفرين بوده و داراي نبوغ و استعدادهاي بالا هستند ترك وطن كرده و در ديار غربت به سر مي برند.
- بيشتر از 11 ميليون نفر از جمعيت كشور با مشكل اعتياد خود، خانواده و اطرافيانش دست و پنجه نرم مي كنند، بطوريكه 60 درصد فضاي زندان هاي كشور را معتادان به مواد مخدر تشكيل مي دهد. به بيان ديگر امروز بخشي از جوانان ما كه همتايان آنان روزگاري سر به سجاده خون و شهادت مي نهادند امروزه بلكه قبله آمال خود را در عالم هپروت و در انس با دود و دم مواد افيوني جستجو مي كنند.
گفته مي شود گروه اندكي از دختران اين مرز و بوم شرف و حيثيت خود را در آنسوي آبهاي خليج فارس به ثمن بخس مي فروشند.
- با وجود اينكه كشور ما داراي بيش از 120 ميليارد بشكه نفت و گاز است ميزان بيكاري بيش از 5/4 ميليون نفر برآورده شده است.
و در كمال تاسف ده ميليون نفر از جمعيت كشور زير خط فقر به سر مي برند. با اين وصف و در چنين شرايطي برخلاف مانيفست انقلاب، از يك سو خاصه خرجي ها و گشاده بازي هاي اقتصادي و از سوي ديگر فساد در دستگاههاي مختلف همچون موريانه ريشه هاي نظام را از درون مي خورد.
- 4 ميليارد تومان در مجتمع محمودآباد براي اجلاس اوپك هزينه مي شود اما محل اجلاس به اصفهان منتقل مي گردد.
- در طول برنامه سوم در اثر سوء مديريت فقط در احداث پالايشگاه پارسيان حدود 24 ميليارد تومان ضرر به خزانه عمومي تحميل مي شود.
- وزارت امورخارجه 20 ميليون دلار به احداث ساختمان شيشه اي كنسولگري خود در فرانكفورت اختصاص مي دهد.
- وزارت نفت از محل صادرات نفت طي سال هاي 82-81 هجده ميليارد تومان خاصه خرجي كرده و صرف هزينه هاي جاري خود مي كند.
- چندصد ميليارد تومان از آراد يارانه اي روستائيان مورد سوءاستفاده واقع مي شود.
- در طول برنامه سوم معادل 20 هزار ميليارد تومان دردستگاههاي دولتي تخلف از قوانين صورت مي گيرد.
صرفنظر از اتلاف منابع و حيف و ميل اموال عمومي كه به عنوان مشت نمونه خروار ذكر شد، دنيا طلبي، بوروكراسي مفرط، حاكم شدن روحيه ريا و تملق، شخصيت زدگي، بحران هويت و بي تفاوتي مردم، از ديگر آسيب هايي است كه ملت ما را رنج مي دهد اين همه مشروعيت و حقانيت نظام سياسي را تحت الشعاع قرار داده است.
از منظر سياست خارجي كشوري كه از قديمي ترين كانونهاي تمدني دوران باستان در آسيا محسوب مي شود و 230 سال قبل از ميلاد، نخستين امپراطوري بزرگ در جهان را پايه گذاري كرده است،
اكنون به دلايل مختلف به عنوان كشوري حامي تروريست و ناقص حقوق بشر معرفي مي گردد. دولتهاي ريز و درشت براي ما خط و نشان مي كشند و چنگ و دندان نشان مي دهند. يك روز مالكيت جزاير سه گانه را مخدوش اعلام مي نمايند، روز ديگر چاههاي آرش دستاويزي براي اختلاف افكني قرار مي گيرد.
اگر روزگاري به منظور تشويق ايران جهت پيوست به NPT، چهار نيروگاه اتمي مشابه نيروگاه بوشهر، دريافت تكنولوژي هسته اي و ايجاد خاورميانه عاري از سلاح هسته اي را به ما پيشنهاد مي كردند، امروز مسوولان ما عضويت در NPT را دائمي مي كنند، به معاهداتي نظير CTBT، CWV پروتكل الحاقي 2+ 93 مي پيوندند و نه تنها امتيازي نمي گيرند بلكه سياستي را اتخاذ مي كنند تا هموراه در مرحله امنيت در جا بزنيم.
