به گزارش خبرنگار مهر، این روزها وارد گالری «ایوان» که می شوی در سه طبقه گالری، آثاری را می بینی که نام هر هنرمندش به گوش علاقمندان به هنرهای تجسمی آشناست؛ خسرو خسروی، بهنام کامرانی، معصومه مظفری، منوچهر معتبر، نصرت الله مسلمیان، افشین پیرهاشمی، محمد خلیلی، مهرداد محب‌علی، حسین خسروجردی، بهرنگ صمدزادگان، سمیرا اسکندرفر، احمد مرشدلو، مکرمه قنبری و....
آثار متفاوتی هم در این گالری که همین امسال به جرگه گالری های تهران پیوسته روی دیوار رفته است؛ آثاری که به گفته نمایشگاه گردانش تم مشخصی دارد: «وضعیت انسان در چهار دهه اخیر»
این آثار از میان خیل عظیم کارهای ۲۲ هنرمند انتخاب شده است. اثر منوچهر معتبر که در بدو ورود توجه را جلب می کند در سال ۷۱ به تصویر کشیده شده است. در این اثر حضور زن‌هایی با چادرهای مشکی که در پس دسته عزاداری در حال حرکت هستند مشاهده می شود اما در کار کسی مثل نصرالله مسلمیان که اثرش بعد از این اثر روی دیوار چیدمان شده، فیگور بسیار محو یک انسان به چشم می خورد و یا در طبقه پایین گالری در اثر بهنام کامرانی تنها دو کله کوچک از دو انسان بر سر شمشیری که کل فضای تابلو را به خود اختصاص داده به چشم می خورد.
برای همین است که با وجود تم نمایشگاه که می گوید باید دنبال فراوانی فیگورهایی از انسان ها باشیم در برخی آثار این نمایشگاه باید در بحر اثر رفت تا مفهوم موقعیت انسان معاصر را از دل آن بیرون کشید.
زرتشت رحیمی، کریتور این نمایشگاه درباره جمع آوری این مجموعه به خبرنگار مهر گفت: من تصمیم داشتم نمایشگاهی از نقاشان بعد از انقلاب که مساله انسان و وضعیت او را مورد بررسی قرار داده اند جمع کنم. بیشتر دنبال هنرمندان تاثیرگذار این دوره بودم. حاصل پژوهشم لیستی بود که ممکن است ۵ یا ۶ هنرمند از آن لیست در این نمایشگاه اثری نداشته باشند که این هم به خاطر بالا و پایین هایی است که این کار در دل خود دارد.
وی ادامه داد: این مجموعه و انتخاب ها بر اساس اهمیت دوران کاری هر هنرمند و اشارات پسامتنی که در دل آثار به مفهوم مورد نظر من بود انتخاب شد. شاید حتی در مرحله اول برخی از این اشارات به چشم نیاید و این اهمیت کار را بیشتر می کند. ضمن اینکه نوآوری در فرم را هم در این انتخاب ها در نظر داشتم.
می پرسم چرا مفهوم انسان را برای تم این نمایشگاه در نظر گرفتید که در این باره بیان کرد: ما در نقاشی بعد از انقلاب چند رویکرد در نقاشی را به طور جدی می توانیم دنبال کنیم. اصلی ترین رویکرد نقاشان بعد از انقلاب آثار فیگوراتیو بوده است که تا حدی در کارهایشان روایت هم وجود دارد و انسان و وضعیتش را مدنظر قرار داده اند. این رویکرد برای خود من هم جذاب تر بود وگرنه ما جریان هنرمندان مدرنیست را که بیشتر رویکردشان آبستره است هم داریم یا حتی هنرمندان هنر مفهومی که مدیوم نقاشی را به نوعی گسترش دادند.
رحیمی با اشاره به اینکه انقلاب اسلامی وضعیت انسان ایرانی را در شیوه زندگی تغییر داد، گفت: هنرمندان به تحولات پیرامونی حساس تر هستند و طبیعتا وقتی انقلابی در جامعه رخ می دهد این تحولات را در آثارشان نشان می دهند. البته بگویم به هر حال این نمایشگاه دیدگاه هنرمندانه به وضعیت انسان معاصر است و نمی توان انتظار یک کار جامعه شناسانه را از این نمایشگاه داشت. نگاه هنرمند شخصی و شاید حتی همراه با نقص هایی باشد. یعنی انتظار نداشته باشید در این نمایشگاه وضعیت انسان معاصر از دید جامعه شناسی را ببینید.
او در پاسخ به این پرسش که این آثار را از خود هنرمندان گرفته است یا خیر نیز توضیح داد: گالری «ایوان» مجموعه مفصلی از هنر ایران را دارد که این تم در میان آثار بارز بود. سی درصد این آثار متعلق به خود صاحبان گالری است. برای انتخاب باقی آثار به آتلیه هنرمندان سر زدم و دوره های کاری شان را بررسی کردم.
در پایان از رحیمی درباره افزایش نمایشگاه های گروهی در نمایشگاه های اخیر و کمتر شدن میل هنرمندان به برپایی نمایشگاه های انفرادی می پرسم. رحیمی در این باره به عنوان یک کریتور گفت: در حال حاضر برای برپایی یک نمایشگاه انفرادی وقت و هزینه زیادی باید صرف شود. ضمن اینکه کیفیت ارائه آثار هم بالا رفته و برای همین جمع کردن مجموعه ای انفرادی با کیفیت بالا سخت تر شده است. نمایشگاه های گروهی هم ریسکش کمتر است و هم گالری داران و مخاطبان از آن استقبال بیشتری می کنند چون اگر تم خوبی برایش انتخاب شود جذابیت زیادی خواهد داشت. هر چند من فکر می کنم همچنان نمایشگاه های انفرادی حرف اول را در میان نمایشگاه های هفته می زنند.
این نمایشگاه تا ۹ تیر ۱۳۹۵ در آدرس الهیه، خیابان مهدیه، خیابان جبهه، کوچه لسانی، بن‌بست حمید، شماره ۱ برقرار است و گالری ایوان همانند دو نمایشگاه گذشته، سهم خود از فروش این آثار را به یکی از مؤسسات خیریه معتبر اهدا خواهد کرد.
نظر شما