۱۷ فروردین ۱۳۹۲، ۱۱:۵۶

چاپ چهاردهم «نوروز و فلسفه هفت‌سین» به بازار آمد

چاپ چهاردهم «نوروز و فلسفه هفت‌سین» به بازار آمد

چاپ چهاردهم کتاب «نوروز و فلسفه هفت‌سین» با پژوهش و نگارش سید محمدعلی دادخواه توسط انتشارات موسسه کساکاوش منتشر شد و به بازار کتاب آمد.

به گزارش خبرنگار مهر، کتاب «نوروز و فلسفه هفت‌سین» متشکل از دو بخش یا طبق نامگذاری خود، دو کتاب است. کتاب اول درباره نوروز و کتاب دوم درباره فلسفه آن است. کتاب اول «نوروز پیام‌آور شادی» نام دارد که عنوان فصل اول آن «چاوش نوروزی» است. در این فصل درباره موضوعاتی از جمله هفت سلام مقدس، زبان نمادی، عمو نوروز، اسطوره‌ها و تاریخ، تحویل سال و ... مطالبی درج شده است.

فصل دوم کتاب اول «نوروز و فلسفه هفت‌سین» هم «باغ شادی» نام دارد و از دو بخش «شادی، شعله زندگی» و «تو را ای کهن بوم و بر دوست دارم» تشکیل شده است. فصل سوم هم درباره چهارشنبه‌سوری است و دارای دو بخش است که به ترتیب درباره آیین‌های تاریخی و باستانی از فروردگان تا چهارشنبه‌سوری و نگرشی نو به چهارشنبه‌سوری هستند. در فصل چهارم کتاب اول، قصه نوروز تشریح شده است. این فصل 6 بخش دارد که به ترتیب عبارت‌اند از: آغاز سال،‌ خاستگاه نوروز، ریشه نوروز امروز، نوروز، فراخوانی به اعتدال، گستردن بساط نوروز.

بعد از مقاطع نامبرده، به کتاب دوم می‌رسیم که درباره فلسفه نوروز است. فصل اول این بخش از کتاب، درباره شمارگان نوروزی است که در آن درباره عدد سه، عدد چهار، عدد هفت و عدد سیزده مطالبی ذکر شده است. در فصل دوم «وادی سین» مورد بررسی قرار گرفته است. فصل سوم نیز مشخصا به سفره هفت سین اختصاص دارد و در آن مطالب و نوشته‌هایی درباره راز سنجد، آداب نشست و برخاست کنار سفره هفت‌سین، رمز سیب، سبزه، سمنو، پیام نوروزی سفره و .... درج شده است.

فصل چهارم کتاب دوم، دو بخش دارد. بخش اول آن درباره حکمت حضور همراهان هفت‌سین و بخش دوم هم درباره سیزده‌به در است.

در قسمتی از این کتاب می‌خوانیم:

در ادیان دیگر نیز آتش و نور مورد ستایش و نیایش بوده است؛ اما ایرانیان هرگز آتش را نمی‌پرستیدند بلکه گرامی می‌داشتند، در فرهنگ گذشته ایران، زن خانه را بانو نام نهاده‌اند که در اوستا، فروغ و روشنایی است و در این نگرش بانوی خانه یا کدبانو به معنای روشنایی و چراغ کاشانه بوده است، چنان‌چه حافظ می‌گوید: از آن به دیر مغانم عزیز می‌دارند/ که آتشی که نمیرد همیشه در دل ماست

در اسلام نیز خداوند را نور تلقی کرده‌اند.

چهارگونه آتش در دین بهی ذکر شده است. نخست آتش بهرام خوانده شده؛ دوم آتشی است که درون انسان و کالبد وجود بشری هست و حرارت تن، که مایه حیات و عامل حرکت و تداوم است بدان بستگی دارد، سوم آتشی است که در رستنی‌ها و چوب‌ها موجود است و هر آن چه نامی است(رشد کننده) بر مبنای این آتش حرکت و حیات دارد، چهارم آتش برق است که در همه ذرات برق آسمان موجود است. زرتشتیان بر این باورند که پیمبرشان آتش جاودانی با خود داشت؛ پس قلب انسان باید از لحاظ صفا و پاکی، مجمر آتش محبت خدا باشد تا مورد لطف او قرار گیرد و ایثار را در آن جای دهد و چون خورشید به همه نور بپاشد و هیچ نگیرد. در هنگام نمازهای پنج‌گانه به دینان به سوی نور می‌ایستند.

در تورات هم می‌بینیم حضرت موسی(ع) در وادی طور، شعله آتش را دید و از سوی خدا پاسخ شنید و در سفر تثنیه آیه 12 آمده است: خداوند با شما از میان آتش صحبت کرد.

در قرآن در سوره یاسین ضمن اعلام نعمت‌های پروردگار به اهمیت آتش اشاره شده که خداوند از درخت سبز، آتش را ایجاد کرد که شما از آن حرارت و روشنایی به دست می‌آورید و گرم می‌شوید. در سوره واقعه اشاره بدین موضوع است که توجه کنید به آتشی که آن را روشن می‌کنید که همه این‌ها در مقام بیان اهمیت آتش و اعتبار آن است ....

این کتاب با 271 صفحه مصور، شمارگان 2 هزار و 500 نسخه منتشر شده است.

کد خبر 2026424

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
  • نظرات حاوی توهین و هرگونه نسبت ناروا به اشخاص حقیقی و حقوقی منتشر نمی‌شود.
  • نظراتی که غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نمی‌شود.
  • captcha