پیرمردی که از بداهه شکل گرفت/ خانه اولم تئاتر است

خبرگزاری مهر - گروه هنر: بهرام افشاری بازیگر جوان تئاتر در چند سال اخیر توانسته برای خود جایگاه خوبی به وجود بیاورد و در نمایش هایی چون «دن کامیلو»، «جن گیر»، «رابینسون کروزوئه»، «مرگ فروشنده»، «شایعات» و ... خوش درخشیده و البته تجربیات کوتاهی نیز در سریال «پایتخت ۳» و فیلم سینمایی «عصبانی نیستم» داشته است.

افشاری معتقد است با احتیاط می خواهد قدم به سینما بگذارد و حالا که تجربیاتی در تئاتر به دست آورده می تواند با خیال راحت تر حضور در پروژه های تصویری را قبول کند. این هنرمند جوان تا چند روز گذشته در نمایش «پاییز» نادر برهانی مرند به ایفای نقش می پرداخت و در نقش پیرمردی ۷۰ ساله بازی می کرد. در واقع وی بعد از تجربه خوبی که با برهانی مرند در نمایش «مرگ فروشنده» داشته است برای بازی در «پاییز» دعوت به همکاری شده و برهانی مرند نقش این پیرمرد را که در اجرای گذشته نمایش وجود نداشته برای او خلق کرده است.

بهرام افشاری قرار است از ۹ فروردین ماه با نمایش «رابینسون کروزوئه» به کارگردانی میلاد نیک آبادی که قبلا نیز اجرای موفقی در تئاتر شهر داشته است میزبان علاقمندان به تئاتر باشد. این نمایش در حقیقت سکوی پرتاب افشاری در تئاتر محسوب می شود و با این اثر بود که توانایی ها و خلاقیتش بیشتر به چشم آمد. همچنین نمایش «کامنت» به کارگردانی یوسف باپیری نیز قرار است از اواخر فروردین ماه با بازی وی در تماشاخانه ایرانشهر اجرا شود. به بهانه حضور او در این نمایش ها با وی گفتگویی انجام دادیم که در ادامه می خوانید:

*آقای افشاری قرار است نمایش «رابینسون کروزوئه» مجددا در تماشاخانه «باران» روی صحنه برود، نمایشی که در معرفی و محبوب شدن شما در تئاتر نقش بسزایی داشت. نظرتان درباره اجرای مجدد این اثر نمایشی در ایام نوروز چیست؟

- نمایش «رابینسون کروزوئه» به کارگردانی میلاد نیک آبادی قرار است از ۹ فروردین ماه در تماشاخانه «باران» به صحنه برود. خوشبختانه این نمایش در اجرای اول خود در تئاتر شهر با استقبال بسیار خوب مخاطبان روبرو شد و امیدوارم در اجرای مجدد نیز همین اتفاق برایش رخ دهد. البته با وجودی که تاریخ اجرای نمایش در وهله اول تاریخ ترس آوری است و معمولا در ایام تعطیلات مردم به دیدن نمایش ها نمی روند اما امیدوارم که اتفاقات خوبی برای نمایش ما رخ دهد.

«رابینسون کروزوئه» ثمره ۶ - ۷ ماه تلاش بی وقفه ۴ - ۵ جوان با استعداد است و اتفاقات خوبی که در چند سال اخیر برای من در تئاتر افتاده به دللی حضور در این نمایش بوده است. در حقیقت من مدیون این کار هستم. نه به این دلیل که از «رابینسون کروزوئه» زیاد تعریف تمجید شده این حرف را می زنم اما لحظه به لحظه حضور در این نمایش و همکاری با هنرمندان جوان آن برای من تداعی کننده خاطرات خوب است.

* از کی تمریناتتان برای اجرای مجدد کار آغاز شده است؟

- بیش از دو هفته است که تمرین های نمایش را آغاز کردیم از آنجا که باید با وسائل و ابزار صحنه نمایش را تمرین کنیم تا امروز تمریناتمان در حد دورخوانی بوده است اما به دنبال مکانی هستیم که بتوانیم با آکسسوار و وسائل صحنه تمرین کنیم. در اجرای مجدد مهرداد خانی به دلیل حضور در نمایش «سقراط» و اجرای همزمان این نمایش با نمایش ما در کنارمان نخواهد بود و بازیگر دیگری جایگزینش شده است.

*تا چند روز قبل مشغول بازی در نمایش «پاییز» نادر برهانی مرند نیز بودید که البته اجرایش متوقف شد؟ بعد از حضور در نمایش «مرگ فروشنده» بازی در این اثر نیز به شما پیشنهاد شد؟

- خوشبختانه تا آخرین روزی که نمایش «پاییز» در تماشاخانه ایرانشهر روی صحنه بود استقبال بسیار خوبی از نمایش شد تا جایی که روزهای چهارشنبه، پنجشنبه و جمعه نمایش را دو اجرایی به صحنه می بردیم. در نمایش «پاییز» من در نقش یک پیرمرد ۷۰ ساله بازی می کردم که تجربه بسیار بسیار سخت و جالبی را برایم رقم می زد. برای ایفای این نقش واقعا مدیون نادر برهانی مرند کارگردان نمایش هستم چراکه بسیار دغدغه باورپذیر کردن نقش را داشتم و وی در این زمنیه کمک فراوانی به من کرد.

