خبرگزاری مهر ـ گروه فرهنگ و ادب: حسین حداد، نویسنده، پژوهشگر و کارشناس ادبیات فارسی، در حالی در اسفند سال 85 درگذشت که می‌توان او را نخستین چهره از شخصیت‌های سه‌گانه فقید ادبیات کودک و نوجوان در سال‌های 85 و 86 نامید. حدود 6 ماه بعد از مرگ حداد بود که حسین ابراهیمی الوند (مترجم سرشناس کودکان و نوجوانان) نیز به دلیل بیماری مشابه سرطان بدرود حیات گفت و پس از ابراهیمی، قیصر امین‌پور بود که در فاصله کم‌تر از یک ماه، شعر و ادبیات و اهالی‌اش را داغدار کرد.
در میان این سه، اما حداد تا دیروز که شماری از دوستان و یارانش از او سخنی به زبان بیاورند و رونمایی از کتاب «زیر و بم» داستان را بهانه یادآوری خاطرات او قرار دهند، مظلوم‌تر و کم نام و نشان‌تر بود. معرفی آخرین اثر گرانسنگ این پژوهشگر ادبیات فارسی، زمینه‌ای شد تا محسن مومنی شریف و رضا امیرخانی از حسین حداد بگویند و چقدر جای خاطره‌گویی محمدرضا سرشار، بابک نیک‌طلب، محمدرضا محمدی پاشاک، علی‌اکبر عسکری، محمد حمزه‌زاده و دیگر دست‌اندرکاران مجله سوره نوجوانان در سال‌های نخست دهه 70 در این مراسم خالی بود.
من اما با خواندن برخی خاطره‌ها از زنده‌یاد حسین حداد، ماجرایی از اردیبهشت سال 72، یعنی بیش از 20 سال قبل را به خاطر آوردم که آن روزها تازه در دفتر مجله سوره نوجوانان مشغول به کار شده بودم. حسین حداد به دفتر مجله آمد و می‌خواست با محمدرضا سرشار، سردبیر سوره نوجوانان دیداری داشته باشد. سرشار، معمولاً در اتاق رو به آفتابش می‌نشست به خواندن و نوشتن و در اتاقش بسته بود. وقتی داخل شدم و گفتم که کسی به نام حداد آمده شما را ببیند، گفت: از او بپرس حداد عادل است یا حداد ظالم؟!
آن روزها رفت و آمدهای زیادی به دفتر مجله سوره نوجوانان می‌شد. غلامعلی حداد عادل هم گاهی به آنجا ـ که کانون مباحثات جدی ادبی بود ـ سر می‌زد. برگشتم و قبل از آنکه سئوال شوخ‌طبعانه سرشار را با حسین حداد مطرح کنم، خودش تندی گفت: بگو حداد ظالم آمده است!
بعد از آن بود که من با حسین حداد آشنا شدم و بارها برای تهیه کتاب‌هایی که قرار بود در کتاب سال سوره نوجوانان داوری شود، در کنار او بودم. دقت حداد در تهیه تمام آثار و جا نماندن کتابی در گردونه داوری‌های کتاب سال این مجله، همیشه ستودنی بود. او نه تنها تهیه‌کننده کتاب‌های این جایزه بود که مسئولیت مشابهی در سایر جوایز ادبی و جشنواره‌های کتاب داشت که اگر می‌خواست غرض‌ورزانه، اثری را کنار بگذارد و به عرصه داوری جشنواره‌ها و جوایز ادبی نرساند، ساده‌ترین کار ممکن این بود که آن کتاب را در اختیار هیئت داوران نگذارد.
مرحوم حسین حداد، بهترین و شکوفاترین دوره مرکز بررسی آثار مجلات رشد را مدیریت کرد، اما در نقل خاطرات و معرفی این پژوهشگر فرهنگی از آن دوره درخشان و سهم او در موفقیت این مرکز سخنی به میان نیامد. کار او در این مرکز با روزانه ده‌ها نامه و اثر از سراسر کشور، پرورش نویسندگان نوجوان و جوان بود که از میان آنها چهره‌هایی به ادبیات داستانی این کشور معرفی شدند. حداد از میان همان نامه‌ها بیش از 10 مجموعه داستان و شعر منتشر کرد که بعد از مرگ او دیگر تکرار نشد. جالب است بدانید که افشین علاء و پدرام پاک‌آیین در شمار شاعرانی بودند که آثارشان را برای زنده‌یاد حسین حداد می‌فرستادند.
حمید محمدی محمدی
نظر شما