حضور فعال ایران در پروژه تابش سینکروترون خاورمیانه

وحید احمدی در گفتگو با خبرگزاری مهر گفت: پروژه سزامی یک پروژه بزرگ علمی و تحقیقاتی است و برای ما بسیار مهم است.

وی افززود: باتوجه به ظرفیت های علمی و تحقیقاتی کشور بنابراین لازم است که ایران از ظرفیت های آزمایشگاهی و تحقیقاتی پروژه سزامی استفاده کند.

معاون پژوهشی وزارت علوم خاطرنشان کرد: کشور ایران در پروژه سزامی جزء اعضای اصلی بشمار می رود که در افتتاح فاز یک این پروژه دو نماینده کشور و سفیر ایران در کشور اردن حضور داشتند.

احمدی عنوان کرد: برنامه ما این است که در آینده نیز از ظرفیت پروژه سزامی استفاده کنیم چراکه این پروژه قابلیت استفاده از توانمندی های بسیاری از رشته های مهندسی و میان رشته ای را دارد.

وی تاکید کرد: مسئولین پروژه سزامی نیز تاکید دارند تا بتوانند از توانایی های ایران در این پروژه استفاده کنند.

معاون پژوهشی وزارت علوم خاطرنشان کرد: ایران در تمامی برنامه های توسعه ای این پروژه حضور داشته بنابراین در آینده نیز چنین روندی را پیش خواهد گرفت.

پرداخت بدهی های ایران به پروژه سزامی

احمدی با بیان اینکه ایران دو نوع بدهی به پروژه سزامی دارد، گفت: یک بخش از بدهی ایران به این پروژه مربوط به حق عضویت و بخشی دیگر مربوط به پرداخت های داوطلبانه است.

وی اظهار داشت: در دولت قبل وزیر وقت اعلام کرده بود ایران مبلغ ۵ میلیون دلار را به صورت داوطلبانه به پروژه سزامی پرداخت خواهد کرد اما اکنون باتوجه به شرایط کشور اگر مسئولان این پروژه بپذیرند این مبلغ کلا پرداخت نشود و در غیر این صورت برای پرداخت این مبلغ داوطلبانه باید به توافق برسیم.

معاون پژوهشی وزارت علوم تاکید کرد: ایران برای حق عضویت در این پروژه باید ۲ میلیون دلار را پرداخت کند که سال گذشته ۲۰۰ هزار دلار از این مبلغ پرداخت شد و مابقی نیز براساس بودجه ای که دولت در اختیار قرار دهد پرداخت می شود.

به گزارش خبرگزاری مهر، پروژه سزامی که نام کامل آن تابش سینکروترون برای تحقیقات علوم تجربی و کاربردی در خاورمیانه است در ۳۵ کیلومتری امان پایتخت اردن قرار دارد که ایران از اعضای موسس این پروژه در سال ۱۹۹۹ بود و در سال ۲۰۰۷ با تصویب دولت و مجلس شورای اسلای نیز رسما به عضویت این پروژه درآمد.

این پروژه با هدف بهره‌برداری از یک دستگاه سیکلوترون در منطقه طراحی شده است که کشورهای ایران، اردن، رژیم اشغالگر قدس، ترکیه، فلسطین و پاکستان زیر نظر یونسکو از موسسان پروژه در سال ۲۰۰۲ بوده‌اند و هم اکنون کشورهای بحرین، مصر و قبرس نیز از اعضای رسمی این طرح بشمار می روند.

همچنین کشورهای سوئیس، فرانسه، یونان، ایتالیا، کویت، آلمان، ژاپن، سوئد، روسیه، پرتقال، انگلستان و آمریکا نیز اعضای ناظر هستند.