به گزارش خبرنگار مهر، جشن دنیای تصویر با مقدماتی آغاز شد که شاید موجز بودن آن تأثیرگذاری بیشتری داشت. هر چند شنیدن یک بار ترانه "لاله زار" می تواند دلنشین باشد. ولی وقتی این کار به تکرار می کشد لطف خود را از دست می دهد. همانطور که اگر داریوش ارجمند در ابتدای برنامه قطعه کوتاهتری از نمایشنامه "ژولیوس سزار" را در نقش آنتونی اجرا می کرد آغاز کوبنده تری شکل می گرفت و به تبع آن جمله های شعرگونه آنا نعمتی که نوعی بازی با نام فیلم های شرکت کننده در مسابقه این جشن بود جلوه جذابی پیدا می کرد. با این مقدمات وقتی نوبت به خواندن غزل حافظ و تعمیم دادن جشن دنیای تصویر به حافظ توسط علی معلم مجری مراسم رسید، حضار خسته تر از آن بودند که با فضای شاعرانه موجود ارتباط برقرار کنند.
* پنجشنبه 21 تیر روز برگزاری جشن "دنیای تصویر" را باید به نوعی سرفصل اتفاقات فرخنده در خانواده هنرمندان محسوب کرد که به برخی موارد آن اشاره شد. داریوش ارجمند وقتی تندیس حافظ بهترین بازیگر مرد را به خاطر فیلم "ازدواج به سبک ایرانی" دریافت کرد، گفت که هفته پیش مراسم ازدواج پسرش امیریل بوده و او نتوانسته هدیه ای قابل توجه به پسر و عروس خود بدهد. از همین رو تندیس حافظ را به این زوج تقدیم کرد. از آنجا که امیریل و همسرش در سالن حضور داشتند، علی معلم آنها را روی سن دعوت کرد تا پسر جایزه را از دستان پدر دریافت کند.
یکتا ناصر که برای اهدا تندیس بهترین بازیگر مرد درام مجموعه های تلویزیونی روی سن آمده بود، نتوانست خوشحالی خود را پنهان کند؛ هم از حضور در این جشن و مهمتر از آن مراسم ازدواجش که هفته گذشته برگزار شده است. مسعود رایگان هم وقتی برای اهدا تندیس بهترین بازیگر مرد کمدی مجموعه های تلویزیونی روی سن آمد، پنجشنبه را روزی عجیب دانست. چون روز تولد پسرش اشکان بود و از همانجا به اشکان تبریک گفت.
* یکی از کسانی که طبق سنت این جشن 10 ساله برای اهدا تندیس به برگزیدگان روی سن فراخوانده شد، یکی از پیشکسوتان بازیگری حاضر در جشن یعنی محمدعلی کشاورز بود. اما کشاورز این دعوت را نپذیرفت. هرچند بلندگو در اختیار این هنرمند پیشکسوت نبود تا همه حضار از نقطه نظراتش مطلع شوند، ولی کسانی که نزدیک بودند شنیدند که او در بخشی از حرف هایش گفت اعتقادی به جایزه و این قضایا ندارد. البته محمدرضا شریقی نیا وقتی برای اهدا تندیس یک برگزیده روی سن آمد، حرف های کشاورز را تکمیل کرد که او به حضور نداشتن تئاتر و برگزیدگانش در ارزیابی جشن دنیای تصویر اعتراض داشته است. شریفی نیا از معلم خواست همانجا قول اضافه شدن تئاتر به ارزیابی های جشن را بدهد که این قول و قطعی شدن آن در میان حرف های متعددی که به میان آمد نیمه اجرایی ماند.
* فیلم سینمایی "ازدواج به سبک ایرانی" حسن فتحی که علی معلم تهیه کننده آن بود، رکورددار دریافت تندیس حافظ شد. این فیلم با بردن تندیس های بهترین بازیگر مرد و زن، موسیقی متن فیلم و طراحی صحنه و لباس جشن دنیای تصویر را بدل به جشنی خصوصی و خودمانی کرد! وقتی هیئت داوران هم به نوعی برخاسته از نویسندگان مجله دنیای تصویر هستند به نوعی این وجه اجتناب ناپذیر به نظر می آید. اما در این میان دکتر محمد سریر که جایزه بهترین آهنگسازی را برای "ازدواج به سبک ایرانی" گرفت، به حضار اعلام کرد ترجیح می داد یکی از شاگردانش که او هم نامزد بوده، جایزه را ببرد. از همین رو از همه خواست آریا عظیمی نژاد آهنگساز فیلم "میم مثل مادر" را تشویق کنند. عظیمی نژاد هم که حضور داشت از جا بلند شد و به تشویق حضار و تقدیر استاد پاسخ داد.
* وقتی همسر و دختر زنده یاد رسول ملاقلی پور برای دریافت جایزه ویژه هیئت داوران روی سن آمدند، معلم از حضار خواست برای آن مرحوم یک دقیقه سکوت کنند. پس از این سکوت همسر ملاقلی پور از همه به خاطر این یادآوری و توجه تشکر کرد. در این میان جمله دخترش در کنار تصاویری که از پشت صحنه "میم مثل مادر" نمایش داده شد (و آن لحظه ای که همه می دانستیم در گوش علی شادمان برای بازی در سکانس آخر چه می گوید)، در ذهن همه ماند: "خیلی غمگینم. ولی چون بابام همیشه شاد بود و شیطون و پرانرژی و اکتیو، دلم نمی خواد خوشحالی این جشن کم بشه."