اكبر اعلمي با اشاره به وضعيت كشور گفت: من اين وضعيت و روند را ناشي از تفكر و عملكرد مستقيم و يا غير مستقيم كلكسيوني از شخصيت هايي مي دانم كه تعداد آنان كمتر از 200 نفر مي باشد.، اما از ابتداي انقلاب تاكنون قدرت را در انحصار خود گرفته و اجازه اينكه در ميان نخبگان جامعه به گردش در آيد را نمي دهند اشخاص مزبور خود را سنگ محك حق و ناحق دانسته و به اين اعتبار جامعه را از منظر خويش به دو بخش سياه و سفيد و بد و خوب تقسيم مي كنند و به فراخور دوري و نزديكي اشخاص به خود به آنها امتياز مي دهند.
مرزبندي هاي سياسي مبتني بر تخيلات آنها صورت مي گيرد، بدون اينكه از مبناي منطقي برخوردار باشد، مفاهميمي همچون چپ و راست، اصلاح طلبي و محافظه كاري و اصولگرايي با معيارهاي آنان تعريف و تعيين مصاديق آن قائم به اراده آنهاست. كساني كه زير علم اينان سينه مي زنند مجوز ورود به متن قدرت را مي يابند. در غير اين صورت هميشه بايد در حاشيه بمانند. منافع ملي از دريچه منافع جناحي اشخاص موصوف تعريف و تفسير مي شود گروه ياد شده در دل خود براي كسب قدرت بيشتر همواره به يك رقابت تخريبي اشتغال دارند و راهبرد اين رقابت براي يك هياهوست و براي ديگري اختناق! اينان براي تداوم سلطه خود و عناصر شان همواره از ابزار توجيه بهره مي گيرند.
كافي است زير سقف كوتاهي كه اينان ساخته اند قرار گيري، تا برغم هر گونه خطايي از برچسب اصولگرايي برخوردار شوي و يا اگر زير علم گروه ديگري از آنها سينه بزني هر چند اشتباهات فاحشي را مرتكب شده باشي از برچسب اصلاح طلبي بهره مند خواهي شد.
اما چنانچه كسي فريب اين بازيهاي سياسي رانخورد اگر از اصولگراترين يا اصلاح طلب ترين افراد هم باشد خارج از دايره اصولگرايي و اصلاح طلبي قرار خواهد گرفت.
اين جماعت صاحب تريبون هاي رسمي كشور هستند و بخش قابل توجهي رسانه ها را در اختيار دارند. عطسه فرد دلخواه را تيتر اول رسانه هايشان مي كنند و او را از فرش به عرش مي برند و بر عكس قادرند مواضع بازيگران سياسي و غير خودي ها را وارونه جلوه داده و وي را از عرش به فرش آورند.
اين است كه كبوتران تشنه قدرت كه همواره در آسمان قدرت به دنبال شكار قدرت در پروازند با رسيدن هر يك از اينان به قدرت، چرخي زده و بربام آنان مي نشينند.
من معتقدم كه اوضاع فعلي نتيجه عملكرد مستقيم چنين كبوتراني است كه صرفا شيفته قدرت اند نه تشنه خدمت، و به اعتبار نزديكي به اينان به قدرت رسيده اند. لذا اگر كميته مبارزه با فساد شكل مي گيرد بي حاصل است اگر مقام رهبري سالي را سال امام علي، سال پاسخگويي و يا سال همبستگي اعلام مي نمايند نتيجه آن معكوس است، بديهي است تا زماني كه اينان در متن قرار دارند و منابع قدرت در اختيار و انحصار آنهاست و هفتاد ميليون نفر جمعيت ايران در حاشيه واقع شده اند، نمي توان به تحولي جدي در روند حاكم و آينده اي مطلوب و متناسب با آرمانهاي اول انقلاب دل بست.
نظر شما