همه ما دیدگاه کلیشه ای نسبت به افراد مسن داریم و اغلب آنها را با سروشکلی تکیده و اندامی خمیده متصور می شویم اما برای این نقش تمام تلاشم را کردم تا جزئیاتی را در نقش پدید بیاورم که اگرچه ممکن بود از دید مخاطب ردیف پنجم به بعد نادیده بماند اما برای خود من به عنوان بازیگر بسیار اهمیت داشت.

*تجربه همکاری با بازیگر با تجربه ای چون امیر جعفری برایتان چطور بود؟

- امیر جعفری یکی از بهترین پارتنرهایی است که تا به حال من داشته ام و افتخار می کنم که بازی با او جزو رزومه کاری ام به ثبت رسیده است. این مساله در وجود او برایم بسیار خوشایند است چون امیر جعفری وقتی وارد سالن می شود همه داشته هایش را پشت در می گذارد و با خلاقیت و ایده های تازه سر تمرین حاضر می شود. با وجود او اتمسفر بسیار خوبی بر صحنه حاکم است و حتی در بداهه پردازی هم لحظاب بسیار خلاقانه و زیبایی رقم می زند.

* نمایش «پاییز» در واقع بازتولید اجرای موفقی است که چند سال قبل به صحنه رفته بود. در اجرای مجدد هماهنگ شدن شما با بازیگران قدیمی نمایش سخت نبود؟

- در واقع شخصیتی که در این نمایش ایفا می کنم در اجرای قبلی «پاییز» حضور نداشت و این پیرمرد در این اجرا موجودیت یافته است. من ابتدا قرار بود در نمایش «زمستان» آقای برهانی مرند که که قرار بود همزمان با «پاییز» در تماشاخانه ایرانشهر به صحنه برود حضور داشتم از آنجایی که اجرای این نمایش به دلیل شرایط جسمی کارگردان به تعویق افتاد در این نمایش نقشی برای من طراحی شد که بدون تداخل در روند کلی اجرا به عنوان یک فرد نیز شخصیت مستقلی داشته باشد.

به قول آقای برهانی مرند من مسافری برای زمستان بودم که در ایستگاه پاییز پیاده شدم. شخصیت این پیرمرد عموما در بداهه های قبل از تمرین شکل گرفت و تلاش شد تا به دل درام بنشیند.

* قرار بود آذرماه اولین تجربه کارگردانی تان به نام «جوجه تیغی» را هم به صحنه ببرید اما این کار به تعویق افتاد؟

- درست است. بخشی از به تعویق افتادن این اجرا به برنامه ریزی نامناسب و شرایط نامناسبی که برای اجرایمان در نظر گرفته شده بود باز می گردد بنابراین دلم نیامد در شرایطی نابرابر کار را به صحنه ببرم. البته اصلا این ادعا را ندارم که قرار است نمایشی فاخر اجرا کنم اما چون فضای «جوجه تیغی» فضایی دلی است دوست دارم در شرایط مساعدی هم به صحنه برود. بنابراین اگر تداخلی با دیگر کارهایم به عنوان بازیگر پیش نیاید در نیمه اول سال ۹۴ نمایش را در سالن استاد انتظامی خانه هنرمندان به صحنه خواهم برد.

نمایش «جوجه تیغی» حاصل تحقیقات چندین ساله من در زمینه بازیگری و علاقمندان به این رشته است. مضمون این نمایش تک پرسوناژی درباره جوانی است که به عشق بازیگر شدن از شهرستان به تهران می آید و در این مسیر برایش اتفاقاتی رخ می دهد. در نگارش این متن از تجربیات و داستان‌های واقعی که برای خود من و دیگران رخ داده، استفاده کرده ام. برای اجرای این نمایش ذهن من پر از خلاقیت های متفاوت بود که امیدوارم بتوانم آنها را عملی کنم.

* در کنار بازیگری در تئاتر و کسب تجربیانی که روز به روز بیشتر می شود گوشه چشمی هم به سینما دارید و علاقمند به فعالیت در این عرصه هم هستید؟

- صد در صد. اگر تا به حال حضور در سینما کمتر مورد توجهم بوده به خاطر این است که دوست دارم با دست پر وارد این عرضه شوم.  تا چند سال قبل نمی خواستم عجولانه بازی در فیلمی را بپذیرم و با نقش های کوتاهی کارم را آغاز کنم که هیچ تاثیری در روند داستان ندارند اما در آینده یا نزدیک دوست دارم فعالیتم را در سینما پررنگ تر کنم.

به هر جهت حضور در سینما باعث نمی شود که خودم را از بدنه تئاتر جدا بدانم. چون من همچنان خودم را از خانواده تئاتر می دانم. در چند سال اخیر تلاش کردم خودم را ثابت کنم و نقاط ضعف و قدرتم را بشناسم. الان برای ورود به سینما خیالم راحت است چون در تئاتر برای خودم شناسنامه کوچکی درست کرده ام.

گفتگو از آروین موذن زاده