* جایزه ویژه بهرام بیضایی در شرایطی اهدا شد که تصاویری از فیلمنامه های متعددی که او در طول همه این سال ها چاپ کرده به نمایش درآمد، حجم عظیمی که ذهن را قلقلک می داد. وقتی محمد رحمانیان برای اهدا این تندیس به بیضایی روی سن آمد نفس نفس می زد. هم به خاطر دویدن، هم به خاطر این وظیفه خطیر و هم هیجانزدگی از دیدن یک جای همه فیلمنامه های استاد که بی سرانجام مانده اند. او این ناراحتی را به زبان آورد و بابت محروم ماندن سینمای ایران از آثار استاد که می توانست اتفاقی در روند سینما ایجاد کند تأسف خورد. بهرام بیضایی وقتی تندیس را دریافت کرد، پس از تشکر از همسرش مژده شمسایی این ناراحتی رحمانیان را تعمیم داد به همه سال هایی که خودش هم از کار کردن محروم شده و در واقع آن مسیر رشد و ترقی را که می توانست از سر بگذارند، طی نکرده است. تأسفی برای سال های از دست رفته همه حتی مخاطبان سینما!
* سعید راد وقتی برای اهدا تندیس حافظ به جمال امید منتقد و تاریخ نویس سینمای ایران فراخوانده شد، به تناسب حضور علی پروین خاطره جالبی تعریف کرد. او از علاقه خود به سلطان و تیمی که آن سال ها هنوز پرسپولیس نبوده حرف زد و اشاره ای کرد به مصاحبه ای با علی پروین در سال های قبل از انقلاب که او بازیگر مورد علاقه خود را سعید راد معرفی کرده است. راد گفت: "از آن مجله 50 تا خریدم و دو تاشو هنوز دارم."
* حامد بهداد وقتی برای اهدا تندیس بهترین فیلمنامه درام تلویزیونی روی سن رفت، سخنرانی غرایی کرد در باب نگرانی های اخیر ایجادشده برای حذف سینما و حکمی که از طرف برخی صادر شده است. بهداد از آنجا که همیشه هیجانزده است و همه چیز را در هم می آمیزد، این اعتراض را تبدیل کرد به ملغمه ای از تقدیر از بزرگان حاضر، بیضایی، اهمیت داستان و قصه در عقبه ملت ایران و ...
* حضور محمدرضا شریفی نیا روی سن برای اهدا تندیس بهترین فیلمبرداری به قدری کوبنده بود که توجهی به حرف های مسئولی که به او گوشزد کرد از طرف دیگر روی سن برود نکرد و از راهی که با زنجیر سد شده بود راهی روی سن شد! در حرف هایش هم علاوه بر گوشه زدن به همه چیز و همه کس، درخواست چند بلندگو مانند داریوش ارجمند کرد که قطعه ای از نمایش "ژولیوس سزار" را اجرا کرد و در این میان علی معلم هم در همپایی با وی کم نیاورد.
* مهران مدیری وقتی تندیس بهترین ترانه مجموعه و فیلم سینمایی را برای مجموعه "باغ مظفر" از دستان حسام نواب صفوی دریافت کرد، با دیدن دکتر محمد اصفهانی بین حضار و کاندیدا بودن وی برای همین بخش، اظهار خجالت کرد و کلی از بابت اقدام به این کار عذرخواهی کرد: "آقای اصفهانی من غلط کردم!" ولی دقایقی بعد همراه با بهرام دهقانیار و همراهی سه تار و پیانو اجرایی زنده از ترانه "آره بارون می اومد، خوب یادمه" داشت!
* وقتی رخشان بنی اعتماد و جهانگیر کوثری برای دریافت تندیس بهترین فیلم از مژده شمسایی روی سن آمدند، کوثری ضمن تقدیر از برگزیدگان بازیگری زن (فاطمه گودرزی و رویا تیموریان) از بازی باران کوثری در "خون بازی" تشکر کرد و نیمی از جایزه دریافت شده را مرهون حضور و بازی فوق العاده دخترش دانست. کوثری تلاش کرد تا با لحنی معقولانه نه مداحانه شبهه ای در رد دیگر کاندیداها ایجاد نکند و نقد ظریف خود را به گونه ای هوشمندانه و لطیف ابراز کرد.
* منیژه حکمت وقتی برای اهدا تندیس بهترین فیلمنامه روی سن فراخوانده شد، از سوی علی معلم ثریا حکمت نام گرفت. این فیلمساز موقر قبل از اعلام اسامی کاندیداها خود را دقیق معرفی کرد و اشاره کرد که با ثریا حکمت که بازیگر است، هیچ نسبتی ندارد. علی معلم هم که از اشتباه سهوی خود متعجب شده بود عذرخواهی کرد.
* سیف الله داد برای اهدا تندیس بهترین کارگردانی سینما از سوی علی معلم روی سن فراخوانده شد و با ابراز تعجب به قرار قبلی خود و معلم برای نرفتن اشاره کرد که ... کار جالب این فیلمساز و مسئول خوش سابقه جایی بود که برای شاخص شدن این موقعیت برای کارگردان برگزیده، بهرام بیضایی را روی سن دعوت کرد. سامان مقدم کارگردان برگزیده برای فیلم "کافه ستاره" وقتی جایزه خود را از دستان بیضایی و داد دریافت کرد، از شرایط ویژه ای که برای او فراهم شده تشکر کرد و به درستی دوره ای را که داد معاونت سینمایی را به عهده داشت، دوران طلایی سینمای ایران نام داد.
* تنها برگزیدگان غایب جشن پنجشنبه شب محمدرضا هنرمند (بهترین کارگردان مجموعه تلویزیونی درام "زیر تیغ") و رضا شفیعی جم (بهترین بازیگر مرد کمدی مجموعه تلویزیونی "باغ مظفر") بودند که هر دو برای لحظاتی سالن را ترک کرده بودند. به نیابت از آنها پرویز پرستویی و سروش صحت جایزه این دو برگزیده را دریافت کردند.
نظر شما