به گزارش خبرنگار مهر، فرهاد آئیش بازیگر و کارگردان سینما، تئاتر و تلویزیون با حضور در برنامه "باشگاه تعطیلات" رادیو جوان در پاسخ به این پرسش که از بین نویسندگی، کارگردانی و بازیگری کدام یک را انتخاب می‌کند، گفت: نویسندگی تئاتر را بسیار دوست دارم. البته بازیگری هم لذت خیلی زیادی برای من دارد و من گاهی به تعداد شخصیت‌هایی که می‌نویسم بازیگر هستم، اما شعفی که از نمایشنامه‌نویسی می‌برم اوج شادی‌های زندگی‌ام است. در بازیگری این شعف کمتر است چرا که در بازیگری محدودیت‌هایی وجود دارد.
وی افزود: شغل کارگردانی نیز فشار و استرس زیادی دارد و بازیگری به نظر من خیلی خوب است. چرا که در سینما و تلویزیون ما بازیگر صبح می‌آید، یک چایی می‌خورد، گریم می‌شود و یک بازی می‌کند و می‌رود! این خیلی بهتر از کارگردانی است که شب تا صبح نوشته، دیالوگ تغییر داده، به دکوپاژ فکر کرده و هزار جور مشکل مالی و غیره دارد.
این هنرمند در رابطه با نمایشنامه‌نویسی اظهار کرد: به نظر من کسانی که بازیگری را می‌شناسند نمایشنامه‌های بهتری می‌نویسند. ما نویسنده‌های فاخر و بزرگی داریم اما گاهی نوشته‌های آنها به اصطلاح در دهان نمی‌چرخد. من به عنوان یک بازیگر باید در درون نقش قرار بگیرم و آن را حس کنم بعد خودم را آزاد کنم و بشوم آن آدم و او از دهان من حرف بزند.
وی ادامه داد: اتفاقا همسرم مدتی است از من گله دارد که چرا کمتر می‌نویسم اما به نظر خودم انسان باید فکر، روح و روان بسیار آزادی داشته باشد تا بتواند خوب بنویسد. در نوشته‌های من چیزی وجود دارد و آن این است که من به عنوان نویسنده اجیر شخصیت‌هایی هستم که آنها را خلق می‌کنم. من آدم‌هایی را برای نمایشنامه‌نویسی پیدا می‌کنم، آنها را در موقعیتی قرار می‌دهم که آن طرح و توطئه من است، بعد از آن دیگر من شاهد هستم نه خالق اثر!
آئیش افزود: یعنی نگاه می‌کنم که آن آدم‌ها در آن موقعیت‌ها چه می‌کنند. یعنی بیشتر من اجیر آنها می‌شوم تا آنها اجیر من شوند و حرف‌هایی را که من دلم می‌خواهد بزنم آنها بزنند. در این صورت من به عنوان یک نویسنده مثل یک بازیگر عمل می‌کنم و در یک یک شخصیت‌هایی که می‌نویسم موج می‌زنم و سیالم و آنها مرا به جبر خودشان فعالیت می‌دهند.
این کارگردان تئاتر با بیان اینکه موضوع "نویسنده‌هایی که اجیر نوشته‌هایشان می‌شوند" دست خورده و کار شده است، تصریح کرد: این موضوع یک واقعیت است. من یک بار برای نوشتن یک نمایشنامه دو ماه و نیم از خانه بیرون نرفتم و فقط یک بار برای خرید مرغ بیرون رفتم. صبح تا ظهر هم در خانه بودم و برای همسرم آشپزی می‌کردم تا از سر کار بیاید!
فرهاد حشمتی عقدایی هستم!
وی گفت: اسم اصلی من فرهاد حشمتی عقدایی است که عقدا روستایی در اطراف یزد است و پدر من اصالتا اهل آنجاست اما من در یک دوره‌ای از این نام آئیش خوشم آمد و آن را برای خودم انتخاب کردم. هم کلاسی‌های مدرسه‌ام هم هنوز من را با همان نام حشمتی صدا می‌زنند!
آئیش در پاسخ به این سؤال که برای بازیگر شدن چه راه میانبری وجود دارد، گفت: کار سینما، تلویزیون و به طور کلی کار شو بیزینس از معدود کارهایی است که پارتی بازی در آن جواب نمی‌دهد. در خیلی از عرصه‌ها معمول است که باید یک رابطه برای ورود به کاری وجود داشته باشد اما اگر کسی توانایی و استعداد این کار را داشته باشد بالاخره راه آن را پیدا می‌کند. در همان کلاس ها و کارهای دانشجویی ممکن است یک تهیه کننده یا کارگردان آدم را ببیند و باعث ورود او به این حرفه شود. اما از نظر من کسی که استعداد ندارد هر کسی هم که پارتی‌اش باشد نمی‌تواند موفق شود.
وی در همین راستا افزود: کسی که می‌خواهد وارد این حرفه شود باید از فیلتر قلب، روح و روان مخاطب خود عبور کند باید مردم شما را دوست بدارند وگرنه نمی‌توان به جایی رسید. تهیه کننده‌ای را می‌شناسم که با وجود تمام علاقه‌ای که به پسرش داشت اجازه ورود به بازیگری را به او نداد چون استعداد این کار را در او نمی‌دید و می دانست با این کار هم مالش بر باد می‌رود و هم آبروی گذشته‌اش را زیر سؤال خواهد برد.
آئیش خاطر نشان کرد: این شغل پررقابت ترین شغل جهان است ولی راه میانبری ندارد. من زمانی که کار تئاتر را شروع کردم تئاتری از بهرام بیضایی بود که دو سال و نیم روی آن کار کردیم و فقط یک شب اجرا داشتیم .من خیلی هم از این کار راضی هستم چون این موضوع تقدس کار من را نشان می‌دهد.
این بازیگر تئاتر همچنین در ارتباط با نمایش "7 شب با مهمان ناخوانده" که هم اکنون در حال اجراست، توضیح داد: نمایشنامه این کار را 20 سال پیش در خارج از کشور و بر اساس شخصیت دو بازیگر اصلی از جمله علی نصیریان و خودم نوشتم بعد از اینکه نوشتن نمایشنامه به اتمام رسید آقای نصیریان هم بازی در آن را پذیرفت و ما در یک تور در اروپا، آمریکا و کانادا این نمایش را اجرا کردیم و بعد به ایران آوردیم و در تئاتر شهر آن را اجرا کردیم. به تازگی نیز به پیشنهاد یکی از دوستان ما وسوسه شدیم که این تئاتر را مجددا بازسازی کنیم و خوشبختانه آقای نصیریان نیز با روحیه و شرافتی که داشت بازی در این کار را پذیرفت.
نظر شما