به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری ، احسان (اسماعیل) یغمایی سرپرست برنامه پژوهش های باستان شناسی راه شاهی هخامنشی امروز "سه شنبه "با اعلام این خبر گفت :یکی از آثار مهم تاریخی و فرهنگی ایران راهی کهن است که در متون کلاسیک یونانی از آن به «راه شاهی» هخامنشی یاد کرده اند.
او با بیان اینکه با وجود اهمیت این راه کهن تاکنون پژوهش باستان شناسی درخوری درباره آن انجام نگرفته بود افزود:در سه فصل برنامه باستان شناسی حاضر تلاش شده است تا مسیر این راه کهن در حد فاصل شوش در خوزستان تا تخت جمشید در استان فارس شناسایی شود.
این باستان شناس پیشکسوت جاده شاهی هخامنشی را یک شبکه پیام رسانی شگفت‌انگیز و جزئی از تشکیلات اداری هخامنشیان دانست و اظهار داشت: اداره امور این شاهنشاهی گسترده عهد باستان -از هند تا مدیترانه- از طریق این راه و شاخه های فرعی آن انجام می گرفته است.
او افزود : با گذشت بیش از دو هزارسال از زمان ساخت این راه، یافتن بقایای آن، به ویژه با توجه به تغییرات گسترده ای که با توسعه شهرها و اجرای برنامه های عمرانی در سراسر کشور انجام گرفته دشوار بود.
وی با اشاره به این نکته که کوشش گروه در این فصل از کاوش صرف شناسایی مسیر راه در محدوده میان نورآباد تا تخت جمشید شد ،تصریح کرد : با بررسی مسیر و سنجیدن وضعیت طبیعی و جغرافیایی آن، علاوه بر مطالعه و بازنگری داده های تاریخی و مطالعات پیشین باستان شناسی، به شناسایی بقایای راه شاهی پرداخته شد.
یغمایی افزود :اگرچه پیشینه پژوهش های باستان شناسی در این زمینه به حدود یک سده می رسد، اما هیچ گاه پیوسته ، منسجم و متمرکز نبوده و گسست داشته ، در حالیکه در دهه های گذشته بخش های گوناگون کشور با دقتی درخور بررسی شده ، اما چون بر این موضوع متمرکز نبوده دستاوردهای آن برای این منظور در عمل چندان سودمند نبود.
این باستان شناس پیشکسوت به روز نبودنِ اطلاعات محوطه های شناسایی شده پیشین را از دشواریهای دیگر دانست افزود: از زمان انجام آن پژوهش ها تا امروز، شناخت ما از موادِ فرهنگی این دوران دگرگون شده است.
به گفته وی ، نابودی یا تسطیح و تخریب شماری از محوطه ها، به ویژه در دشت های بارور، نیز شناسایی محوطه های هخامنشی را دشوار می کند.
سرپرست هیأت برنامه پژوهشی های باستان شناسی راه شاهی هخامنشی گفت :در این فصل افزون بر بازنگری مواردی از محدوده های بررسی شده پیشین، برخی مناطق بررسی نشده نیزمورد مطالعه و تحقیق قرار گرفت.
یغمایی تأکید کرد : در چارچوب این طرح، به شناسایی یا بازبینی بیش از ۱۳۰ اثر و محوطه پرداختیم و توانستیم با پیمایش مسیر و مناطق نورآباد ممسنی، خلّار، شول و سنگر، کازرون، گویوم، شیراز، باجگاه، زرقان، سپیدان، بیضا و مرودشت نشانه های این راه را شناسایی کنیم.
به گفته این باستان شناس پیشکسوت در این مسیر، افزون بر منزلگاه ها و دژهای دیدبانی، قطعاتی از جاده های سنگ فرش باستانی هم کشف شد.
یغمایی یافتن تعدادی پایه ستون در مناطق نورآباد و مرودشت، و قطعاتی از جاده سنگفرش در مناطق کازرون، مرودشت و سپیدان را از جمله مهم ترین یافته های این فصل دانست و تصریح کرد : نتایج سه فصل پژوهش حاضر در آینده نزدیک به صورت کتابی توسط پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری انتشار خواهد یافت.
نظر شما