به گزارش خبرنگار مهر، نشست هم اندیشی «سینما و کتاب» عصر امروز جمعه سی ام آبان ماه با حضور سینماگرانی چون محمد علی سجادی، فرزاد موتمن، نرگس آبیار، اندیشه فولادوند و سروش صحت در سرای اهل قلم برگزار شد.
اندیشه فولادوند بازیگر سینما و تلویزیون و شاعر که در این مراسم حضور داشت و در کنار نرگس آبیار به عنوان بانوی سینماگر که در زمینه ادبیات نیز فعالیت دارد مورد تجلیل قرار گرفت با اشاره به فیلم «شیار 143» گفت: سالیان سال است که منتظر بودم تا یک بانو موضوع جنگ را با نگاه انسانی به تصویر بکشد و خوشحالم که امروز در خدمت نرگس آبیار هستم.
این بازیگر جوان سینما با اشاره به اینکه فعالیت او در عرصه شعر قدیمی تر از حضورش در سینما است، توضیح داد: اولین باری که شعر نوشتم 9 سالم بود و اولین بار که وارد سینما شدم 19 سالم بود. تفاوت هایی در اجرای حسی و روانی این دو عرصه وجود دارد اما بین آنها اشتراکاتی نیز هست که از نظر من یکی از مهمترین این اشتراکات خیال است اما در این میان شعر سرزمینی است که در آن شاعر پادشاه بلامنازع است اما در حوزه بازیگری و سینما یک تعالی وجود دارد که در یک زایش گروهی تجلی پیدا می کند.
وی با اشاره به اینکه پیدا کردن یک شخصیت که روی کاغذ ترسیم شده است و باید برای مخاطب به تصویر کشیده شود نیاز به برداشت های کلان از بانک عاطفی بازیگر دارد، بیان کرد: خیال در این میان به داد بازیگر می رسد و با خیال می توان به بسیاری از تصویرها دست پیدا کرد.
فولادوند با اشاره به اینکه تا امروز در 15 فیلم سینمایی بازی کرده است و تنها دو مجموعه شعر دارد، توضیح داد: شاید بتوان برای رسیدن به بخشی از نقش ها به سراغ بعضی از شعرها برویم و یا حتی بعضی از شعرها به یادمان بیاید. به عنوان مثال اگر قرار باشد نقش یک زنی را بازی کرد که در جنوب شهر تهران به سختی زندگی می کند بی شک یادآوری شعرهای بیدل می تواند بسیار تاثیرگذار باشد.
وی در ادامه این مراسم آلبوم موسیقی خود را با نام «یک خیابان سهم یک افسانه نیست» به نرگس آبیار کارگردان «شیار 143» هدیه کرد.
بهارک محمودی: سینما فرصتی برای بیان واقعیت های جامعه است
همچنین در این مراسم بهارک محمودی نیز اشاره کرد: در دوران کارشناسی ارشد پایان نامه ای داشتم با موضوع تصویر شهر تهران در سینمای ایران که تبدیل به کتابی با نام «تهران، سینما و مدرنیته شهری» شد.
وی ادامه داد: سینما از این قابلیت برخوردار است که برخی از واقعیت های جامعه را به ما نشان دهد و برخی فیلم ها در سینمای ایران من را به این فکر واداشت که درباره شهر تهران و فیلم هایی که درباره این شهر ساخته شده کتاب بنویسم. یکی از فیلم هایی که مرا به فکر واداشت «هفت پرده» ساخته فرزاد موتمن بود که در آن جمله ای آمده مبنی بر اینکه ما برای این شهر چه کرده ایم و این شهر برای ما چه کرده است. جملات اینچنینی در برخی فیلم ها مرا به فکر انداخت تا تصویر شهر تهران در سینمای ایران را به عنوان یک کتاب بنویسم.
