شهر تاریخی جولیان آبدانان‌ نمادی از معماری ایران باستان است

به گزارش خبرنگار مهر،  محمد دامیار صبح پنجشنبه در بازدید از این اثر باستانی گفت: در سال 334 هجری قمری بر اثر زلزله، شهر تاریخی جولیان به کلی از بین رفته است و هم اکنون تنها به صورت تپه ای با برخی سنگ های بجا مانده از آن دوران دیده می شود.

محمد دامیار افزود: ‌مصالح بکار رفته در این شهر تاریخی شامل؛ سنگ، قلوه سنگ، گچ نیمکوب با پلان مستطیل و مربع می باشد که عرض دیوارهای آن قطور و دارای طاق، پنجره و درب های کوتاه بوده که معمولاً این درها به هم ارتباط داشته اند.

وی تصریح کرد: در این شهر تاریخی توسط لوله های سفالی، آب چشمه مجاور مه کوله (ماه کوله) را به یک منبع آب کوچک در داخل شهر هدایت می کرده اند که احتمالاً علت نامگذاری این شهر بنام جولیان، همان جوی و خانه بوده است.

این کارشناس اظهار داشت: شهر تاریخی جولیان متعلق به عصر ساسانیان با قدمتی بیش از 1500 سال و 5 هزار نفر جمعیت داشته است که در آن زمان شهری با موقعیت استراتژی برای شاهان ساسانی بوده است.

دامیار به بقایای قلعه جولیان هم اشاره کرد و افزود: بقایای قلعه جولیان هم در این شهر تاریخی وجود دارد که در فهرست آثار ملی ایران نیز به ثبت رسیده است.

رئیس اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری شهرستان آبدانان  نیز  گفت: با تخصیص اعتبارات لازم می توان شهر  و قلعه تاریخی جولیان که به دلیل زلزله تخریب شده اند را بهسازی و بازسازی نمود.

مجید اولاد افزود: شهر تاریخی و قلعه جولیان با شماره های 27160 و 26885 در سال 1388 در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده اند که با تأمین اعتبارات لازم می توان این شهر تاریخی و با قدمت را بازسازی کرد.

به گفته وی، تا کنون بیش از 100 اثر باستانی،‌ فرهنگی و مذهبی شهرستان آبدانان در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده و 200 اثر دیگر نیز در حال شناسایی، بررسی و جهت ثبت در آثار ملی کشور معرفی شده اند.

جولیان با نام محلی « ژیلیو » در دامنه کبیرکوه و روستای چم کبود از توابع شهرستان آبدانان با قدمتی بیش از 1500 سال، سندی بر قدمت تاریخی شهرستان آبدانان است.

این شهر تاریخی در قسمت شمالی روستای چم کبود آبدانان به فاصله سه کیلومتری از این روستا با جاده دسترسی بین مزارع و یکی از مشخصه های اصلی معماری ایران باستان در این منطقه است.

جولیان به معنی خانه زندگی و آب به عنوان یکی از عناصر مقدس و مورد نیاز مردم زاگرس میانی از جمله مردم شهر جولیان بوده است.

در زمان های نسبتاً دور، جولیان با « نخجیر کول رو » یکی از کشتارگاه های تاریخی خسروان، شاهان و عمرای عهد ساسانی در ارتباط بوده و بر دشت و زمین های زراعی روستای چم کبود که یکی از حاصلخیزترین اراضی این دیار بوده، اشراف کامل داشته است.

شهر تاریخی جولیان یکی از مراکز حوضه زاگرس و ارتباط دهنده ماسبزان (به معنای ماهی بازان ) که یکی از ایالت های سیمره بوده است با شهرهای سرابباغ و مناطق دهلران و حوضه کرخه در خوزستان بوده است.